The Nest - Book 1: Querencia

Chapter 1

Δεκαεπτά χρόνια τρέξιμο

Η Άλις έτρεχε σαν κυνηγημένο ελάφι στα στενά σοκάκια του Μοντρέσορ. Έκανε όσο το δυνατόν όσο μεγαλύτερους διασκελισμούς μπορούσε για να καλύψει μεγαλύτερη απόσταση, χωρίς να νοιάζεται πού πάει. Σε ολόκληρη την πόλη, η Άλις δεν είχε κανέναν να την φυγαδεύσει. Δεν είχε πού να πάει. Δεν είχε πού να γυρίσει. Πηδούσε πάνω από πάγκους, σκουπιδοτενεκέδες και πεζούλια, ενώ όποτε έπρεπε γλιστρούσε κάτω από απροσδόκητα εμπόδια, όπως μια αναπάντεχη μπουγάδα που βρέθηκε απλωμένη μπροστά της. Δεν σταματούσε ούτε στιγμή, θα μπορούσαν να την φτάσουν. Να σταματάς ισοδυναμεί με θάνατο.

Η μητέρα της θα την είχε βοηθήσει, αν ζούσε. Έτσι σκέφτηκε, μα το μετάνιωσε αμέσως. Όταν το έκανε, έχασε η ίδια τη ζωή της, αφήνοντας την κόρη της να ζήσει. Την καταδίκασε όμως παράλληλα να ζήσει μια πολύ μοναχική και πρόωρα επικίνδυνη ζωή. Η Άλις αναγκάστηκε να μεγαλώσει πολύ απότομα. Ορφανή από τα έξι της χρόνια, δεν υπήρχε κανένας δίπλα της. Μεγαλώνοντας, βέβαια, πολλοί αποφάσισαν να την εκμεταλλευτούν, και περισσότερο το κορμί της.

Και αυτό ήθελαν να κάνουν και εκείνοι που την καταδίωκαν. Πέρα όμως από αυτό, θεώρησαν πως τους είχε κάνει το μεγαλύτερο κακό, κλείνοντας στη φυλακή τέσσερις από αυτούς και ωθώντας τον περήφανο αρχηγό τους στην αυτοεξορία για να μη χάσει τη ζωή του. Αυτή η γυναίκα τους είχε σπαταλήσει πάνω από δέκα χρόνια από τη ζωή τους, και θα την έκαναν να το πληρώσει, θα την βασάνιζαν και θα την σκότωναν όπως τη μητέρα της.

Η Άλις έτρεχε, λαχανιάζοντας πια, χωρίς να σταματάει ούτε δευτερόλεπτο. Έστριβε σε γωνίες και παρέκαμπτε παραπετάσματα χωρίς να κόβει καθόλου ταχύτητα, τα παλιά τριμμένα παπούτσια της έσκουζαν από την πίεση που ασκούσαν τα πόδια της και η εσάρπα της σκίστηκε τελείως, αφού πιάστηκε η άκρη της σε ένα καρφί που προεξείχε από μια ξύλινη κολόνα. Την έβγαλε και την πέταξε πίσω της, ενώ άκουγε πίσω της να σπάνε παράθυρα, τζάμια και πόρτες. Οι διώκτες της ήταν κοντά.

Τα ηχηρά, βαριά και γρήγορα βήματά τους ακούγονταν όλο και πιο κοντά, μαζί με παράλληλες κραυγές ανθρώπων, σπασίματα και μικρογκρεμίσματα. Οι διώκτες της Άλις έσπαζαν κάθε τι στο πέρασμά τους ώστε να την φτάσουν. Εκείνη, φοβισμένη, κατατρομαγμένη, άρχισε να κουράζεται και να επιβραδύνει.

Θυμήθηκε την μητέρα της. Πόσο όμορφη και νέα ήταν ακόμη, είχε όλη της τη ζωή μπροστά της. Η Λόντεν Ντόρμουντ ήταν μια πολύ φτωχή, μα όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Αλήθεια, ήταν πάμφτωχη, δούλευε περιστασιακά ως σερβιτόρα και ντυνόταν η ίδια και η κόρη της με φτηνά ρούχα από το κατάστημα απόρων, που όλα αξίζουν ένα σοπέλ. Η Λόντεν δεν είχε μεγάλη μόρφωση ούτε ικανότητες και, όπως άλλαζε δουλειές συχνά, άλλαζε και συντρόφους. Με έναν τέτοιον γέννησε την Άλις, σε μια φτωχή συνοικία του Μοντρέσορ, με μόνη βοήθεια μια γριά έμπορο ναρκωτικών και δύο πόρνες. Εκεί, μέσα στην βρωμιά και την αθλιότητα του κόσμου, μεγάλωσε ένα μικρό κορίτσι. Ο πατέρας του, μόλις γεννήθηκε, έγινε καπνός, και έτσι η Λόντεν ανέλαβε να αναπληρώνει και τη δική του θέση. Προσπαθούσε σκληρά να παρέχει στο αγαπημένο της παιδί όλη της την αγάπη, τον χρόνο και την προσοχή της. Μα δεν είχε χρήματα..