Yeni bi gune uyanmistim. Annem yine sabahin 7sinde basima dikilmis..
-Poyraz hadi okula gec kaliyorsun!!!!
Yine boktan bi gune basliyordum. Okul kiyafetlerimi giyip evden ciktim. Zaten okula canta falanda goturmuyodum. Her sabah oldugu gibi yine disarda kahvalti edecektim. Her sabah evimizin bi alt sokagindaki borekcide 1 pogaca ve 1 cayla ederdim kahvaltimi. Hergun 3-4 dakikada servisi beklerdim. Yorucu bi iliskiden cikali 2 ay falan olmustu. Ne yazikki ayni siniftaydik. Icimde hic bi his yoktu ama o beni unutamamisti. Neyse kimse umrumda degil aklim bi karis havada okula gider gelirdim. Gelince odama kapanir cikmazdim. Zaten derste calismazdim. Ama nedenini bilmiyorum zayif dersim yoktu. Ozel okul istemedigim halde acikta kaldigim icin mecburen ozel okula yazilmistim. Zengin bebeleri, sosyete kizlari falan acikcasi biraz cekiniyodum. Ama gidince nasil oldu anlamadim hic tanimadigim insanlar bile yanima gelip hal hatir soruyorlardi. Hepsi bugune kadar bilgisayar basindan kalmayip gercek hayati gormeyen ana kuzulariydi. Ben biraz mahallede buyudugum icin birazda cevremin etkisiyle ne yalan soyleyeyim serseri gibiydim. Hani su korkulan tipler varya aynen oyle. Hic unutmam okula ilk gittigimde ilk derste hoca butun ders beni izlemis, yanindaki ogrenciye "nerden geldi bu? Cebinde bicak falan olmasin sakin?" dedigini duymustum. Ama hocayla birbirimizi taniyinca ne kadar iyi anlasmistik. O da baska bi ironi. Benim dusuncem okuldaki ilk gunden agirligimi koyup, bi seyler liderlik etmekti. Ben boyle dusunurken birileri 9. ve 10. siniflarin sözde reisine "yeni bi cocuk geldi, dayak yemez gibi" demisler. Bilirsiniz lise ortamini. Herkesi dovebilen reis olur. Neyse cikista yuruyerek gitmek istedim eve. Arkami dondugumde okulun erkeklerini arkamda gordum tabi en ondede reisi.. Durdum. Reis yanima gelip benimle dovuseceksin dedi. Neden bilmiyorum ama hic bi sey soylemeden ustumdeki hirkayi cikardim. Sonra basladik cocukca bi kavgaya. Nasil reis olmustu anlamiyorum. Kavgaya baslarken kiz gibi hareket ediyordu. Ama ne yalan soyleyim hic beklemedigim anda sol gozume saglam bi yumruk atti. gozumu acamiyodum. Tam herkes dayak yiyecegimi dusundugu sirada cakma reisin gozunun altina bi tekme atmisim, cocuk yere dusup agladi. Bize sokakta ogretilen bi kural vardi. Yere dusene vurulmaz. Hirkami giyip hizlica eve yurudum. Odama cekilip yemek bile yemeden uyudum..
Ertesi sabah okula gittigimde eski sevgilimse dahil olmak uzere herkes etrafima toplanmisti. Sanki İstanbulu Fethetmis Fatih gibi hissettim bi an.. ilk dersin tenefusunde mudur yanina cagirip neler oldugunu anlatmami istedi ve hic bisey anlatmadim. Artik anlasilan yeni reis ben olmustum. Okuldaki ilk arkadaslarim 12. siniftan cocuklardi. Herkesin abi dedigi cocuklar yanimda kanka ayagina geziyordu. Anlayacaginis farkinda olmadan okulda bi hava yapmistim kendime. Rahatsiz veya pismanda degildim bu durumdan. zaten kalbim bos, en azindan aklim biseylerle mesgul olsun istedim. Bu sirada bana asik olanlarda cogaldi. Ama hepsi o kadar sıradan ve sıkıcı geliyorduki.. Hic biriyle duzenli bi iliski kurmadim. Bizim orada bi lise vardi. İlkokullar tadilatta oldugu icin liseler oglene kadar gidiyordu. ogleden sonrada ilk okullar gidiyordu lise binasina. Bir gun yine sacma bi sebebten dolayi O lisenin onune gittim. Bi cocukla kavga edecektim. Ama cocuk ozur dileyince vazgectim. Oturup konustuk falan. İyi de anlastik. İlk okullarin cikis saati yaklasiyordu. Ben ozaman 9. sinifa gidiyordum. 1 sene kalmistim. neyse. Yanimdaki cocukta benden bi yas kucuktu ve bi kizla flort ediyordu ve konustugu kiz o ilkokulda okuyordu. Basladik okuldan cikmalarini beklemeye.. Hani hep derler ya guzel seyler beklemedigin anda karsina cikar. He iste benim hikayemde burada basliyor.. İlkokul dagilmaya basladi tabi 8. siniflarda.. Aralik ayi oldugu icin hava erken karariyordu. Saat 6.30du ve hava kararmisti. Veliler cocuklarini almaya gelmisti. Okulun onu ana baba gunuydu anlayacaginiz.. Tam o sirada 2 tane kiz gordum. Arkadaslardi. Biri benim boylarimda, biri benden kisa minyon biseydi. Uzun boylu yine o siradan insanlar gibi gozuktu gozume. Ama kisa boylu kiza bakinca sanki zaman durdu.. Hic unutmam beyaz okul gomlegi, 2 dugmesi acik. Ustunde hirka, mini etek.. Saclari dunyada gordugum en guzel seydi.. Ruzgar estikce ucuyordu. Sanki 10 saat karsimdaymis gibi hissettim. Ama butun bu gorduklerim sadece 3 saniye icinde olmustu. Zaten servise binmisti goremedim. Ben oyle donakaldim. Agzimdan sadece "Allah sahibine bagislasin" cumlesi cikti.. Arkadasa kimdi o diye sordum ama cevabi alamadan o kargasada evlere dagildik. O gun oylece eve gittim. Odama cekilip bilgisayarin basina gectim. Arkadas mesaj atti. Kizin adi Öykü.. Cekingen davranip mesaj atmadim bile feysbuktan. Ama arkadas sagolsun kiza benim ondan hoslandigimi soyleyip kizin bana mesaj atmasini sagladi... Oyle heyecanladimki anlatamam. Sanki cok sevdigim ve bekledigim birinden mesaj almis gibi.. Oysa nerden bileyim bi ömür bu anı bekledigimi...
