🍧
Bakit hindi pa
ako namatay?
Ilang araw na akong gising
at hindi kumakain.
Namamanhid ang buong
katawan ko at walang
katao-tao sa kwarto kung
nasaan ako ngayon.
Nasa ospital ba ako?
Oh right.
Naaksidente.
Hindi ako makagalaw pero
nagsitulo ang mga luha ko.
Pinatay mo sila, Vanilla.
Dapat mamatay ka na rin.
Naririnig ko nanaman
ang demonyong bumubulong
sa isipan ko.
At simula noong nagising ako,
walang oras na hindi ako umiiyak.
"Help me.." bulong
ko at napahagulgol sa
pag-iyak. Sobrang hirap.
Hindi ko maiangat ang
mga kamay ko para
matakpan ko ang mga
mata ko.
I saw blood.
I saw my life fading.
I saw my tragic life.
"Ayokong mabuhay.."
Napasigaw ako dahil
sa sobrang sakit.
Patay na sila...
Dapat ba akong sumaya?
I don't know..
Should I live?
Bakit pa ako mabubuhay
sa mundong ito? Wala
namang magandang dahilan
para mabuhay.
Nanatili akong nakatingin
sa kisame habang iniisip
ang mga dahilan kung bakit ako
nagkakaganito.
My 16th birthday..
My worst day.
Mama at Papa..
Mga kaibigan ko..
Myself.
Ano pang punto na
nabuhay pa ako? Dapat
namatay na rin ako sa
aksidente!
Let me die.
I don't want to
live anymore!
Please..
Napabuntong hininga
ako at pilit ginalaw ang
katawan ko hanggang sa
mahulog ako at wala akong
naramdaman sa katawan ko.
Napasigaw ako dahil sa bigat
na nararamdaman ko.
Walang nakakarinig sa'yo...
Go on, Vanilla. Saktan
mo pa ang sarili mo.
"Tao po?"
Napatingin ako sa
lalaking nakasilip sa
pintuan at nang makita
niya ako, nanlaki ang
mga mata niya.
