[Zhenhun] Shattered Glass

Part 2

แสงแดดรำไรส่องมากระทบเปลือกตาบาง ทำให้เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลอ่อนค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ มือเรียวยกขึ้นก่ายหน้าผากอย่างง่วงงุน ศีรษะยังคงมีอาการมึนงงอยู่ ส่งผลให้เจ้าของร่างต้องนอนหงายเหม่อมองไปบนเพดานที่มีฝ้าแกะสลักอย่างปราณีตงดงามอยู่พักใหญ่

จ้าวอวิ๋นหลานนอนนิ่งไม่ขยับตัวอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นจึงกระพริบตาปริปๆหลายรอบ เขาค่อยๆปรับตัว เอียงคอมองไปรอบๆ จึงพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่ในห้องตกแต่งหรูหราที่เขาไม่คุ้นเคย ร่างผอมบางถอยตัวขึ้นชนกับหัวเตียงด้านหลังด้วยความตระหนกตกใจ ก่อนเหลียวมองรอบๆห้องที่ประดับประดาด้วยเครื่องเรือนที่แผงกลิ่นไอโบราณละเอียดอ่อนแบบที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน

ผู้กองถอยตัวพยายามจะลุกขึ้นอย่างกระทันหัน แต่ก็ต้องนิ่วหน้าทันทีเมื่อความเจ็บแปลบอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนแล่นริ้วขึ้นจากส่วนล่างของร่างกาย หยาดน้ำใสแห่งความเจ็บปวดรื้นขึ้นบนหางตาเรียวรี มือของจ้าวอวิ๋นหลานสั่นเทา เขาคาดเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง พลันรีบแหวกเสื้อคลุมอาบน้ำที่สวมใส่หลวมๆออกดู

"....!!!"

เป็นไปตามที่เขาคิด แผ่นอกเรียบเนียนปรากฎเต็มรอยช้ำแดงบ้าง เขียวบ้างเป็นจ้ำๆไปแทบทุกอณูของผิวกายขาวส่วนอ่อนไหวทั้งสองจุดดูบวมช้ำ ไวต่อสิ่งสัมผัส ชายหนุ่มข่มตาทั้งสองข้างอย่างไม่อาจจะกล่าว ดูจากสถานการณ์แล้ว เขาคงผ่านศึกมาไม่น้อยทีเดียว น่าแปลกที่ผ้าปูเตียงและเสื้อคลุมที่เขาสวมกลับไม่มีร่องรอยใดๆ ผ้าปูสีขาวดูบริสุทธิ์ไร้มลทิน ต่างกับร่างกายของชายหนุ่มในเวลานี้โดยสิ้นเชิง

เขานั่งนิ่งพยายามหลับตาทบทวน เมื่อคืน ...หรือเมื่อคืนวาน วันนี้วันอะไรแล้ว เขาไม่สามารถรู้ได้ จำได้เพียงรางๆว่า คืนวันนั้นเขาสะสางคดีของลักพาตัวของชนชั้นสูงไปได้กึ่งหนึ่งก็รีบไปที่บาร์ตี้ซิง ส่วนหนึ่งเพื่อรีบไปพบเสิ่นเวย อีกส่วนเพราะเขาได้ข่าวมาว่า วันนี้จะมีแหล่งข่าวจากสไปรั่ลเข้ามาใช้บริการที่บาร์ตี้ซิง เขาจึงรีบรุดไปอย่างไม่รอช้า เมื่อไปถึงก็พบเพียงเพื่อนร่วมงานของเสิ่นเวย หญิงสาวแจ้งกับเขาว่าบาร์เทนเดอร์หนุ่มติดธุระอาจจะมาช้า ให้ วานให้เธอช่วยควงกะไปก่อน