[Zhenhun] Shattered Glass

Part 5

ร่างสูงเพรียวก้าวเข้ามาในห้องที่มืดมิด มีเพียงแสงไฟจากโคมเล็กๆตรงระเบียง และแสงจันทร์นวลตาที่ส่องเข้ามาจนเผยให้เห็นเรือนร่างที่อยู่บนเตียง

"อวิ๋นหลาน..." ทุกย่างก้าวล้วนเงียบเชียบไร้ซึ่งเสียงฝีเท้าใดๆ จวบจนกระทั่งมาหยุดลงที่ข้างเตียง

ร่างภายใต้ผ้าห่มที่ปิดคลุมขึ้นมาจนเกือบถึงปลายคาง พลิกตัวมายังฝั่งที่อีกฝ่ายยืนอยู่ แสงสีทองอ่อนๆส่องกระทบ เงาสันจมูกขับให้ใบหน้าที่อยู่ในห้วงนิทราดูเปี่ยมเสน่ห์มากขึ้น

"...อือ..."
ผู้กองหนุ่มละเมอออกมาเบาๆ ลมหายใจเข้าออกเนิบช้า หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงทำให้ผู้สังเกตการณ์รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหลับสนิท

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฎบนมุมปากได้รูป นิ้วเรียวยาวค่อยๆปลดที่กลัดกระดุมแขนเสื้อทั้งสองข้างออกวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นจึงปลดเน็คไท คลายกระดุมเสื้อออก เสื้อเชิ้ตขาวสะอาดเข้ารูปเผยให้เห็นกล้ามเนื้อกระชับแข็งแกร่งที่อยู่ภายใต้ ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงข้างๆคนที่นอนหลับไหลอย่างแผ่วเบา ฝ่ามือใหญ่ยื่นไปลูบปอยผมออกจากหน้าผากของอีกฝ่าย

ดวงตาหงส์เหลือบมองเห็นโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้ข้างหมอนอีกฝั่ง ริมฝีปากยกยิ้ม หวงของขนาดนี้เชียวหรือนี่ ...

เมื่อก่อนเขาแทบจะไม่เหยียบกลับมาคฤหาสน์แห่งนี้เท่าใดนัก ทว่าเมื่อคิดถึงคนที่อยู่ที่นี่ ผู้นำหนุ่มก็เร่งมือสะสางงานเพื่อจะได้กลับมาเร็ว มีเวลาอยู่กับคนของเขานานขึ้น

ขณะที่กำลังชมดูคนที่นอนหลับอย่างเพลินตา พลันคิ้วเข้มก็ขมวดลงเมื่อจู่ๆก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า

เพราะความชะล่าใจ ทำให้เขาเกือบจะสูญเสียคนสำคัญตรงหน้าไป เพียงคลาดสายตาไปไม่นานกี่วัน ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า ในดินแดนซีวั่งแห่งนี้ จะมีคนกล้าลองดีคิดแตะต้องของมีค่าของเขา เมื่อสมองคิดถึงเหตุการณ์คืนนั้น มือทั้งสองข้างก็กำแน่นจนเล็บยาวจิกเข้าไปในเนื้อจนโลหิตไหลซึม