You belong with me

Hoofdstuk 30

Emilia's p.o.v
(Maandag morgen)

[piep,piep,piep] ik zoek mijn gsm en ik zet mijn alarm voor de derde keer af. Nu heb ik wel genoeg gesnoozed, ik ga recht zitten en doe het licht aan. Ik moet mijn ogen dichtknijpen want ze zijn niet gewend aan het felle licht. Ik sta recht en direct voel ik dat ik niet goed op mijn benen kan staan. Niet moeilijk als je pas om 4 uur bent gaan slapen en al om 7 uur moet opstaan. Ik heb me gisteren in slaap moeten huilen. Ik heb de hele tijd niks anders gedaan dan films kijken om mijn gedachten te verzetten. Nora was de hele tijd bij mij, ze had potten vol Ben en Jerry's mee. Ik weet het heel cliché maar ik had het nodig.

Ik kom beneden en ik zie mijn mama en Daniël in de keuken staan. Ze kijken allebei kort naar mij en wisselen blikken uit met elkaar. "Wat? Nog nooit iemand gezien die niet goed heeft geslapen?" Ik ga geïrriteerd aan de tafel zitten en Daniël doet zijn handen in de lucht als teken van verontschuldiging. Ik geef hem een geforceerde lach en ik eet mijn boterham op. Mijn gsm gaat af en ik loop snel van tafel om hem te pakken. Wanneer ik terug kom zegt mijn mama een opmerking over dat ik niet aan tafel mag zitten met mijn gsm maar ik negeer haar. Het is Nora, ze belt nooit in de ochtend, het is dus belangerijk. "Hallo??" "Ah Emilia, gelukkig dat je oppakt, ik bel je om te zeggen dat ik niet naar school ga. Ik heb veel te veel ijs op volgens mij... het kwam er allemaal uit. Ik denk het toch dat het het ijs was want het zag er..." "okee Nora ik hoef echt niet alle details te weten." Ik schreeuw het vlug voor ik te weten krijg welke kleur haar kots heeft. Ik hoor haar lachen en ik kan het ook niet laten. "Geeft niet ik zal wel alleen met de fiets gaan.." ik bedenk al dat ik straks mijn oortjes moet pakken anders red ik het niet. "Ohja, Jake kan je voeren in ruil omdat ik ziek ben." ik zie terug beelden van zaterdag en ik voel een brok in mijn keel. Ik slik hem direct weg. Shit. Nee Jake mag me niet voeren, ik heb hem niet meer gezien sinds,.., toen. Hij zou me alleen maar zeggen dat hij gelijk had en ik wil zijn gelijk niet toegeven. "Hallo? Emilia, ik moet het nu wel weten want hij gaat zo vertrekken." Ik schiet wakker uit mijn gedachtes."euhm- nee ik ga gewoon met de fiets denk ik maar toch bedankt." "Oké is goed tot morgen!!" Ze legt af en ik kijk verveeld naar voor. "Pff , ik heb geen zin in fietsen." Ik kijk mijn mama met een smekende blik aan maar het heeft geen succes. "Schat sorry ik ga zo vertrekken naar het werk.." ik rol met mijn ogen en ik maak een luide zucht. "Ik moet straks toch langs je school passeren ik zet je wel af." Ik kijk op en ik zie Daniël lachend naar me kijken. Ik trek hem in een knuffel. "Je bent de beste!!! Ik ga me klaar maken zodat we kunnen gaan.." met die woorden loop ik naar boven en kleed ik me om.
Ik heb geluk met zo een broer die naar de lessen gaat hier in de buurt! 1: hij kan me voeren 2: hij zit niet op kot en is gewoon altijd thuis!

We stappen in zijn range rover en hij zet direct de muziek super luid. Ik zet het raam helemaal open en ik geniet van de lucht die op mij valt. Nooit gedacht dat een maandag goed kon beginnen. We komen aan op school en ik zie alle blikken op onze auto gaan. Ik voel me net de groep van Jake. Ik kijk op de klok en ik zie dat ik nog eventjes heb. Na 10 minuten hoor ik piepende banden en ik zie de Porsche van Jake. Ik doe geen moeite om nog langer te blijven kijken naar hun en ik draai me om terwijl ik met mijn ogen tol. Daniël heeft precies hetzelfde gevoel als mij en hij kijkt me aan.
"Emilia het is beter dat je vertrekt, ik kan die groep niet aanzien, en zeker die Jake niet." Ik geef hem een snelle knuffel en ik stap uit. Snel rijd hij weg, ik hoor de muziek nog lang tot hij ver weg is. Ik heb Daniël alles verteld over wat er op het weekend is gebeurt maar niet wat er gisteren is gebeurt. Ik kijk naast me en ik zie de 4 jongens uitstappen. Ik krijg een knipoog van Jake, zo één dat hij naar elk meisje doet om haar aan de haak te slaan. Maar niet bij mij. Ik laat een luide zucht horen en ik draai me om.
"En wie ben jij dat je zo moet zuchten als wij komen." Ik draai me om en ik sta recht voor het gezicht van William. "Wie ik ben? Ik ben Emilia en als je me nu wil excuseren ik wil naar binnen" ik spug het recht in zijn gezicht en ik krijg een afkeurende blik terug maar ik trek er me niets van aan. Ik draai me om en ik zwiep mijn staart expres tegen zijn gezicht. Ik stap weg tot ik opeens een warme hand om mijn pols. Ik probeer hem van me te doen maar hij verstevigd zijn grip. Ik draai me boos om en ik sta dicht tegen het mooie gezicht van Jake. Ik schud met mijn hoofd om de gedachten van me af te zetten. Ik kijk naar mijn pols in zijn hand. Hij verstevigd zijn grip en het begint aardig pijn te doen. "Jake je doet me pijn." Hij kijkt nog altijd recht in mijn ogen. Hij gaat met zijn mond naar mijn oor en begint te fluisteren.
"Je moet juist blij zijn dat ik het ben Emilia. William is tot veel meer in staat..." zegt hij in mijn oor. Ik kan zijn toontje niet aanstaan! "Jake ik had liever iemand anders gehad dan jij hoor! Laat me nu los of ik word boos." Hij grinikt en kijkt even naar zijn vrienden. Oké hij heeft het gevraagd. "JAKE!! je doet me pijn laat me los...NU" hij schrikt van mijn plotse uitbarsting. En daardoor kan ik mijn hand wegtrekken. Ik stap weg en wanneer ik me omdraai geef ik ze alle 4 nog een middelvinger. Wat denken ze wel niet.

Ik kan er niet meer tegen. Met zijn vrienden is hij de grootste klootzak die ik maar ken. En als hij alleen is is hij een van de liefste jongens die ik ken. Ik denk terug aan zaterdag nacht. Hoe hij me op mijn wangen wreef als ik wakker werd. Maar automatisch denk ik ook aan de volgende ochtend, toen hij weg was.. Nou ja dat doet hij nu eenmaal altijd! Ik ben het al gewoon.

Ik zit diep met mijn gedachte tot dat ik bots tegen iemand. Ik kijk op. Shit..