I'm backness na, tapos iiwan ko uli kayo sa isang araw charot. So ano nga, may pagka medyo walang connectness yung songness natin pagpasensyahan nyo na trip ko lang ipatugtog. Labyu ol <3
Wade's POV
Nakatingin lang ako sa puting lalagyan na nasa harap ko, she's still pretty even if she's asleep.
Asleep.
Ngumiti ako ng mapakla saying that word. Yes she's asleep. She's sleeping but she'll never ever wake up.
Sana hindi ko nalang ginawa yon. Sana hindi ako bumalik. Sana hindi nangyari to.
Bawat hakbang ng aking mga paa, nadadagdagan ang bigat ng aking katawan.
Kailangan pa kita e. I came back because of you. Bumalik ako para sayo.
Peri bakit ganon, lumalapit ako pero lumalayo ka. I need you so much.
I love you, I need you
Hinawakan ko ang kabao nya then niyakap ko ito, habang naguunahan ang nga luha ko.
Ang dami ko pang pangarap para satin. There's so much.
As my tears fall down, naalala ko ang bawat moment na nakasama ko sya. She's the best.
Humiwalay ako sa pagkayakap ko sa kanya at muli syang tinignan.
"I'm so sorry baby. I'm sorry"
Lea's POV
I'm on my way to Isa's funeral when suddenly an old lady called me.
"Ija"
"Yes po lola?" i answered.
And she said "Walang makakasira ng sumpa. Walang kahit ano, walang kahit sino."
Pagkatapos nyang sabihin ang linyang yon lahat ng balahibo ko ay nagsitaasan. Ang lalamunan ko ay natuyo.
Ngayon ay nasa funeral ako ng aking kaibigan.
I remember those days na magkasama kami. She's always smiling. She's the one who brings good vibes samin. She's the best.
But now she's gone.
I need her here.
so much.
"Oh andito ka na pala." banggit ni Nics na kadarating lang.
"Yeah"
"Kanina ka pa?"
"Nope"
Kinuha ko ang bulaklak sa likod at inayos ito. Gindu na ako magtatagal, aalis na rin ako.
Lumabas ako at pumasok na sa kotse gusto kong mapagisa. Gusto kong tumakas sa reyalidad.
Gusto ko ngunit hindi ko kaya.
Para bang pumumutol ka ng isang hindi maputolputol na lubid.
Nakakaloko, nakakatakot, nakakapagod.
Habang nasa kalasada ay may napansin ako.
Kotse?
Ano ba ito? Makinang, at pamilyar sa aking mga mata.
Agad akong bumababa at napatakbo upang tignan kung ano ito.
Binuksan ko muna ang ilaw ng aking sasakyan at binuksan ang aking flashlight.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng makita ko kung ano ito.
Agad akong tumawag ng rescue upang makarating dito.
Malaking bato.
May tao sa loob.
Hindi lang basta tao. Kaibigan ko.
Richmond.
'wang wang wang wang'
"Ah maam anong oras nyo po nakita ito?"
Hindi ako makasagot dahil nakatingin lang ako kay richmond.
No, no way.
Hindi ako makahinga
Hindi makagalaw
Hindi makapagsalita.
Sana mali ang iniisip ko sana.
Inalalayan na ako ng mga rescue papunta aa sasakyan ko at pinauwi na rin ako.
"Lea, no it's not that. Maybe coincidence?" tanong ko sa aking sarili.
Kinuha ko ang cp ko at agad na dinail ang number ni kuya.
"Bro, I think hindi ako lalabas muna."
"K, magpahinga ka"
Tumutulo ang luha ko habng naiisip ko ang mga pangyayari.
Masyadong tragic.
Nakakatakot
Nakakalungkot
I can't let them go.
Pls Lord.
Please.
Sila nalang ang natitira sakin.
Tapos kukunin pa.
Letse, letse tong buhay ko.
Inuntog untog ko ang ulo ko sa manibela habang patuloy parin na tumutulo ang luha ko.
Sorry Guys, I'm sorry. Sorry dahil wala akong nagawa.
Napatingala ako ng may nakita akong liwanag sa aking harap.
Isa
They are right in front of me.
Smiling, smiling like saying na "don't worry we're in a better place."
Napangiti ako at tuluyan na silang naglaho mula sa paningin ko.
Sana nga, i wish na you're in a better place.
BINABASA MO ANG
Killer, Killer
Mystery / Thriller#Friendshipgoals? Wait and see No one can survive! KILLER KILLER Sino nga ba ang may kagagawan? Ano nga ba ang dahilan? Bakit kailangang umabot sa kamatayan? 2018
