Narcissus ⭐

III

-ის სუბიექტს იცნობდა. - ჯეიმსმა დარწმუნებით თქვა.
-ჰო სწორედ ამ ციფრებით იცნო ის. ქეთრინ შენ ხომ არ გეცნობა ეს ციფრები?
- არვიცი არვარ დარწმუნებული. ვეცდები გავიხსენო. -წარბები შევკარი და თავი ხელებში ჩავრგე.
-შესაძლოა სუბიექტს პირადი მოტივი ჰქონდეს. -ეჭვით თქვა ჰოჩმა და დაკვირვებით მიყურებდა. გუნდის სხვა წევრები დაეთანხმდნენ.
-მე... მეცნობა ეს რაღაც. -დაეჭვებით ვუყურებდი ჩემს თითებს- მსგავსი მკვლელობა. -ვცდილობდი რაღაც გამეხსენებინა. რაღაც ნაცნობი ჩემს მეხსიერებაში ნელნელა ტივტივდებოდა და აი ისიც გამახსენდა გონება გამინათდა რათქმაუნდა! - რონი მისი პირველი მსხვერპლი არ არის. -ოდნავ ხმამაღალი ტემპით წარმოვთქვი- რათქმაუნდა ეს როგორ დამავიწყდა თქვენ მართალი ხართ ბოს. სუბიექტს პირადი მოტივი აქვს. -ჯანდაბა არმინდა ამის მჯეროდეს მაგრამ ეს ესეა. რამდენიმე წამი ჩუმად ვიყავი ვცდილობდი გამეანალიზებინა ჩემი ნათქვამი.
რამდენიმე წამის შემდე სიცუმე ემლიმ დაარღვია - სუბიექტს შენც იცნობდი ან...
წინადადების დასრულების საშუალებას არ ვაძლევ.- ხომ იცი რომ ეს მე არ ჩამიდენია? მოიცა შენ ხომ არ ფიქრობ რომ...?
- არა რათქმაუნდა დარწმუნებული ვარ რომ ეს შენ არ ჩაგიდენია. უბრალოდ შესაძლო თეორია შევიმუშავე.
-ჰო მართალი ხარ. სუბიექტურები უნდა ვიყოთ. აგენტო ჰოჩ მეც გამოვდივარ ეჭვმიტანილი...
-არა მე ყველაფერი მოვაგვარე. საქმეზე მუშაობის უფლება უკვე მოგეცი. მე შენი მჯერა.
-მადლობა.
-ახლა კი ყველაფერი გვითხარი რომელი მკვლელობა მიამსგავსე ჩვენ საქმეს?
-გაუხსნელი საქმე. და მგონი იმ მსხვერპლსაც ვიცნობდი მგონი სუბიექტსაც ვიცნობ...დიახ! დიახ! რათქმაუნდა! მას უნდა ვიცნობდე! სუბიექტს პირადი მიზეზები ამოძრავებს.
-მეც ამას ვვარაუდობდი და რამდენად დარწმუნებული ხარ ამაში?
-ჯიმი ნოვაკი. მას ერქვა ჯიმი ნოვაკი. ხელწერა იგივეა. ყვავილი წიგნის ფურცლის ნაგლეჯი.-ავდექი და საუბრისას მაგიდას გარსემო ვუვლიდი. საუბრისას ხელებს ვიყენებდი რადგან ძალინ ვღელავდი გავჩერდი და წარმოვთქვი-და რათქმაუნდა ის მოწამლით გარდაიცვალა.არანაირი შეჭრის კვალი. არანაირი ბრძოლის კვალი. -ხელები მაგიდაზე დავაწყვე. დავეყრდენი. მზერა ჰოჩს მივაპყარი. მის აზრს ველოდი, რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ მობილურის ზარმა გააწყვეტინა.
ნომერს დახედა და თქვა
- უკაცრავად ახლავე დავბრუნდები

***

წიგნების თაროსთან ვდგავარ. ვფიქრობ რომელი წიგნი გავაგრძელო მაგრამ უკეთესი იდეა მომდის. ჩემი დღიური მახსენდება რომელშიც ხშირად შემაქვს სხვადასხვა ჩანაწერები მისი განახლება კარგი იდეაა. დღიურს ვიღებ და ჩემს საყვარელ შავ კალამს ვირჩევ. ოთახს ვტოვებ. თან ვფიქრობ რაზე დავწერო დღეს. მისაღებ ოთახში გავდივარ. მდივანზე კომფორტულად ვკალათდები თვალს ვავლებ ჩემა ძველ ჩანაწერებს და ფიქრს ვიწყებ.
ბევრ რამეზე ვფიქრობ. რამდენიმე წუთი გადის, სიჩუმეში ვზივარ. გონებაში სიმღერები მიტივტივდება. ჩემი და ქეთრინის დაწერილი. ჯანდაბა არშემიძლია არ ვიფიქრო ქეთრინზე. მასთან გატარებული დრო არასდროს დამავიწყდება. ყოველი წუთი. მენატრება კიდეც. მისნაირ კარგ ადამიანს არასდროს შევხვედრილვარ. ყველაფერს გავაეთებდი ოღონდ მასთან კარგი ურთიერთობა მქონდეს. - რამდენიმე წუთს ისევ ფიქრში ვატარებ შემდეგ კი ფიქრებს მობილურის ზუზუნი მიფანტავს.
დედა.
-გისმენ დე. - ვეცადე მხიარულად გამომსვლოდა.
-როგორ ხარ ძვირფასო!
რამდენიმე საუკუნის ტოლმა წამმა გაიარა და ვუპასუხე. -კარგად. შენ?
-არამგონია თავს კარგად გრძნობდე.
-ჯემა როგორ არის? -თემა შევცვალე.
-ის კარგად არის. მაინტერესებდა გაიგე თუარა ახალი საშინელი ამბავი. - ჟრუანტელმა დამიარა.
-რა ამბავი?- ხმა დამეძაბა
-...ქეთრინი... მან
-კარგად არის? ვეცადე დავმშვიდებულიყავი და დედასთვის წინადადების დასრულება მეცადა.
-კი ის კარგად არის მან ახლობელი ადამიანი დაკარგა.
-არა ცრუ ინფორმაცია იქნება. მედია ბევრ ცრუ ინფორმაციას ავრცელებს.
-ნეტავ ვცდებოდე ძვირფასო.
ტელევიზორს ვრთავ. საინფორმაციო გადაცემა გადის სადაც მკვლელობის შესახებ ყვებიან. გარდაცვლილის სახელი გამოაცხადეს. ეს ნამდვილად მოხდა. მაგრამ როდესაც განომძიებელი განყოფილების ჯგუფს აცხადებენ გონებაში რაღაც მიწყდება. ის ამ საშინელ საქმეზე მუშაობს.
-დედა მოგვიანებით დაგირეკავ. მიყვარხარ.
-მეც ძვირფასო თავა გაუფრთხილდი.
მობილურში ნომერს ვეძებ. უნდა მქონდეს. მახსოვს მქონდა. აი აქ არის. ჰოჩი
სწრაფად ვრეკავ.
რამდენიმე წამში ხრინწიანი ხმით მპასუხობს.
-გისმენთ ედვარდ.
-საქმეს ჩამოაშორეთ სასწრაფოდ!...

{დიდ მადლობას გიხდით ვინც კითხულობს!! ხმის მიცემა არ დაგავიწყდეთ 💕}