Empress Costudy

Chapter Seventeen

Todo effort tlaga si Akihito. Kina-carreer ang panliligaw.

Ang gas sa sasakyan ko ay halos hindi mabawasan dahil lagi siyang nkahatid sundo.

Artificial flowers.
Stuff toys.
Dinner..

Kahit breakfast at lunch!

Natutuwa pa ako minsan kapag kasama ko siya. Tapos hahabol si Shane. Bubulong nang kung anu anung kalaswaan sa utak ko!

"Baby..." Yumakap na naman siya ng mahigpit sakin.

Nasa airport na kami ngayun.
"Am gonna miss you." Bulong niya.

"Three days lang kami sa Japan, Akihito." Natatawang sabi ko sa kanya.

Yumakap din ako sa kanya. "I have to leave now Akihito. See ya soon."

"Yeah baby. See ya soon.." Ibinaon ni Akihito ang mukha niya sa balikat ko.

Deym baby! Paalisin mu ako nang hindi naghihirap ang katawan ko..

Sheemaaaay!

"I love you baby..." He whispered.

"I..." Napawang ako ng mga labi.

Am I going to say I love him too?
No!

Not here. I want to...

Why am I bothered?!
Gusto ko ring mkasiguro sa nararamdaman ko.

"Miss..."
Bumitaw si Akihito sa pagkakayakap sakin ng marinig si Trixie.

"Baka malate tayu sa boarding time." Trixie.

Sumimangot si Akihito. Humigpit na naman ang hawak niya sa mga kamay ko.

"Akihito. I really need to go now. I will be back on Monday' night."

"Sige baby. I miss you."

"Agad agad?! Di pa ako nkakaalis!"

Tumawa pa siya. "Yeah..!" At mabilis na hinalikan ako sa noo ko.

Pagpasok namin nang airport ay tumawag agad ang damuho!

At dahil alam niyang nkasilent ang cellphone ko,alam niya rin na hindi ko yun sasagutin..

Halos abutin pa kami ng anim na oras bago marating ang hotel na tutuluyan namin.
At itong si Trixie ay agad tumakbo sa CR para sumuka ng sumuka.

"Here." Inabot ko sa kanya ang isang bottled water.

Buti nalang at isang maleta lang ang dala namin para sa mga damit.
Tig isang shoulder bag kami na puro laptop at ibang papeles ang laman.

"Thank you.."

Agad akong tumawag para mag order ng pagkain.

"Marami rami pala tayung gagawin bukas Trixie. Will you be fine?" Ako

Tumango siya. Namumutla rin siya.
"Magpapahinga na muna ako." Sabi niya sakin.

Hinayaan ko siyang pumasok sa kwarto niya. This is an ordinary hotel. Buti nga at nkapag pabook kami ng maaga. With two rooms. Ayaw ni Trixie na may kasama sa room. Hindi daw siya sanay.

Sa ngayun ako ang boss. Pero si Trixie ang sinusunod ko. Because I am a bit worried about her too.

Kinabukasan, kahit sabado ay may mga umasikaso saamin ni Trixie.

Beverly Hills International School.

If only I am not the youngest millionaire. Siguro si Carrina yun.!

Pagkatapos ng halos half day sa opisina ng Admin. Which considered to be mine. Ay lumabas na kami ni Trixie.

"So? Wanna shop for awhile?" Nkangiting tanong ko sa kanya.