Kim's Kingdom | Namjin

•|°13°|•

Min'in sarayında korkak adımlarla ilerliyordum.

Her adımımı attığımda çıkan kuş sesleri beni huzursuz etmeye yetmişti.

Mermerden yapılma koridarun sonu yokmuş gibi gözüken uzun yolundan ilerlerken bir şey bana zaman kavramını anımsatacak bir şeyler arıyordum.

En basitinden bir saat, mental olarak beni o kadar rahat hissettirirdi ki.

Bir anda önüme doğru açılan kapı ile kafamı tabiri caizse kapıya geçirmiş ve çekilmez bir acı içerisine girmiştim.

Bir yandan kafamı okşuyor bir yandan da kolumdan tutarak beni odaya sürükleyen bedene karşı çıkmayarak onun peşinden geliyordum.

Hızlıca kapıyı geri kapatıp, beni duvara yaslamıştı.

"Sana vereceğim kolye,
onun gibi bir şans bir daha başına          gelmez. Onu canın pahasına koru. Doğru kişi karşına çıktığı zaman, içindeki sönmüş enerji yeniden aktive olup, sana yardımcı olacaktır."

Elime kolyeyi tutuşturup gitmeye yeltenen boğuk sesli bedeni kolundan tutmuş ve maskesini yavaşça çıkarmıştım.

Gözleri kan kırmızısı, boğazında derin beş kesik ve yüzünde damarlarının  çatlamasıdan oluşan izleri taşıyan Hoseok.

Korkuyordum.

Bu böyle olmamalıydı.

Başıma giren sızı arttarken ellerimi duvara yaslarak destek almış ve Hoseok'a var gücümle sarılmıştım.

"Namjoon, yardım et. Kim Krallığı zor günler geçiriyor. Özellikle Jin. O kendini kaybetmiş durumda. Yardım et bize, tek çare sensin. Pomoć."

Boğazından kanlar akarak yere yığılan Hoseok ile göz yaşlarım firar etmiş ve yerdeki bedenini sarsarak onun transa geçmiş bedenini geri getirmeye çalışmıştım.

Hafiften gözleri açılmış ve müzip bir gülümsemeyle bana bakmıştı.

"Voda!"

"H-hoseok, ne diyorsun?"

"Vrat, vrat svijetao."

Kanlı elleriyle boynuma dokundu ve uzunca bir çizgi çekti.

"Raj..."

Kısık da olsa açık olan gözleri, şimdi tamamen kapanmış ellerini göğsünde birleştirmiş bir şekilde yerde uzanıyordu.

Göz yaşlarım birbirine karışmışken yerde yatan bedeni var gücümle geri getirmeye çalışıyordum.

Sol tarafta kalan pencereden gözüken tepede, elindeki sarı ışık yayan değnekle yere vuran Prens Taehyung'un sesi kulaklarımdaydı.

"Finders keepers my little darling."

______________________________________

Fark ettiğim ilk şey buraya yazmanın ne kadar mükemmel bir his olduğuymuş. 

Sanırım iki aydır bölüm atmıyorum ve burayı gerçekten özledim.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Sizi seviyorum.

Namjin'le kalın.💛