Kıvılcım
Kapıyı serçe kapatırken hemen arkasına yaslanıp olanları düşündüm.
Bu duyguyu en iyi bilen ben şimdi ne yapabilirdim ki?
Hayatında biri varken beni öpmesi,evine davet etmesi...nişanlısı bizi o halde görse nasıl kahrolurdu kimbilir?
Tane tane düşen küçük göz yaşlarımı soğuk bedenimde dolaşırken yakalarken yavaşça koltuğa geçip kendimi attım.
Başım yumuşak yastığa gömülerken bacaklarımı kendime çekip ellerimi bedenime sardım.
Galiba bu hissettiğim duygular beni öldürecekti.
~
Üşüyordum,bedenim deli gibi titriyordu.
Kılımı kıpartacak gücüm yoktu.Hafif hafif gözlerimi aralayıp etrafa baktım.
Ağaçlar üzerime geliyordu sanki.Kar taneleri yüzüme düşerken karların içinde öylece yattiğımı anladım.
Hafif dogruldum ve keskin ağrı ile dona kaldım.
Elim kafama giderken parmaklarım arasına gelen sıcak kırmızı sıvıya baktım.
İrkildim ve etrafa daha da odaklandım.Brn buraya nasıl gelmiştim?
Hiçbir şey hatırlamıyordum bile.Sonra gözüm hemen yanımda olan odun parcasından ki sıvıya takıldı.
Galiba biri bu odun ile kafama vurmuştu.
Ağaçlardan yardım alarak ayağa kalkmaya denedim.Ilk once gözüm karardı ve başım döndü.
Şimdi de hiçbir şey göremiyordum.Gozümün onüne perde inmisti.
Çıkmayan sesim ile bağırdım.Yardım çığlıklarım ise kulağıma geri gelip çınladı.
Tamamen ayağa kalkerken yavaş yavaş görüntü ile heyanlanmaya başladım.
Kafamı sağa sola çevirip bakarken ellerimi ağaçtan çekip yürümeye başladım.
Sonra durdum.Ya ormanin daha derinlerine iniyorsam?
Bunun şimdilik bir önemi yoktu.Garip yürüyüşüm ile düşe kalka az sonra gördüğüm şey ile ürktüm.
Yolun sonuna gelmiştim...uçuruma.
Devam etmem için sanki arkamdan iteleniyordum.Ilerledim,her adımımda uçurmun başını görür oldum.
Görüntü iki de bir gidip gelirken uçurumun ucuna geldiğimi farkkettim.
Geri dönüşü varmıydı?
Kolumda ki yaralara,çiziklere,derin yırtıklara bakarken mavi beyaz bilekliği avcum içine aldım.
Ne kadar da güzeldi.
Küçük harflerle yazılmış yerlere bakıp birleştirdim.Bilekliğin üzerinde...bahar yazıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Serzeniş | Yavbah
FanficBende bıraktığı o iz geçmek bilmiyor,kalbimde ki delik bir boşluğa dönüyor. Aradan geçen 10 yıl tozlanmış eski bir rafta durmuş,zaman bir işkenceye dönüşmüş. Kimin umurun da? Onun rüyalar kızı olmak rüyasına girmemek gibi bir şey! Şart mı dudaklarım...