Addicted to a player

Κεφάλαιο 1ο

"Άντε ρε Demi μια ώρα, μέχρι την δίπλα καφετέρια θα πάμε"

Ναι αυτή είναι η κολλητή μου η Κατερίνα που γκρινιάζει ως συνήθως.

"Και στην δίπλα καφετέρια υπάρχουν μαναρακια" λέω καθώς τελειοποιω το κραγιόν μου.

Πάμε να φύγουμε και για κακη μου τύχη πετυχαίνουμε τον αδελφό μου στην είσοδο του σπιτιού. Ο Γιώργος και η Κατερίνα δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά.

"Για πού το βάλατε παρθενοπιπιτσες;"

"Όπου γουστάρουμε" απαντάει η Κατερίνα και ο Γιώργος την κοιτάει με αυτό το βλέμμα έτοιμος να της ορμίξει.

"Θα πάμε στο γνωστό για καφε". Η Κατερίνα με κοιτάει λες και έχω προδώσει την φιλία μας.

"Ωραία και εγώ εκεί πάω ελάτε να σας πάω με το αυτοκίνητο." Φυσικα και δεν έχει δίπλωμα, είναι 17.

Αφού κοιτάω καλά καλά την Κατερίνα και παίρνω το οκευ τελικά μας πάει στην καφετέρια που θέλαμε.

Καθόμαστε όλοι μαζί. Εγώ πήρα ένα φρέντο εσπρέσο Η Κατερίνα ένα μιλκσεικ και ο Γιώργος την σερβιτόρα. Ναι ο αδελφός μου είναι γνωστός γαμικουλας.

"Κατερινιο τί θα έλεγες να έρθεις για καμία βδομάδα σπίτι να αράξουμε τώρα που θα φύγουν οι γονεις μου;"

"Δεν χρειαζόταν καν να το ρωτήσεις αυτό" λέει η Κατερίνα με το γνωστό υφάκι της ντιβας και συνεχίζει γελώντας.

"Βέβαια κορίτσια να αραξετε όσο θέλετε σπίτι, θα είμαστε ωραία παρέα αλλά χρειαζόμαστε άλλη μια."

Τον κοιτάμε και οι δύο παραξενεμενες. Εκείνος συνεχίζει με το γνωστό υφάκι του υπεράνω, "3 εμείς και 2 εσεις; Δεν λέει."

ΟΠΑ ΤΙ ΕΝΝΟΕΊ 3; ΠΟΙΟΊ ΕΊΝΑΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ 2; ΜΌΝΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΝΟΕΊ ΑΥΤΟΎΣ ΠΟΥ ΦΑΝΤΆΖΟΜΑΙ.

"Τί εννοείς 3; Ποιοί άλλοι θα ειναι;"

"Ο Μάνος και ο Χρήστος φυσικα."

Πλέον έχω γίνει κόκκινη από θυμό και ο τόνος της φωνής μου έχει αρχίσει να ανεβαίνει χωρίς να το καταλάβω.

"ΤΟΥΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΊΛΟΥΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΈΛΩ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΆΔΑ ΜΈΣΑ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ."

Η Κατερίνα έχει γουρλωσειτα μάτια της και με κοιτάει με απορία. Η αλήθεια είναι ούτε εγώ ξέρω γιατί έχω εκνευριστεί τόσο, αλλά δεν θέλω πολλά πάρε-δώσε με τους κολλητούς του αδελφού μου. Είναι χειρότεροι από αυτόν.

"Δεν σε ρώτησα τί θες και τί Όχι απλά στο ανακοίνωσα. Α και κάτι ακόμα, θα παρακαλαγες να σε φασωνε Ο Μάνος Αλλά δεν πρόκειται να σου κάτσει ούτε στα όνειρά σου αδελφούλα" λέει ο Γιώργος με ένα ειρωνικό χαμόγελο και κοιτάει τα μηνύματα του.

Η Κατερίνα συνεχίζει να με κοιτάει ενώ έχω γίνει κόκκινη από θυμό. Τί είπε μόλις τώρα; Εγώ με τον Μανο; ΟΎΤΕ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΡΩΝΑΝΕ. Είναι ότι πιο σπαστικό και δήθεν έχω γνωρίσει. Δυστυχώς έχουμε προϊστορία με τον Μανο. Από το δημοτικό είμασταν θανάσιμοι εχθροί. Τσακωνόμασταν συνέχεια και για τα πάντα. Από μικρός νόμιζε ότι τα ήξερε όλα Και αυτός ήταν και ο λόγος που καταλήγαμε πάντα στο γραφείο του διευθυντή.

Μετά από αρκετή ώρα και αφού ο Γιώργος μας παρατησε μόνες μας, πήγα την Κατερίνα σπίτι της.

"Σίγουρα δεν θες να πω στον μπαμπά μου να σε παει; Είναι αργά."

"Θα είμαι μια χαρά μην ανησυχείς" λέω και την καληνυχτίζω παίρνοντας την μια αγκαλιά.

Έχει τόσο ωραία βραδυά για να πάω σπίτι από τώρα. Θα πάω στην θάλασσα. Άλλωστε 3 λεπτά είναι από εδώ. Ξέρετε, από μικρή μ'άρεσε Η θάλασσα, με έκανε να ξεχνιέμαι. Πάντα πίστευα πως νεράιδες της ρίχνουν χρυσόσκονη και λαμπιριζει τόσο όμορφα την νύχτα.

Τρία λεπτά αργότερα βρίσκομαι εκεί. Ειναι ενα μέρος από την πίσω πλευρά της παραλίας που έχει μια μικρή σπηλιά. Εκεί πάω συνήθως. Ειναι πανεμορφα. Έχει κρυσταλλική άμμο που σε συνδυασμό με το φως του φεγγαριού και την αντανάκλαση της σπηλιάς σε κάνει να νομίζεις πως βρίσκεσαι σε κάποιο μαγικό βασίλειο. Η θάλασσα έχει ένα πολύ απαλό κύμα που καθώς κουνιέται ρυθμικά η αλμύρα φτάνει ως τα ρουθούνια σου και σε κάνει να χαλαρώνεις.

Χωρίς να το καταλάβω έχω ήδη ξαπλώσει στην άμμο με κλειστά τα μάτια και νιώθω ένα μούδιασμα σε όλο μου το κορμί. Λες και κάποιος με χαϊδεύει.

ΟΠΑ. ΌΝΤΩΣ ΚΆΠΟΙΟΣ ΜΕ ΧΑΪΔΕΎΕΙ.

-----------------------------------------------------------

heyy❤

1ο κεφάλαιο λοιποον.

Ελπίζω να σας άρεσε. Περιμένω να δω γνώμες στα σχόλια. Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Love you all, take care❤