Love Or Revenge

♡Κεφάλαιο 17♡

Εκείνος αντέδρασε αμέσως στο φιλί μου ,μάλιστα τοποθέτησε το ένα του χέρι γύρω απο την μέση του σφίγγοντας με πιο κοντά στο κορμί του,το άλλο του χέρι το τοποθέτησε στον λαιμό μου για να μην μπορώ να διακόψω το φιλί μας. Βέβαια δεν γνώριζε ο ίδιος ότι δεν είχα καμία πρόθεση να σταματήσω να τον φιλάω . Αυτό που μας έκανε να σταματήσουμε ήταν κάτι στρατιώτες καβάλα στα άλογα τους οι οποίοι σφυριζαν και γελούσαν, ο Μάξιμος τους διέταξε να σταματήσουν και να φύγουν αλλά εκείνοι όσο απομακρύνοντουσαν τόσο ακουγόταν τα γέλια και τα πειράγματα τους, γύρισα και  τον κοίταξα για λίγο όμως κρύφτηκα κατευθείαν στην αγκαλιά του αφού συνειδητοποίησα ότι έχω κοκκινησει, ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που μετά από τόσα χρόνια μου συνέβη αυτό και δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Εκείνος γέλασε γλυκά και με έσφιξε στην αγκαλιά του ,όταν πια το κοκκίνισμα είχε φύγει από τα μάγουλα μου κατάφερα να ξεκόλλησω απρόθυμα από την αγκαλιά του Μαξίμου.

