"𝖡𝖺𝖻𝗒-𝗌𝗂𝗍𝗍𝖾𝗋"; [ 𝖳𝖺𝖾𝗀𝗀𝗎𝗄 ]

Cellphone

Sadece yirmi yaşında olan ve hala bir iş bulamayan Taehyung için altın bir fırsattı.

Reklamı bu küçük ahşap bülten tahtası bularak, olağanüstü bir hızın sayısını toplamak için acele etti.

Ancak, kendisine tonlarca soru sormaya başladığında aniden panikledi. Aramaya değdi mi? Kesinlikle işi alamayacaktı.

Genellikle, Taehyung o kadar karamsar değildi. Fırsatı varken, onu ele geçirirdi. İş reddelerinin görülmesi dışında, iyimser olmak için çabalayamazdı.

Tereddütüne rağmen, numarayı aramaya karar verdi. Ne de olsa kaybedecek bir şeyi yoktu, değil mi?

Kalbi, yakalanma umudunu yitirmiş biri için hala hızlı atıyordu. Bir kez daha reddedilmiş olduğu düşüncesinde paniklemeye başlamıştı, ancak takılmak üzereyken, diğer taraftaki kişi aramaya cevap verdi.

- "alo?" Telefondan gelen zarif ses bir kadına aitti.

-" Merhaba. Bakıcılık için aramıştım."

-"Ah, evet. Biraz bekleyin lütfen."

Bir kaç saniye boyunca bekletmiş ardından geri bir süre sonra telefondan ses gelince, kadının söyledikleri ile daha da heyecanlanmıştı Taehyung.

-"Bu çok iyi. 17 yaşında bir gencin bakılması için bakıcı arıyoruz. Bu yaşta bir çocuğa bakmak garip gelebilir, ancak çok hızlı bir şekilde anlayacaksınız. Bugün boş musunuz?"

-"Ah, evet. Her gün boşum yani bir işim yok."

-"Çok güzel, size adresi mesajla gönderiyorum. Saat 5'de gelin, yüz yüze konuşuruz."

-"O zaman, zamanında geleceğim."

-Pekâlâ, aradığınız için teşekkürler. Görüşürüz."

-"Görüşürüz."

Genç kadın telefonu kapatıp Taehyung'u tamamen boşluğa bırakmıştı. Her şey o kadar hızlı gitmişti ki, bir soru onu meraklandırmıştı. Bu işe yarayacağı anlamına mı geliyordu?

Ve bitti.
Uzun zaman sonra ilk defa kitap yazıyorum, umarım beğenirsiniz.
Lütfen bana destek olmayı unutmayın.
Sizi seviyorum :3