The Nest - Book 1: Querencia

Chapter 5

Το τραίνο

Είχαν χωριστεί σε δύο κατευθύνσεις: ο Μέιναρντ πήγαινε από την αριστερή μεριά, κάνοντας τον κύκλο και σκοπεύοντας να μπει από την πίσω μεριά του σταθμού. Ο Έντυ με την Άλις, από την άλλη, θα πήγαιναν κατευθείαν στον σταθμό κάνοντας ζιγκ-ζαγκ για να τους καθυστερίσουν όσο περισσότερο γίνεται. 

"Μα καλά, έχουν φάει τόσα: σφαίρες, ξύλο, βόμβα κρότου λάμψης, καπνό, κροκόδειλο στα μούτρα, ακόμη έχουν τη δύναμη να μας κυνηγάνε;", αναρωτήθηκε από μέσα του ο Έντυ, θαυμάζοντας ένοχα τις αντοχές τους. Πράγματι, δεν φαινόταν να πτοεί τίποτα τους μαφιόζους. Ακόμη και ο ίδιος ο Τάισον, που ήταν κοντός και χοντρός σαν πυροσβεστικός κρουνός, έτρεχε και εκείνος με τον ιδρώτα να τρέχει στο παχουλό του πρόσωπο και να μουσκεύει το γιακά του πουκαμίσου του.

Τώρα είχε αρχίσει όμως και η εξάντληση να πιάνει και τον Έντυ. Παρά τους υπεργυμνασμένους του μυείς, η έλλειψη ύπνου και σωστής ξεκούρασης εξαιτίας των ταξιδιών τον είχε εξασθενίσει. Παρόλα αυτά, όμως, έτρεχε με μανία και λύσσα, μοχθούσε, ξεπερνώντας ακόμη και ο ίδιος τα όριά του. Έριξε μια ματιά στην Άλις, ακόμη δεν είχε συνέλθει.

                                                                                  .....

Ο Μέιναρντ χρησιμοποιούσε δύο δέσμες από εκείνο το περίεργο νερό και πηδούσε από στέγη σε στέγη ακόμη πιο εύκολα, σαν χιμπατζής που ψάχνει για μπανάνες στα ψηλότερα δέντρα. Δεν είχε χρόνο να παρακάμπτει τα όποια εμπόδια είχαν την ατυχία να βρεθούν εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα μπροστά του, οπότε απλά περνούσε από μέσα ή από πάνω τους, καταστρέφοντάς τα. Έτσι είχε διαλύσει και ένα μεγάλο μπιτόνι, έναν καναπέ, δύο ντουλάπες και τις εγκαταστάσεις ενός ηλιακού θερμοσίφωνα, αλλά συνέχιζε σαν βίσωνας να παίρνει παραμάζωμα ό,τι βρισκόταν στον δρόμο του.

Κοίταξε τον ορίζοντα που βαφόταν ροδοκόκκινος και υπολόγισε ότι του έμεναν ακόμη τρια σπίτια, μέχρι να πάρει τη στροφή και να πηδήξει πρις την πίσω μεριά του σταθμού. Τότε, μια σφαίρα τινάχτηκε από το έδαφος και πέρασε ξυστά από το ανοιχτό φερμουάρ του μπουφάν του, ευτυχώς για να φύγει προς τα πάνω. Ο Μέιναρντ, που βρισκόταν στη μέση ενός άλματος, πανικοβλήθηκε και έγειρε προς τα αριστερά, κινδυνεύοντας να πέσει, αλλά κρατήθηκε τελευταία στιγμή από ένα κάγκελο. Κοίταξε τρομοκρατημένος κάτω και αντίκρισε ένα τσούρμο άντρες με μαύρα, να τον σημαδεύουν και να ρίχνουν με τα όπλα τους. Τον είχαν εντοπίσει.