'Now you are just somebody that i used to know.'
Somebody that i used to know
*Hayalet sevgilime. Yeni yılda insanlar zrilyon şey dilerler ya. Sen varken bende diliyordum sevgilim. Aklımda sen varken hayat güzeldi, gelecek yeni yıl güzeldi. Zihnimi meşgul ettiğin zamanları özlemiyor değilim. Seni özlediğimi düşünme sakın. Bu aklımda seni düşünmeyerek girdiğim ikinci yıl. Bu iki yılda başıma öyle çok şey geldi ki. O kadar çok insan tanıdım, o kadar yoruldum, o kadar şey yaşadım ki. Hangi birini buraya sığdırabilirim bilmiyorum ama burası doğru yer. İçimi dökmek için. Çok kez yanıldım insanlar hakkında fakat iyi yönde de kötü yönde de oldu bunlar. Kötü yönde olanları hayatımdan çıkarırken , iyi olanları tek tek ekledim. Çok kez kırıldım da belki sen bunları göremedin ki görseydin de umursamazdın. Beni, benim seni önemsediğim gibi önemseyemedin ki hiç. Kötü zamanlarımda yanımda kimsem olmadı. Neredeyse her gecemde hayatıma, içinde bulunduğum zamana küfrettim. Ağladım. Kalbim burkuldu. Midem bulandı. Bunların hiç birinde yanımda kimsem yoktu. Çünkü herkes kendinin acısıdır ve ilacıdır da aslında. Takmamalıydım. Biliyorum. Hassasiyetimi gizlerken kendi kırıklarımın kendime battığını gördüm ben. En acısı buydu sanırım. Birini aradım hep. Tam anlamıyla kalbini hissedebileceğim birini. Sen aklımdayken düşüncelerimde hissederdim kalbini. Beni bırakmayacağına inancım tamdı. Fakat şimdi sadece hayatımdan geçip gitmiş birisin. Böyle olsun istemiyordum ama oldu. Pişman değilim. Olgunlaştım da bu sene. Büyüdüm. Reşit olmaktan bir yaş ileriyken zamanın çabuk geçtiğini farkettim. Hayatımda çok çalıştım hep. Bir şeyler başarmak için. Kendimi düzgün tutabilmek için. Tuttuğuma da inanıyorum. Fakat hiç bir zaman tam istediğim karşılığı alamadım hayattan. Bu kadar çalışmak beni yordu. Mental olarak da bedenen de yordu. Kendimi kaybolmuş hissettiğim o kadar çok oluyor ki. İşte o zamanlar o izlediğimiz kimi no nawa daki gibi aramıza gerilmiş kırmızı bir ip olsun istiyorum. Bizi kesiştirsin. Birleştirsin de. Belki beni yine benim seni sevdiğim gibi sevmezsin de en azından hatırlarsın. Bu yıl hayatıma ve düşüncelerime birini almak istiyorum. Başka birini. Kim olur bu bilmiyorum ama bana zarar veren biri olmazsa sevinirim. Çünkü artık düşüncelerimde sevdiğim kimsenin beni korumasına, sahip çıkmasına ihtiyacım olduğunu biliyorum. On dokuz yaşındayım ama tıpkı kucaktan indirilmiş bir bebek gibiyim. Afallamışım. Kendim yürümeyi öğrenmem için bir desteğe ihtiyacım var. Kendimi sevebilmem için de. Başaracak bir sevgi kaldıysa tabi. 01.01.2019
