İLK ZORLUKLAR

129 20 2
                                    

Herşey güzel gidiyordu. Ertesi  gün okula gittiğimde herkes bana suçlu suçlu bakıyordu. Öğretmenimin yanında Melisa vardı. Korkuyordum ve titremeye başladım. Melisa:                                                             

— Öğretmenim Melek benim kalemimi çaldı.dedi. Öğretmenim de:                                                                                                     

— Melek bu doğru mu?dedi. Ben de:                                                                                                                                                           

— Hayır öğretmenim çalmadım  o verdi bana kalemi. Hediye olarak verdi. Ben çalmadım.dedim.Sonra da Melisa:                                                                                                                                                                                                 — Öğretmenim kalemliğine bakın kalemim orada göreceksiniz.dedi. Kalemliğimi aldı öğretmenim . Kalemi oradaydı. Ben:                                                                                                                                                                                  

— Ben yapmadım, ben yapamam diyerek ve ağlayarak sınıftan çıktım. Öğretmenim:                                                                    

— Bunu senden hiç beklemezdim Melek. dedi. Tuvalette elimi yüzümü yıkadım. Hüngür hüngür ağlıyordum. En iyi      arkadaşım İlayda beni avutuyordu. Kötüler asla değişmezdi zaten. Keşke almasaydım o kalemi böyle bir şey de olmazdı. Kesin o parayıda bana kötülük olsun diye verdi. Kesin zaten. Melisadan ne beklenirdi ki. Sonra.     öğretmenim geldi.  Öğretmenim:                                                                                                                                                                                                  — Melek bunu annene söylemeyeceğim ama sen de bana bir daha böyle bir şey yapmayacağına söz ver olur mu?dedi. Ben:                                                                                                                                                                                                 — Öğretmenim ben gerçekten çalmadım. Kendisi verdi bana o kalemi gerçekten ben böyle bir şey yapmam yapamam zaten öğretmenim. Selin hanım:                                                                                                                                                                  

— Tamam konu burada kapansın. Sana inanıyorum Melek. Sen çalışkan ve alçakgönüllü bir kızsın. Seni seviyorum  dedi  öğretmenim. Ve ders bitmişti. Annem beni almaya gelmişti. Yüzümde  suçlu bir bakış vardı .  ( tabi anneler hemen bunu farkeder) Annem:                                                                                                                                                                                        

MUTLULUK  İSTİYORUM ( Düzenlenecek )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin