[Zhenhun] Shattered Glass

Part 3

"........ลงมือ....แรงด้วย"
เสียงอะไรกันนะ ใคร ทำไมต้องมาคุยกันดังๆข้างหูด้วย

"..เกรง.....โดด......ไป"
พูดเรื่องอะไรกัน จะถกจะเถียงอะไรกันก็ไปที่อื่นได้ไหม

จ้าวอวิ๋นหลานแว่วฟังเสียงที่ไม่ค่อยไม่ได้ศัพท์
นั้น แต่ท่ามกลางเส้นแบ่งระหว่างห้วงฝันและความเป็นจริง เขาพอจะจับได้ว่า เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยความน่ายำเกรงที่คอยซักไซ้อีกฝ่ายนั้นดูจะไม่พอใจอย่างมาก ในขณะที่เสียงผู้ชายอีกคนก็ดูตอบอึกอัก ไม่เต็มเสียงนักอย่างหวาดเกรง ที่จริงเสียงในห้องไม่ได้ดังมากนัก แต่สำหรับคนที่กำลังเวียนศีรษะนั้น มันอื้ออึงจนแทบจะทำลายโสตประสาทของเขาเลยทีเดียว

ทันทีที่เขาส่งเสียงครางเบาๆขึ้น บรรยากาศในห้องก็เงียบกริบลงทันที ราวกับไม่มีใครอยู่ก่อนหน้านั้น สักพักก็แว่วเสียงทุ้มที่แฝงด้วยความน่าเกรงขามอีกครั้ง

"เอาตัวออกไป อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก"

"นะ นายท่าน นายท่าน——-"
เสียงร้องที่ฟังดูน่าเวทนา ค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ

ผู้กองหนุ่มยังคงตกอยู่ในพะวัง ดวงตาทั้งคู่ปิดสนิท ขนตาบางระใบหน้า ทำได้เพียงส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะ เสียงของเขาแหบแห้งจากการขาดอาหารและน้ำดื่มเป็นเวลาหลายชั่วโมง

ฝ่ามืออุ่นทาบลงบนหน้าผากชื้น ปัดปอยผมเปียกที่ละลงมาด้านหน้าของร่างบอบบางขึ้น ใบหน้าของจ้าวอวิ๋นหลานแดงระเรื่อ มีไข้รุมๆ

สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มยังคงเข้าๆออกๆระหว่างโลกแห่งความเป็นจริงและความฝัน ขณะที่รู้สึกได้ว่ามีคนใช้มือตรึงคางของเขา บังคับให้ริมฝีปากแห้งผากของเขาแยกออกจากกันเล็กน้อย ก่อนจะมีของเหลวชนิดหนึ่ง รสขมเฝื่อนไหลเข้ามา

ผู้กองหนุ่มไอสำลักออกมา พยายามเบือนหน้าหนีโดยสัญชาติญาณ แต่มือแกร่งตรึงคางเขาไว้แน่น ดันคางของเขาเงยขึ้นเล็กน้อย