Is Crush Remains as Crush? [A Short Story]

Epilogue

I have died everyday waiting for you

Darling don't be afraid I had love you fora thousand years

I love you for a thousand more

Yzabelle's POV

2 years later...

I'm still alive.

Yzabelle Cruz is still here in the world.

Wanna know why? Dahil binigyan ako ng taning.

August 28, 2011... nalaman ko na may sakit ako... sinabi ng doctor ko,

2 years nalang ang itatagal ko, and now...

It's August 27, 2013.

One day nalang...

Hay! Ready na ko. Sa dalawang taong paghihirap, sa wakas... hindi na ko mahihirapan, at ang mga taong nasa tabi ko... ayoko na rin silang pahirapan pa.

Yzabelle? I heard someone.

A familiar voice...

Hindi ako pwedeng magkamali.

Nilingon ko siya...

Serdie.

Lumapit sa siya sa akin at inakap ako.

Its been 2 years. You're still here. How are you? Tanong niya sa akin.

This is my last day in the world, Serdie.

Yea. I heard about it. That's why I'm here... Biglang lumungkot ang expression ng mukha niya.

You don't have to do this. Pagtutol ko.

Please, Yzabelle. Kahit ngayon lang. Hayaan mo akong gawin to. Dahil alam kong huli na ito... please.

He hugged me and I hugged him back. Damn! I really missed this guy!

-

Andito kami ngayon sa bahay ng lola ko. Kung saan ko siya dinala nang una siyang umamin.

Naupo lang kami sa may bench habang pinagmamasdan ang tanawin.

Nakapatong ang ulo ko sa mga dibdib niya.

Akala ko hindi na mangyayari ito. Sabi niya.

Bakit ba kasi hindi mo ako hinayaang maging boyfriend mo? Pahabol pa niya.

Ngayon, sasabihin ko na sa kanya ang rason ko...

Serdie, may mga bagay kasi na mas mabuting manatili nalang sa ganun. Kasi baka sa paghangad mo pa ng mas higit pa dun ay maaring magbago. Gaya ng pagkacrush ko sayo, hindi na ako naghangad pa ng mas higit pa dun. Dahil alam kong may katapusan din ang lahat ng iyon. Walang permanente sa mundo. Lahat nagbabago. Gaya ng naramdaman ko sa iyo na hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin, gustuhin ko mang mabago, hindi pwede. Kaya mas minabuti ko nalang na hanggang crush lang, it lasts forever. Wala tayong commitment, kaya kahit mawala ako ngayon, hindi ka pa rin maiiwan. Dahil wala namang tayo, e. Oo masasaktan ka, pero pananadlian lang...

Napabuntong hininga kaming parehas at itinuloy ko na ang sasabihin ko.

Ang sakit? Panandalian lang iyan, mahihilom at mahihilom din iyan. Wala namang sakit na permanente. Kaya iyang sakit na mararamdaman mo kapag nawala ako... naniniwala ako na kaya mo iyan. Malakas ka, e. Diba?

He kissed my forehead.

I love you Yzabelle.

I love you, too. Serdie.

He kissed my lips...

After how many years, ngayon lang niya ito ginawa.

Serdie's POV

Ihatid mo na ako sa kwarto, Serdie. Gusto ko ng matulog.

Di kita iiwan. Dito lang ako Yzabelle. Pangako.

Hinatid ko na siya sa kwarto at nahiga na siya.

Pano ba iyan, maiiwan na naman kita. Nakangiti niyang sabi pero may tumulong luha sa mga mata niya.

I'm okay. I'll be fine. Pinilit kong patatagin ang loob niya.

Tinabihan ko siya at niyakap.

Hanggang sa sumapit ang August 28, 2013, 4:00am.

-----

1 year later.

His POV

Today is August 28, 2014

Death anniversary ni Yzabelle.

Andito kami ng pamilya niya sa puntod niya.

Hija, ikaw talagang bata ka, inunahan mo pa ang lola. Hay! Miss na kita apo. Sobra. Alam kong nagkita na kayo ng lolo mo dyan... alagaan niyo ang isa't isa ha? Message ni Lola Mila.

Sweetheart. I really missed you. I just wanna say sorry for everything. Sa mga pagkukulang namin sayo. We love you anak.Umiiyak na sabi ni Tita Belle, ang mommy ni Yzabelle.

Hija, good news. Dito na kami nagsstay ng mama mo. Hindi na kami aalis. Sorry anak kung ngayon lang nangyari ito ha? I hope you understand. I missed you my princess. We love you. Si Tito Ysrael, ang daddy ni Yzabelle.

My turn...

Yzabelle, hi? How are you? Wag mo kaming isipin dito, we're fine. May sarili na akong business. Serbelle sweets ang pangalan. Pangalan nating dalawa iyan. Sana nagustuhan mo. Hindi hindi kita kakalimutan Yzabelle. Wala na akong ibang mamahalin kungdi ikaw. Sinarado ko na ang puso ko dahil para sayo lang ito. Balang araw, magkikita rin tayo. Always remember that I'll always love you. Forever... I'll never forget you. I missed you, Hon. I love you.

Nang matapos kaming lahat ay naglatag kami ng kumot sa harap ng puntod niya at kumain.

Pakiramdam ko ay kasama namin siya.

She'll stay forever... here in my heart. Wala ng magbabago dun...

Bago siya matulog, ang huling sinabi niya sa akin ay,

Crush remains as crush...

Yea. She's right. 

Ang crush, it lasts forever. Walang katapusan. At walang kahit sinuman ang makakapigil...

Bilib ako sa babaeng iyon..

Mas pinili niya ang pang matagalan kaysa sa kasiyahan.

That's why I love her so much...

I love her. I loved her. I'll love her...

Forever.

I, Serdie Nathan Mariano... a forever crush of the woman I really love.

Now, Is Crush Remains As Crush?

Maybe it's not for you.

But for me,

Crush remains as crush.

Hindi lahat ng Happy Ending ay nagtatapos sa masayang pagsasama habangbuhay.

Ang Happy Ending para sa akin ay, parehas kayong masaya sa naging desisyon ninyong dalawa at pati na rin ng destiny.

Happy Ending? It's not just in fairytale. You can found it also in real life, when you find the real one.

I have a happy ending too. Because the girl I loved, feels the same.

But take note, as a crush only.

And I'm happy and contented. ♥

The End.

--

A/N: Ghad! Tapos na! What a nice short story. :) Naiyak ako sa ending. Haha!

Uy, pero thank you ah? Kahit ang sad ng ending. Till next time guise. Lovelots. ü

TheHopelessLady ♥