Krwawy strach we własnej osobie
Trupie morze...
Zieleń oceanu połączona z żarem wulkanu
Dalekie świetliste wzgórza
Piękne?
Po nich stąpają ci rozdarci
Dla Niego nic nie warci
Pompeje w oczach...
To Pan swego losu, swego królestwa i swego istnienia
Oni warci dla niego nie więcej niż garść siarki
Żar pieców...
Wszyscy odchodzą...
Wypali z nich nadzieję, że kiedyś wrócą
Śmiech Pana przeszył ludzkie serca
Dla innych to tylko winowajcy
Ach moi mili aniołowie
Gdybyście tylko wiedzieli o czym mówię!
A cierpieć będzie tak samo złodziej jak i morderca,
Tuż obok nich klęczy bluźnierca
I niewinny człowiek wielce zdziwiony
Że za wszelkie modły czeka go tak okrutny koniec
Wszyscy są w jego rękach
Jak kruche figurki
Większość pusta w środku
Zostaną tylko skorupki
Straceńcy...
Tak jest właśnie, krzyk męki, cierpienia dla niego muzyką
Ach tak piękną melodią!
Jego cała wiara została w nicość przelana
Nie odejdziesz...
Nie uciekniesz...
Spłoniesz...
Jak Pompeje w jego oczach
Nigdy nie prowokuj ognia jego wzroku
Twoja dusza i myśli
Staną się szare
Bez wyrazu, krzty emocji
On tam na ciebie czeka
Z żarem w oczach
Nigdy nie zapuszczaj się w Pompeje
Stworzyłem potwora...
Witam. Nareszcie powracam z kolejnym wierszem. Zakochałem się w soundtracku filmu z którego piosenkę można znaleźć w mediach, polecam włączyć ją do czytania.
W razie błędów proszę o info.
Leo
CZYTASZ
Dostałem duszę w spadku ~ Wiersze
PoesíaBędę umieszczał tu moje autorskie wiersze. Większość z nich prawdopodobnie będzie depresyjna i smutna, więc jak chcesz sobie poumierać w środeczku to zapraszam. Wiersze piszę kiedy źle mi w życiu W ten sposób pozbywam się negatywnych emocji Więc jeś...
