Hoofdstuk 8

185 4 0
                                    

Jake's p.o.v
(Zondag)

Als we in het huis zijn aangekomen zie ik dat Emilia met haar mond open de living staat te bewonderen. Ik krijg automatisch een lach op mijn gezicht. "Je vangt zo vliegen." zeg ik tegen haar oor aan. Ze schrikt omdat ik zo dicht tegen haar sta. Ze doet een stap naar achter en lacht naar me. Net als ze iets wil zeggen, trekt Nora haar mee naar de kamer. Ik zie aan de schoenen op de mat dat Daniël en Lucas er al zijn. Ik mocht van mijn ouders ook iemand mee brengen, diezelfde avond heb ik er ruzie over gehad met Nora, ze wou niet dat iemand van mijn vrienden mee ging, ze haat mijn vrienden, ze denkt dat ik door hen veranderd ben. Maar dat is niet waar. Speciaal voor Nora heb ik besloten niemand mee te nemen
Als ik de trap op loop om ook mijn valies uit te pakken zie ik dat Amelia voor mijn deur staat. Ik ga achter haar staan. " sorry maar ik denk dat je in mijn kamer bent." Zeg ik lachend. Ze draait zich om. Ik denk terug aan ons gesprek. Ik moet even tonen wie ik ben. Ik probeer het te zeggen maar het komt er niet uit. {komaan zeg het gewoon, normaal vind je het toch niet erg om grof te doen tegen iemand? Doe het gewoon... , voor de reputatie} denk ik in mezelf. "Je mag er ook altijd bij hoor" zeg ik met die lach op mijn gezicht. Ik zie haar met haar ogen rollen.
Plots komt er iemand bij staan en legt zijn armen rond die van haar. Nadat ik doorheb dat het Daniël is, wil ik hem begroeten. Maar in de plaats van een vriendelijke hallo, krijg ik een overdreven preek over mijn eikel gedrag. Het doet me niks meer, ik heb het al zo vaak gehoord. "Rustig Daniël, laat hem doen, we weten dat hij het niet meent, ik ben niet een van die Barbies can op school weetje nog..." Ik zie dat Amelia het stil zegt tegen Daniël om hem te kalmeren, maar ik hoor het maar al te goed. Ik schrik van de reactie van Amelia en ik stap woest mijn kamer in.

Hoe kan ze dit nu zeggen?? {ergens heeft ze wel gelijk, ik ga elke nacht wel met een andere Barbie naar bed.} denk ik in mezelf,{ ook die stomme regel van William is er te veel aan}
Om mijn gedachten op iets anders te richten begin ik een serie te kijken. Heel af en toe hoor ik gelach van beneden. Ergens had ik er wel bij willen zijn...

You belong with meWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu