«Είσαι καλύτερα τώρα;» είπε αφού ήπια μονορούφι το νερό μου.
«Ν-ναι» είπα με δυσκολία
«Σςς...Μην μιλάς »
«Απλά προσπάθησε να ηρεμήσεις. Ήταν απλα ενας εφιάλτης.»Αχ και να ηξερες.
Είδα τριγύρω και μάλλον μόλις άρχισε να ξημερώνει. Πιάνω το κινητό μου και βλέπω οτι η ώρα είναι 6:40. Ήθελα να ξανακοιμηθώ άλλες 5 ώρες τουλάχιστον αλλά δεν μπορώ..
Νοιώθω ότι κάτι με πνίγει..
Ότι δεν μπορώ να ανασάνω με ευκολία.
Έχω την επιθυμία να κλάψω αλλά ξέρω ότι το κλάμα σε ανακουφίζει μόνο στο λεπτό διότι μετά , ο κόμπος γίνεται πιο έντονος στο λαιμό και στο στομάχι.
Δεν θέλεις να φας, να πιείς , ούτε να μιλήσεις.
Απλά θέλεις να κλείστεις κάπου και να σε παρασύρουν οι ασταμάτητες σκέψεις σου μη ξέροντας τι να σκεφτείς ακριβώς.Είμαι η μόνη που νοιώθω έτσι;
« Νεφέλη !» νοιώθω ενα σκουντηγμα που με ξυπνάει απο τις σκέψεις μου
«Ναι;»απαντάω
«Σε ρώτησα αν θα ξαπλώσεις πάλι»είπε
«Όχι , πρέπει να φύγω»είπα και σηκώθηκα πάνω φτιάχνοντας καλύτερα την μπλούζα του.
«Τι ; Γιατί;» ειπε αφού σηκώθηκε πάνω γρήγορα και ήρθε κοντά μου
«Που θα πας;» ξανά είπε μην δίνοντας μου χρόνο να απαντήσω.«Θα πάω σπίτι. Δυστυχώς πρέπει. Δεν μπορώ να μείνω εδώ για πάντα Άλεξ.»
«Νεφέλη..»είπε με παράπονο
«Θα είμαι καλά Άλεξ.» είπα και του χαμογέλασα για να του δώσω κουράγιο«Θα σου δώσω το κινητό μου , και εσυ απλά γράψε μου κάτι όταν με χρειαστείς ή αν γίνει κάτι» είπε και έγραψε τον αριθμό του στο κινητό μου.
«Πρόσεχε εντάξει;» είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του και μετά όταν με έβγαλε απο αυτήν μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο
«Θα προσέχω Άλεξ. Και εσυ πρόσεχε εε» είπα και γέλασε.
Ύστερα έβαλα το μπουφάν και το τζιν απο χθες καθώς πήρα την τσάντα μου και έφυγα.
Δεν ήθελα να πάω πίσω εκεί.
Αλλά εχω αποφασίσει κατι. Αν δεν πάω πρώτα εκεί δεν θα μπορέσω να το κάνω.Όταν έφτασα είδα το σπίτι και άρχισα να δυσανασχετώ και να σκέφτομαι για το αν τελικά ήταν καλή ιδέα ή όχι.
Μετά απο λίγο , μάζεψα όλο το κουράγιο μου και ξεκλείδωσα με το κλειδί που είχα πάντα.
Μπήκα μέσα και δεν βρήκα κανέναν .
Είναι η τυχερή μου μέρα φαίνεται.
Γέμισα ενα ποτήρι νερό και αφού πήρα μια μπάρα δημητριακών έτρεξα προς το δωμάτιο μου και κλειδώθηκα.

YOU ARE READING
I changed
Teen Fiction"Κανένας άλλος δεν πρέπει να καθορίζει τι πρέπει να είσαι , τι πρέπει να κάνεις και πώς πρέπει να φέρεσαι .." Έτσι , αφού όσοι άνθρωποι αγαπούσα με πλήγωσαν, θα αλλάξω για εμένα. Ότι κι αν κάνω από δω και εξής είναι για εμένα. " Αν σπάσεις ένα γυά...