Anonim / Texting

8.bölüm

EMRE NİN AĞZINDAN

okula girerken hâla aklımda anonim vardı nasıl birini sevebilir ve buna rağmen bana mesaj atabilir aklım almıyo

kendime itiraf etmek istemesemde ben daha görmediğim sesini bile duymadığım bu kızdan hoşlanıyorum onunla mesajlaşırken farkında olmadan sırıtıyorum, o ana kadar yaşadığım bütün kötü şeyler aklımdan uçup gidiyo sanki dünyada sadece o ve ben kalmışız gibi ama bi yandanda aklımı kariştıran başka biri de var off kafayı yiycem

o gün mesajlaşmamızdan sonra bidaha mesaj atmadım atamadım bi yanda anonim birini sevdiyi halde ona karşı bişeyler hisediyorum bi
biyandan da anonimle bile mesajlaşırken onu görürsem yaptiğım şeyi unutuyorum

düşüncelerimi bölen nisaydı Ahh gene aklıma girmeye gelmiş, sanki  çıkıyomuş gibi

ona bakarken kafasını kaldırmasıyla göz göze geldik ama ilk defa bana öfke ve nefretle bakmıyodu

basket sahasında yaşananlardan sonra en fazla 2-3 defa göz göze gelmişizdir ve onların hepsinde bana öfkeyle bakardı

gerçi nerdeyse 2 haftadır hiç göz göze gelmedik unutmuştur büyük ihtimal

o gün bi türlü aklımdan çıkmıyo sinirden az daha üstüme saldıracaktı ama ben o an sadece sinirliyken bile nasıl o kadar tatlı olabildiğini düşünüyordum

"Ne?!" nisa nın sesiyle hâla ona şaşkın bi yüz ifadesiyle baktığimi anladım
hemen kendimi toparladım ve

"ne ne?"dedim söylediklerimle gene eskisi gibi sinirlenirken " dalga mı geçiyosun bi saattir bana bakıp duruyosun "dedi

"yoo kim dedi ben etrafa bakıyodum sende geçerken gözüm takılmış olabilir bide bana egolu derler kendini bu kadar güzel bulma"dedim
gülmemi  bastımrmaya çalışırken

nisa o yosun yeşili gözlerini kacaman açıp şaşkınlıkla bana baktı şeytan diyo çek yapış duduakla-
ne diyorum ben ya neyse

çok geçmeden şaşkınlığının yerini öfke aldı

korkmaya başladığım için ve ne yapabileceğini kestiremediğim için"şaka yaptım şaka bu kadar sinirlenme. evet sana bakıyodum çünkü nerdeyse her beni gördüğünde öfkeyle bakan gözlerin bugün farklı baktı.. yani en azından öfkeyle deyil" dedim

bu söylediklerimle önce afalladı sonra kendini toparla dı ve "Iıı...şey...evet"dedi ne diyceğini bilmez bi halde bu haline istemsizce sırıtırken aniden kafasını kaldırdı ve sırıttığımı gördü tatlı yüzündeki kaşlar çatıldı ve "herneyse umarım görüşmemek üzere " dedi ve omuzuma çarparak geçmeye çalıştı

evet geçmeye çalıştı çünkü geçemedi

NİSA NIN AĞZINDAN

Gevşek

bide gülüyo ya

sinirle omuzuna vurarak geçmeye çalıştım

Evet geçmeye çalıştım çünkü sakarlığım gene işüstünde yakaladı beni

omuzuna çapıp geçim derken ayağımın takılmasıyla merdivenlerden yuvarlanmak üzereyken güçlü kollar belimi sardı ve beni kendine çekti

şokla gözlerimi kırpıştırdım ve kafamı Emreye doğru kaldırdım

nasıl bu kadar yakınlaştık biz

Emreyle yüzlerimizin arasında nerdeyse 1 santim vardı nasıl bu kadar yakınlaştık ya?!

kıpırdamadan birbirimize bakarken sanki emrenin ela gözleri her geçen saniye dahada koyulaşıyodu
anlayamadığım bi şekilde bakıyodu sanki;

yoğun

Emrenin koyulaşan gözleri dudaklarıma kayarken belimdeki elleri belimi sıkmaya başladı

bu hareketiyle sanki bi an nefesim kesildi

nefesimi tutarken bi yandanda çıldırmışçasına atan kalbimin sesini duymasın diye dua ediyordum

emrenin kafası kafama doğru eyilirken kolumun altında olan kalbinin benimkiyle yarışacak derecede atığını ve sıklaşan nefesini farkettim onunda heycanlanmış olması beni dahada heycanladırırken
yavaş yavaş olmayan mesafemizide kapanıyordu

Allah ım resmen beni öpecek ve ben hâla hiçbirşey yapmadan duruyorum
yerimden kıbırıyamıyorum. sanki biri elerimi kollarımı bağlamış gibi