You belong with me

Hoofdstuk 18

                               Emilia's p.o.v
                             (Vrijdag avond)
Met mijn ogen gesloten luister ik naar mijn afspeellijst op spotify. Ik laat mijn emoties de vrije loop. Ik begrijp er niks van. Waarom doet hij opeens alsof er de afgelopen 5 dagen niks tussen ons gebeurt is? Ik dacht echt dat hij het ook voelde. Die klik van vertrouwen die je maar met weinig mensen hebt. Ik zucht diep en draai me op mijn zij. Het ligt toch niet aan mij? Heb ik misschien iets verkeerd gezegd of gedaan? Ik kan niks bedenken. Ik zie de beelden van hem en mij voor mijn ogen voorbij flitsen. De mooie kleur van zijn ogen, al onze intense oogcontacten en de kuiltjes in zijn wangen wanneer hij naar me lacht. Hoe hij me achtervolgt in mijn dromen en hoe ik altijd alleen wakker wordt. Het wordt me allemaal te veel. Ik kan het nu echt niet meer ontkennen. Ik heb beslist gevoelens voor hem. Hoe sterk die zijn weet ik niet of nog niet. En wat hij voor mij voelt weet ik al helemaal niet. Diep vanbinnen weet ik dat de mogelijkheid bestaat dat als ik mezelf toelaat van hem te houden, ik hard gekwetst zal worden. Maar ik kan hem niet meer laten gaan. Niet zonder het te proberen met hem. Zonder het door te hebben rolt er een traan langs mijn wang. Hoe stom is dit nu weer! Ik ben blijkbaar toch niet zo anders dan al die meisjes die hopen dat ze kans maken bij Jake. Ik haal een paar keer diep adem en sta op uit mijn bed. Ik heb er genoeg van. Ik ga niet de hele dag zitten wenen om een facking jongen. Ik pak mijn gsm en stuur een berichtje naar Nora. Ik vraag of ze zin heeft om uit te gaan. Dan kan ik mijn gedachten wat verzetten, denk ik er achteraan. Ze stuurt meteen terug. "Of courseee. Wat dacht je van de Dam? Kom maar naar hier. Broer is weg, denk dat hij weer dronken is..." Hij moet er echt mee stoppen. Ookal vindt hij zichzelf dan de badboy, te veel drinken is zó niet cool. Als hij niet oplet zal hij nog verongelukken. Ik kies een donkerrood kleedje uit mijn kast. Expres niet datgene dat Jake zo mooi vindt en ga naar buiten. "Tot morgen!" Schreeuw ik door heel het huis en ik smijt deur dicht. Ik pak mijn fiets en ik vertrek.
Ongeveer een klein halfuurtje later kom ik toe bij Nora. Wanneer ik bel, moet ik te lang wachten dus besluit ik maar de sleutel te pakken onder de stenen kikker. Ik stap binnen en roep Nora,... geen antwoord. Ik loop naar boven en snel doe ik de deur open. Ze schrik en staat direct op. Als ze ziet dat ik het ben kijkt ze gerust en gaat ze weer zitten. "Hoe ben je zelfs binnen geraakt?" "Sleutel onder de kikker weetje wel." Ze kijkt me medelevend aan. "Sorry, ik kon de bel niet horen ik zat muziek te luisteren, ik ben al heel de avond alleen thuis. Jake is weg met zijn vrienden, waarschijnlijk ligt hij nu al weer bij een meisje." Ik voel direct een raar gevoel in mijn buik en  ga naast haar zitten. "Kom we gaan eens kijken welke outfit ik ga aandoen." Ze staat stralend op en loopt naar haar over-sized klerenkast. Ik volg haar en wanneer ik aan kom word ik zo als gewoonlijk aangevallen door al de kleren die ze heeft. Ik weet niet waar te kijken. Nora daarentegen heeft al lang iets vast. Ze ziet me kijken en moet lachen.