You belong with me

Hoofdstuk 11

Emilia's p.o.v
(Dinsdagmiddag)

Na laat te brunchen kwam Lucas op het idee om te gaan zwemmen. Iedereen vond het een goed plan want het was intussen al goed opgewarmd.
Nora houdt een grijze en een donkergroene bikini in haar handen. "Welke zou ik nemen?", ze kijkt me vragend aan. "De donkergroene is het mooiste", zeg ik vastbesloten. Ik neem de witte bikini uit mijn valies. We kleden ons snel om en ik doe mijn haar in een losse dot. Met een grote badhanddoek rond ons komen we bij het zwembad aan. Weer probeer ik mijn blik van Jake's halfnaakte lichaam te houden, zonder succes. Wanneer hij merkt dat ik kijk, haalt hij grijnzend zijn hand door zijn haar. Vlug kijk ik de andere kant op, waar Lucas met Daniël staat te praten. "Gaan we er nog inspringen, of wat?"roept Nora. Ze neemt een aanloop en springt met een gil in het water. "Het is ijskoud!"gilt ze wanneer ze terug boven water komt. Ik kijk haar lachend aan. "Omg, wat ligt er op de bodem daar!?", roept Lucas verschrikt. Vlug ga ik naar de rand van het zwembad. Voor ik het weet neemt hij me vast en trekt me samen met hem mee in het zwembad. Ik kom hoestend terug boven. Hij kijkt me lachend aan. "Oeps, ik heb het fout gezien", grapt hij. "Ha ha, wat grappig" zeg ik sarcastisch. Ik probeer hem onder water te duwen maar dat lukt natuurlijk niet omdat hij veel sterker is dan mij. Hierdoor moet hij alleen maar meer lachen. "Het is níét grappig!"roep ik alsof ik boos ben. Hij schudt lachend zijn hoofd en ik lach met hem mee. Ik ben blij dat hij erbij is.
Wanneer ik opzij kijk zie ik dat Nora in Daniëls nek zit en ze gilt veel te hard. Wanneer ze me ziet kijken roept ze dat ik haar moet komen helpen maar ik kijk haar alleen maar lachend aan. "Ik haat je!"roept ze gespeeld boos. "Ik hou ook van jou!"roep ik terug, maar ze hoort me al niet meer. "Van wie hou je?"vraagt een zware stem. Ik draai me snel om en kijk recht in de mooie ogen van Jake. Ik voel mijn wangen kleuren. Ik ontwijk zijn vraag."waar is Lucas?" Mompel ik, terwijl ik naar overal behalve hem probeer te kijken. Ik hoor hem geïrriteerd zuchten. "Waarom interesseert het je wat die jongen doet?" Nu kijk ik hem wel aan. "Omdat hij mijn vriend is." Hij kijkt me aan alsof ik iets heel raars heb gezegd. Zijn gezicht komt nog wat dichterbij en ik zie dat zijn ogen dezelfde felle kleur hebben als het helderblauwe water rond ons. Het lijkt alsof de tijd stilstaat en enkel hij en ik nog bestaan. Ik wou dat ik voor altijd in zijn mooie ogen kon staren. Maar al snel komt er een einde aan de betovering. "Jake, hier is je box." Jake maakt zijn blik los van de mijne en kijkt naar Lucas die aan de rand van het zwembad staat. Daarom was hij dus weg. Natuurlijk gebruikte Jake hem als een slaafje om zijn spullen te gaan halen. Zijn gedrag zou me al niet meer moeten verbazen, maar dat doet het toch. Jake schraapt zijn keel en roept Nora en Daniël. "Het lijkt me leuk als we een barbecue houden. Ik zorg wel voor de muziek." Ze juichen instemmend en iedereen droogt zich snel af.

Daniël en Jake leggen het vlees op de barbecue terwijl ik, Nora en Lucas nog wat bijpraten. Ik zie Jake vanuit mijn ooghoeken naar me kijken, maar ik negeer hem. Ik probeer mijn gedachten aan hem weg te stoppen maar het lukt me niet. Waarom moet hij toch altijd weer zo egoïstisch doen net als ik denk dat hij weer 'de oude' is, wat dat ook mag betekenen. Misschien was ik toch beter thuis gebleven. "...Dus heeft Simon me voor mijn verjaardag getrakteerd op een etentje", maakt Lucas zijn zin af. Ik heb niet gehoord waar hij het over heeft. "Ooh, wat schattig!", zegt Nora met een glimlach op haar gezicht. "Wat is schattig?" Ik kijk hen vragend aan. Nora rolt met haar ogen en kijkt me aan met een 'heb je weer eens zitten dromen' blik. "Sorry maar ik zit hier," onderbreekt Jake ons wijzend op de stoel tegenover me waar Lucas nu zit. Lucas blijft zitten en kijkt hem niet begrijpend aan. "Moet ik mezelf herhalen? Ik. Zit. Hier." Hij kijkt nu al half kwaad. Jezus, wat heeft hij vandaag tegen Lucas. "Oke ik ga al", zegt Lucas zacht. Ik krijg medelijden met hem. "Moest dat nu echt?" Ik kijk hem kwaad aan. Hij doet alsof hij me niet gehoord heeft. Nora zucht diep. "Oke jongens, verpest de sfeer nu niet op onze voorlaatste avond." Gelukkig begint Daniël snel over een ander onderwerp. Tijdens het eten vertelt iedereen grappen en er wordt veel gelachen. Elke keer als ik opkijk van mijn bord zie ik Jake naar me kijken. Het valt me op dat hij nog mooier is wanneer hij oprecht lacht.

Jake's pov

Ik leg nadenkend het vlees op de bbq. "Je bent er vandaag niet zo bij met je gedachten, man"zegt Daniël spottend. Ik zucht en kijk nog een keer naar het schattige gezichtje van Emilia. Schattig? Dat is de eerste keer dat ik iemand schattig vindt. "Zit je met je hoofd bij een meisje?"Daniël kijkt me recht aan. Ik kijk vlug weg en draai het vlees om. Ik kan hem onmogelijk ooit vertellen dat mijn gedachten voortdurend bij zijn zusje zijn. Trouwens, hij vindt me toch al een eikel."Nah, gewoon slecht geslapen", antwoord ik. Ik zie aan zijn blik dat hij me niet helemaal geloofd. "Weet je, zolang je uit de buurt van mijn kleine zus blijft, vind ik het allemaal best." Hij haalt het vlees van de bbq en geeft me nog een klop op zijn schouder. Wat denkt hij wel niet? Ik ga om met wie ik wil en als dat zijn zus is dan moet hij daar maar mee leven. Wanneer ik bij de tafel kom beveel ik Lucas ergens anders te gaan zitten. Ik heb het niet voor die gast. Wat moet hij toch steeds bij Emilia. "Omdat hij mijn vriend is" haar woorden blijven door mijn hoofd spoken. Hoe kan ze hem leuker vinden dan mij? Er is geen enkel meisje die mij niet leuk vindt. Tijdens het eten zie ik dat ze mijn blik probeert te ontwijken. Waarom doet ze dat toch? Waarom geeft ze niet gewoon toe aan mij zoals alle andere meisjes? En waarom krijg ik haar maar niet uit mijn hoofd?