Empress Costudy

Chapter Two

I woke up, with a very bad hang over.
Napakapa pa ako sa cellphone ko.

Exact 12 noon ang oras.

Bumangon na ako para magshower.

Naalala ko pa ang mga pinaggagawa namin kagabi. Sobrang saya tlaga!

Yung tipong, parang ilang dekada ang inabot bago kami magkasama sama ulit.

At the end of the celebration lahat kaming girls ay lasing. But since Dinno is with us already, kaya okay lang. Siya ang nagtaga hatid saamin isa-isa. I even felt like Carina was not drunk. Anyways, it's just fine. At least we've been home safe.

After few moments ay natapos na rin akong mag shower, kaya nagmadali na rin akong magbihis. I need to eat now. My stomach is growling already, hehe.

Kaya kunting ayus lang, patuyo ng buhok ay okay na ako.

Agad akong sumakay sa sasakyan ko at nagdrive papuntang Mall.

Since hindi ako masasamahan ng iba kaya solo flight ako ngayun.

Nang marating ko ang mall ay marami na agad ang tao.

Parami kasi nang parami na ang mga tambay sa mundo.

Nang marating ko ang restaurant dito sa mall ay agad akong nag order ng makakakain.

Saglit lang naman akong nandito kaya mkakapasok pa ako sa school mamayang hapon.

O wag na kaya akong pumasok?

But then I have decided. Anung mangyayari sa buhay ko kaya papasok ako.

After lunch ay nagmaneho na ako papunta sa school.

The best thing about this school, they only accepted students who can reach their expectations.

Expectations means from the wealthiest families only.

Me?

No need to depend on my parents actually.

Sabi pa nila. I am the most succesful self made millionare despite of being a teenager.

Not a big thing for me, money is all we need sa panahon natin ngayun

Duh.

Mabagal akong naglalakad nang mapansin ko ang isang kilalang varsity sa school.

That guy's name is Akihito Seijuro. He is kinda cute but I never liked him though.

Pasimpli ko siyang tiningnan habang naglalakad siyang may hawak na bola.

He is the team captain. Captain din siya ng pinsan kong si Sean.

But he is really quiet. Like duh? Nkakapanis ng laway ang pananahimik.

Naglakad ako ng mabalis ng napatingin siya sa gawi ko.

Not my type. For real!

I even flipped my hair while walking through him.

Nang mkapasok ako sa mini apartment namin. This apartment is exclusively for four of us ONLY.

Ang pumasok dito without our permission ay pweding makick out agad agad.

Fresh kasi sa area na to. Maraming puno kaya mahangin.

Minsan maingay dahil malapit sa open basketball court.

"Wala manlang may pumasok." Napasimangot ako ng tahimik ang lugar na pupuntahan ko.

I have to leave this place. Pagganitong tahimik nkakalungkot lang.

Dumaan ako sa basketball court at nakita ko si Sean kaya pumasok ako.