Killer, Killer

14 days

(a/n: ang ganda nung kanta haha, napatay ko yung replay button haha)

(P. S: bagalan nyo po yung pagbabasa para dun sa music yung iba kasing scene di angkop dun sa tugtog hihi)

Lea's POV

Nakakatitig ako sa bintana habang pinagmmasdan ang pagpatak ng ulan. Palagi akong nakakaramdam ng lungkot sa twing napatak ang ulan. Napaka daming masasamang alala ang nagbabalik sa twing naulan.

Habang patayo ako ay naramdaman kong may yumakap sakin mula sa likod. Ramdam na ramdam ko ang mainit na hininga sa leeg ko. Ramdam ko din ang luha mula sa kanyang mga mata.

Unti unti akong tumalikod at hinarap sya. And I was right it's Trav.

"Sorry, Sorry, Sorry." sabi nya habang patuloy na tumutulo ang luha sa kanyang mga mata.

Nagulat ako ng bigla nya akong niyakap. Naamoy ko din ang halimuyak ng alak mula sa kanyang bibig.

"Lasing ka na." wala sa sarili kong bulong.

"Hindi ako lasing, mahal kita."

Nagulat ako ng nilapit nya ang mukha nya sa mukha ko.

1

2

3

Hindi ko inaasahan ang pangyayari at bigla syang bumagsak sa sahig. Pinilit ko syang itayo kahit na mabigat sya ay pinilit ko parin.

Habang papunta kami sa kwarto nila ni Jeric, "Lea, Sorry." he whispered.

"Lasing ka na, ihahatid na kita sa kwarto mo." sabi ko sa kanya.

Binuksan ko ang pinto ng kwarto at hiniga sya.

Tinitigan ko ang mukha nya, wala paring pinagbago. Gwapo parin naman sya. Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako nakangiti.

Tumayo na ako at napagdesisyonan na umalis, ngunit hinawakan nya ng mahigpit ang braso ko.

"Stay with me, please." he begged.

I just found my self agreeing.

Sinamahan ko sya hanggang sa makatulog sya. Nagulat din ako ng bumukas ang pintuan at niluwal nito si Jeric.

"Ah, Lea pasensya na ah ganyan talaga sya pag nalalasing. Tapos sinisigaw nya yung pangalan mo." napatahimik naman ako sa sinabi nya. Did I cause this much?

"Mind if you share?"

"Ex." maikli kong sabi

"Oh, Ikaw pala yon'." sabi nya habang nakatingin sa pinsan nya.

"You think bakit nya ako iniwan." wala sa sarili kong tanong.

"Cancer." he whispered and smile the bitter way.

Nilisan ko ang kwartong iyon kasabay ang pagpatak ng ulan at ng mga luha ko.

Panong Cancer? Kaya ba lagi syang nahihimatay?

All this time, Sya lang yung sinisisi ko. Akala ko sya yung selfish pero ako pala, he became selfless dahil sakin. Akala ko ako lang yung naghihirap pero mas nasaktan pala sya. Pero bakit di nya sina!? Pwede naman akong lumaban ah!