Προσπαθώντας να συμμόρφωσω τον εαυτό μου ευχάριστησα αυτήν την φορά με λόγια τον Μάξιμο για την πράξη του προς σε εμένα. Έπειτα από την μικρή μας λογομαχία για τον αν έπρεπε να τον Ευχαριστήσω ή όχι μου άλλαξε την συζήτηση λέγοντας μου
"Αφού η συζήτηση μας δεν πρόκειται να σταματήσει και έχει πάει η ώρα για μεσημεριανό, τι θα έλεγες αν έπαιρνες το μεσημεριανό σου μαζί μου και με την οικογένεια μου;" ξαφνιάστηκα αρκετά με την πρόταση του αλλά αυτή η συνεύρεση με όλα τα μέλη της οικογένειας θα με βοηθούσε στην έρευνα μου οπότε δεν είχα πάρα να του απαντήσω "αν και θα προτιμούσα να είμασταν οι δύο μας! Θα αποδεχτώ την πρόταση σου και θα σε ακολουθήσω στο τραπέζι " με την απάντηση που του εδωσα το χαμόγελο του έγινε ακόμα μεγαλύτερο ,με έσφιξε άλλη μια φορά στην αγκαλιά του και έπειτα άρχισα να τον ακολουθώ καθώς δεν είχα ιδέα που θα ήταν το τραπέζι.
Μετά από αρκετή ώρα περπατηματος κατάλαβα ότι κατευθυνόμαστε  στην άλλη άκρη του κάστρου, φτάσαμε μπροστά από μια πελώρια ξύλινη πόρτα την οποία πρόσεχαν δύο στρατιώτες του παλατιού που φορούσαν  πανοπλία και κρατούσαν και οι δύο σπαθιά στο χέρι , με το που μας αντιλήφθηκαν υποκλίθηκαν στον Μάξιμο και χωρίς να πουν τίποτα ο ένας εκ των δύο άνοιξε την μεγάλη ξύλινη πόρτα και έκανε χώρο για να περάσουμε.
Στο εσωτερικό του δωματίου βρισκόταν ένα στρωμένο τραπέζι με πέντε σερβίτσια επάνω του και την βασίλισσα να κάθεται σε μια από τις καρέκλες που περιτριγυρίζαν το τραπέζι, ο Μάξιμος όταν την είδε  άφησε με μιας το χέρι μου και πήγε κοντά της για να την χαιρετήσει, λίγα λεπτά αφού είχε απομακρυνθεί από κοντά μου κι με είχε αφήσει να στέκομαι όρθια μου έκανε νόημα να τους πλησιάσω όταν το έκανα αυτό, πρόσφερε το χέρι του και εγώ αφού πρώτα υποκλίθω του δίνω το δικό μου. "Μητέρα! Σήμερα η Ρόζα θα καθίσει μαζί μας να φάει μεσημεριανό "είπε  κοιτώντας με στα μάτια "δεν υπάρχει λόγος να φέρω αντίρρηση κορίτσια άλλο ένα σερβίτσιο χρειαζόμαστε δίπλα από την Λωρινα "είπε η βασίλισσα στρέφοντας την προσοχή της στις δύο υπηρέτριες που στέκονταν στην άκρη του δωματίου, εκείνες έτρεξαν να εκτελέσουν την εντολή της βασίλισσας τους και μόλις ακούμπησαν το πιάτο ακούστηκε ξανά  η φωνή του Μαξίμου αυτή την φορά προς στις κοπέλες "η Ρόζα θα καθίσει κοντά μου, οπότε βάλτε το σερβίτσιο δίπλα στο δικό μου!"είπε επιβλητικά, όπως ήταν φυσικό η επιθυμία του έγινε διαταγή και το σερβίτσιο μου μετακινήθηκε δίπλα στο δικό του. Σε όλο αυτό το σκηνικό που γινόταν μπροστά στα μάτια μου  δεν μπορούσα να άρθρωσω λέξη, το μόνο που έκανα ήταν να κοιτάω τον Μάξιμο στα μάτια,οι μάτιες μας συναντήθηκαν για λίγο και εκείνος πλησίασε στο τραπέζι και τράβηξε την καρέκλα προς τα πίσω κάνοντας μου νόημα να καθήσω και στην συνέχεια έκατσε και ο ίδιος στην δίπλα ακριβώς καρέκλα. Μέχρι να εμφανιστούν και οι υπόλοιποι στο τραπέζι δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος. Η Λωρινα όλο χαρά μπήκε μέσα στο δωμάτιο  και κάθησε κατευθείαν στην θέση της,φάνηκε ενθουσιασμένη που με είδε στον χωρο και άρχισε να μου μιλάει ακατάπαυστα λες και απλώς είχε να με δει μια μέρα και όχι παραπάνω. Στην κουβέντα μας,συμμετείχε και ο Μάξιμος ο οποίος δεν σταματούσε να πειράζει την μικρή του αδερφή,σε αυτό το κλίμα ήμασταν ώσπου εμφανίστηκε ο βασιλιάς Ταρρον ,μερικά βήματα πιο πίσω και ο Σάιμον. Αφού υποκλίθηκα και εγώ με την σειρά μου καθίσαμε όλοι στο τραπέζι όπου οι υπηρέτες άρχισαν να σερβίρουν τα πιάτα. Κανείς δεν μιλούσε στην αρχή το μόνο που ακουγόταν ήταν ο ήχος από τα πιρουνια και τα μαχαίρια που ακουμπούσαν τα πιάτα, η ηρεμία αυτή
διεκόπη απότομα από την φωνή του βασιλιά Ταρρον " Ρωξάνη! Έχουμε κάποιο αποτέλεσμα από την κοπέλα που συνεύρεθηκε τελευταία φορά ο Μάξιμος;!" Η ερώτηση του βασιλιά Ταρρον προς την βασίλισσα έδειξε να δυσανασχετεί τον Μάξιμο στο άκουσμα της, η μόνη του αντίδραση στην κουβέντα αυτή ήταν να μετακίνηση το χέρι του από το τραπέζι ώστε να μπορέσει να πιάσει το δικό μου,για να μου δείξει ότι με στηρίζει.
"Δεν έχω καλά νέα! Ούτε η κορνιλια κατάφερε να μείνει έγκυος, και πρέπει σύντομα να βρεθείς μάξιμε με άλλη κοπέλα,πρέπει να πραγματοποιηθεί το έθιμο!" Ολοκλήρωσε την πρόταση της η βασίλισσα  και κοιτούσε τον Μάξιμο περιμένοντας απάντηση από εκείνον. Ο ίδιος πριν μιλήσει ξεροβηξε για να καθαρίσει τον λαιμό του, σήκωσε το κεφάλι του από το πιάτο και απάντησε στην μητέρα του κοιτώντας την χωρίς να προδίδει κάποιο συναίσθημα " Αποφάσισα να επικεντρωθώ σε μια κοπέλα μητέρα, δεν έχω σκοπό να ακολουθήσω το έθιμο πια!" Με τα λόγια του δημιουργήθηκε μια σύγχυση στο τραπέζι, οι γονείς του κοιτούσαν μια ο ένας τον άλλον και μετά εμάς τους δύο, η Λωρινα μας κοιτούσε με ένα τεράστιο χαμόγελο και τέλος ο Σάιμον κοιτούσε μονάχα εμένα με ένα σκοτεινό βλέμμα που τον καθέναν θα τον ανατριχιάζε.
"Πες μου ότι δεν αναφέρεσαι στην κοπέλα που κάθεται δίπλα Σου "ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της βασίλισσας Ρωξάνης "μάξιμε συμμόρφωσου! Τα έθιμα πρέπει να τα τηρούμε" συμπλήρωσε Ο Ταρρον
"Θα σας παρακαλούσα να μιλάτε καλύτερα για την Ρόζα ειδικά όταν εκείνη είναι μπροστά !Δεν έχω καμία πρόθεση να συνεχίσω το γελοίο αυτό έθιμο, προτιμώ να ακούσω την καρδιά μου,η οποία επέλεξε την Ρόζα για γυναίκα της ζωής μου " ακούγοντας τα λόγια του Μαξίμου κατάλαβα και εγώ αλλά και οι υπόλοιποι ότι μου εξομολογούνταν τον έρωτα του,είχα κοκαλωσει με όλη αυτήν την απρόσμενη εξέλιξη και απλώς περίμενα να ακούσω την συνέχεια
"Μάξιμε, τι γελοιότητες είναι αυτές! Ένας βασιλιάς ποτέ δεν πρέπει να εκδηλώνεται έτσι, αν ζούσε τώρα ο αδερφός σου θα ντρεπόταν για τα καμώματα σου " Η αναφορά της βασίλισσας στον αδερφό του Μαξίμου τον οποίο δεν είχα ακούσει ποτέ είχε ως αποτέλεσμα την Λωρινα να δακρύζει και το ξέσπασμα του Μαξίμου...
"Αν ο αδερφός μου ζούσε μητέρα!Θα χαιρόταν που βρήκα έναν άνθρωπο που τον αγαπώ με την καρδιά μου, θα ήταν περήφανος για εμένα! Όμως δεν θα κάτσω να ακούσω άλλες προσβολές για εμένα και την Ρόζα "είπε με δυνατή φωνή αρπάζοντας το χέρι μου τραβώντας με προς την έξοδο πριν κλείσει η πόρτα πίσω μου πρόλαβα να δω τα βλέμματα απογοήτευσης στα πρόσωπα των γονιών του ,παρατήρησα όμως και την ευχαρίστηση του Σάιμον. Όταν επιτέλους ο Μάξιμος σταμάτησε να περπατά γυρίσεις προς το μέρος Μου σκύβοντας να με φιλήσει, το φιλί ρου έκρυβε τόσα συναισθήματα....