ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္ၾကာျမင့္သည္
အထိ အိမ္ေ႐ွ႕စံၾကင္ရာေတာ္ ေရြးခ်ယ္မႈ
ကို မျပဳလုပ္ရေသးတာေၾကာင့္ အမတ္ႀကီး
ေတြအားလံုး လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားျဖစ္ကုန္ၾက
သည္.....အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသားရဲ႕ ျပတ္သားတဲ့စိတ္ဓာတ္
ကိုသိၾကသလို မိတဆိုးသားေတာ္ကို အခ်စ္ပို
လွေသာမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ကလဲဘာအေၾကာင္း
တစ္စံုတစ္ရာမွ မိန္႔ၾကားျခင္းမ႐ွိတာေၾကာင့္ပါ
ဘာမွမေလွ်ာက္တင္ရဲပဲ ၿငိမ္ေနၾကရျခင္းပင္ျဖစ္
သည္....နန္းတြင္းအေနာက္ဘက္က ေရကန္ေလးေပၚ႐ွိ
အျဖဴေရာင္တံတားေပၚမွာဘယ္မွညာ ညာမွဘယ္
ေခါက္တံု႔လူးလား ေလွ်ာက္ေနေသာ အိမ္ေ႐ွ႕စံ
ေၾကာင့္ အေႁခြအရံေတြသာမက အထိန္းေတာ္
ႀကီးပင္ ေခါင္းေတြမူးလာရသည္.....တစ္စံုတစ္ခုကိုေတြးေတာေနေသာ မင္းသားက
ေတာ့ ေနာက္ကအေစခံေတြရဲ႕အျဖစ္က္ိုမျမင္
န္ိုင္ပဲ မေမာႏိုင္ မပမ္းန္ိုင္ ေလွ်ာက္ေနဆဲ ....." အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား.. .. တစ္ခုခုက္ုိ စိုးရိမ္ပူပန္
စရာ႐ွိေနလို႔ပါလား..... ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကို ေျပာ
ျပမယ္ဆိုရင္ဘယ္လ္ိုကိစၥမ်ိဴးမဆို ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး
ကေျဖ႐ွင္းေပးမွာမို႔ စိတ္ထဲ႐ွင္းသြားေအာင္ေျပာ
ျပလိုက္ပါ..."အထိန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ခ်န္း လမ္း
ေလွ်ာက္ေနတာကိုရပ္လိုက္ရင္းအေနာက္ဘက္
ကို လွည့္လိုက္ကာ မိမိကို စိုးရိမ္ပူပန္စြာၾကည့္
ေနေသာအထိန္းေတာ္ႀကီးကို ၾကည့္ကာျပံဳးလိုက္
ရင္း ......" အထိန္းေတာ္ႀကီး အျမင္မွာ .... ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕
ပံုက တစ္စံုတစ္ခုကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနတာနဲ႔တူသလား
အထိန္းေတာ္ႀကီး...."" ဟုတ္ကဲ့ .... ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးမင္းသားအနားမွာ
ခစားေနခဲ့တဲ့အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွာ မင္းသား
ရဲ႕ မ်က္ႏွာ အခုလို ေလးနက္တည္ၾကည္ၿပီး တစ္
စံုတစ္ခုကို ပူပန္ေၾကာင့္ၾကသလို ျဖစ္ေနတာကို
ျမင္ဖူးတာဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ပါပဲ... ဘာကိစၥမ်ား
ျဖစ္ေနလို႔ပါလဲ မင္းသားေလး ....."
YOU ARE READING
အ႐ွင့္ရဲ႕ ၾကင္ယာေတာ္
Fanfictionကြၽန္ေတာ္ လိုခ်င္တာ အ႐ွင္မင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားေနရာကိုမဟုတ္ဘူး အဖိုးထိုက္တန္တဲ့ေရႊေငြရတနာေတြမဟုတ္ဘူး ျမင့္မားတဲ့စည္းစိမ္ဂုဏ္ထူး ေတြကိုမဟုတ္ဘူး ကြၽန္ေတာ္ တကယ္လိုခ်င္တာက အ႐ွင္မင္းႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ေတြအားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ~~~~~~~