Why? [f(EXO) Fanfic]

Airport

---

Sulli's POV

*knock*

"Amber! 5 minutes, " pasigaw ko habang nakahiga pa rin, maaga pa naman kasi, mamaya nalang sana niya ako ginising.

"Sulli, open the door. I thought you're going back to Korea?" she asked in a tone of confusion.

Shit.

Dali-dali kong inayos yung higaan ko, malapit na nga akong mabulunan dahil sa bilis kong magtoothbrush na halos malunok ko na yung bula.

Lumabas ako kaagad at hinarap si Amber.

"Thank you so much for waking me up even though I'm still late. Amber, I will really miss you. I'll call you, okay? If you have free time, just book a flight and fly to Korea. I'll wait for you there. I'll really miss you girlfriend," sabi ko, habang pinagmamasdan ang kanyang itim na mga mata na may luhang unti-unting naiipon.

"No, don't cry. Amber listen, you will visit me there okay? Okay?" tumango lang sya while wiping her tears.

"Sulli just do your best there. And have a safe trip," -Amber.

"That's the spirit! When you get there, I'll make sure you can peak in Korean fluently. I will miss you, bye Amber, " I hugged her again and left, pumasok na ako sa elevator at lumabas sa apartment.

Mamimiss ko rin 'tong America. Pero mas namimiss ko ang Korea, kaso lahat naman ng tao doon ay busy. Parating vinavalue ang time kaysa sa pamilya.

At the airport..

Nakaupo ako nung nakita ko si Krystal, tinanggal niya yung sunglasses nya tapos nagwave ako sa kanya.

'Di man lang sya nagsmile, dinala niya lang yung suitcase niya at naupo sa tabi ko.

"Ba't ang cold ngayon?" tanong ko habang chinicheck yung phone ko.

"Di ka na ba nasanay?" nakasmile niyang sabi, I just giggled.

"Well, actually, a little," I said while rolling my eyes on her, she looks like she's going to explode.

"What?" tanong niya na may halong pagtataka, matagal na rin kasi kaming 'di nakapag-usap dahil may sarili siyang circle of friends sa Harvard.

"Hey, Krys, you weren't like this before," I warned her trying to scare her. But something distracted me.

Coffee.

Bigla akong napatingin sa kanan  ko at nasulyapan ang isang cafe, lumabas yung ngiti sa mukha ko. Ang bango talaga, you can smell the coffee from here.

"Sorry but you have to get used to my.. current attitude.. What are you looking at? " tanong niya na may halong selos dahil nawala nanaman ang atensyon ko sa kanya.

Tumayo siya at hinawakan yung kamay ko, kaggaya noong mga bata pa kami, at hinila ako papasok sa coffee shop.

"I'll pay for you," sabi ko sa kanya, "No, I'll pay for you," sabi niya rin.

"Hindi,  hindi. Ako na talaga," pagpipilit ko.

May sinabi sa amin yung cashier, "Please no back-stabbing people with different language."

"Oh don't worry, we weren't doing that," sagot ko habang si Krystal ay nagbigay lang ng glare sa cashier. Hindi na nakatingin yung cashier, natakot ata.

"Yan, ako nalang kasi magbabayad, diba?" sabi ko tapos, nagdidisagree pa rin sya, "Paano ako, walang akong bibilhin, ako nalang kasi."

"Jung Soojung. Ako na," pilit ko siyang sinasabihan, ayaw pa rin makinig eh, "Choi Jinri, ako nalang kasi."