'Yanlış bahar, kış güneşi. Yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni. Kıyamete kadar kapattım kalbimi.'
Tarkan- Kış Güneşi
*İnsanlara güvenmek, güvendikten sonra yanılacak olabilme ihtimali ne zor şeyler değil mi? Şu günlerde bunu yaşıyorum. Hayatıma yeni birilerini bir şekilde aldım. Okul vs nedeniyle bir sürü yüz giriyor hayatımıza zaten ama kaçı kalıcı oluyor ki? Yanılmak istemiyorum artık o nedenle o kadar zor seçiyorum ki kalıcı olanı. En son geçen sene bir tanesine güvendim. Olan şey son bir aydır konuşmuyor oluşumuz. Ne garip. Bir gün sıkı sıkıyasın diğer gün apayrı. Hayat böyle işte ne yaparsın. Bugün hayatıma 'iyi bir insan' olduğuna inandığım birini alıyorum. Manevi yönden kendimi ona çok yakın hissediyorum. Umarım beni yanıltmaz ya da aramızı hep böyle mesafeli tutar. Sanırım insanlarla yakın olmaktan da korkar hale getirildim. Kendim gelmedim çünkü bundan eminim en azından. Bakalım yarın beni nasıl bir gün bekleyecek? Kim bilir belki bende güvenebilirim tekrar! Olabilir mi bu? Olsa ne güzel olur be. Keşke insanlar birbirini güveninden vurmasa. Herkes gerçekten birbirine inansa ve hiç bir zaman yanıltmasa. Öyle bir dünya dilerdim. 03.01.2019
