My hated mate ✎

8: my hated mate

Hazel

Ik zit in kleermakerszit op mijn bed. Een wiskunde boek ligt voor me open, terwijl ik me probeert te concentreren op de moeilijke sommen. Ik heb altijd al een hekel gehad aan wiskunde. Ik ben er niet goed in, en kan maar met moeite voldoendes halen.

Ik wil net mijn antwoord uitwerken wanneer er op de deur word geklopt. "Binnen." Roep ik. De deur word geopend en mijn tante loopt de kamer in.

Ik glimlach naar haar. Ze gaat naast me op mijn bed zitten. Een ernstige blik staat in haar ogen. "Wat is er?" Vraag ik voorzichtig. Mijn tante zucht en glimlacht naar me. "Weet je Hazel? Je bent een geweldige meid, en ik ben zo blij dat je hier bij ons bent."

"Maar?" Vraag ik haar. Ze lijkt even na te denken. "Maar er zijn een paar problemen ontstaan." Ik frons mijn wenkbrauwen. Voorzichtig gaat ze verder. "Britney word binnenkort de luna van de pack en ze is meedogenloos. Ze wil iedereen die ze niet mag uit de pack gooien."

Ik schud mijn hoofd. "Dus?" Vraag ik. "Dus wil ik graag dat jullie vriendinnen worden." Mijn mond valt langzaam open. Wij vriendinnen?

Mijn tante negeert mijn verontwaardigde blik. "Ik kan mijn dochter niet in toom houden en ik wil niet dat jij uit de pack word gegooid." Ze pakt mijn arm vast en kijkt me smekend aan. "Alsjeblieft Hazel?"

Ik zucht diep. "Fijn." Mompel ik met tegenzin. Mijn tante staat blij op. "Ik laat je weer alleen." Zegt ze nog voordat ze de kamer verlaat.

Ik leun vermoeid achterover. Ik en Britney vriendinnen. Ik dacht het niet!

Aiden

Ik kijk mijn ouders verveeld aan.

"Zoon, kom op Britney zal de slechtste luna ooit zijn." Mijn vader is woedend. Op alles en iedereen dat ik en Britney aan elkaar gekoppeld zijn.

Ik kijk hem aan. "Wel ik kan er niks aan doen dat wij gekoppeld zijn. Je hebt zelf altijd gezegd dat de maangodin altijd gelijk heeft. Britney word mijn luna punt uit." Ik sla met mijn hand op de tafel.

Mijn vader schud spottend zijn hoofd. "Je maakt hiermee de grootste fout van je leven zoon." Mompelt hij. Ik negeer hem.

"En dat meisje dan Hazel?" Vraagt mijn moeder. Ik denk na over onze eerste ontmoeting. Die gevoelens waren vreselijk, maar toch was er iets dat niet klopte.

Ik schud mijn hoofd. "Ze is prachtig en knap enzo, maar niet mijn mate. En jullie hebben me altijd geleerd dat je mate boven alles en iedereen gaat." Boos kijk ik mijn ouders aan.

"Behalve voor de pack, zoon. Wanneer de pack uit elkaar valt, heb je geen toekomst meer. En door die Britney valt je pack zonder pardon uit elkaar." Ik bijt op mijn tanden.

Ik snuif. "Jullie zijn echt ongelofelijk." Ik sta met een ruwe beweging op en loop de kamer uit. Ik sla de deur van het kantoor hard dicht.

Dave staat geamuseerd tegen de muur geleund. "En, weer een preek?" Vraagt hij terwijl hij achter me aanloopt. Ik knik. "Ik hoop dat ze snel oprotten." Antwoord ik. Dave grinnikt.

"Wel ouders hebben meestal ergens gelijk. Niet?" We komen aan in de keuken. "In dit geval niet." Ik trek de koelkast met een ruk open. Brandon komt ook de keuken ingelopen.

Dave en Brandon geven elkaar een bro hug terwijl ik een fles energiedrank naar binnen werk.

"Ik ga even kijken bij Selina." Zegt Dave waarna hij de keuken verlaat.

"Zo hoe gaat het ermee?" Vraagt Brandon. Ik schud mijn hoofd.

"Slecht nu mijn ouders er zijn." Brandon grinnikt. Hij weet dat ik een hekel aan ze heb. Ze bemoeien zich overal mee, en wanneer ik ze nodig heb zijn ze verdwenen.

"En met Britney?" Vraagt hij. Het mag dan zijn zus zijn. Ik weet dat Brandon een hekel aan haar heeft. Ze mag dan mijn mate zijn, maar ik zal zijn gedachtes daarin niet veranderen.

"Volgens mij wel goed. Ze is alleen nog aangebrander nu jullie nichtje er is." Zeg ik terwijl ik de lege fles met energiedrank de prullenbak in gooi.

Brandon schud zijn hoofd. "Britney ziet iedere nieuwkomer als concurrentie. Al zal ze zich over Hazel helemaal geen zorgen moeten maken." Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Wat bedoel je?" Hij zucht. "Haar ouders zijn een paar maanden geleden vermoord. Ze heeft wel andere dingen in haar hoofd dan vriendjes afpakken." Brandon kijkt me aan, ik kijk ongelovig terug. Vermoord?

"Ik kon het ook niet geloven toen ik het hoorde. Ik bedoel je ouders verliezen is één ding, maar dat het ook de bedoeling was dat is een heel ander verhaal." Ik knik.

"Ik wist dat helemaal niet. Britney vertelde alleen dat er wat problemen in de pack waren door haar. Dat ze daarom hier naartoe kwam."

Brandon kijkt me vreemd aan. "Hazel heeft nooit problemen in haar pack gehad. Ze was zelfs goede vrienden met de alpha." Ik haal mijn schouders op.

"Ach, Britney houd ervan om dingen te overdrijven. Het zal vast niks zijn." Probeer ik hem te overtuigen. Hij grimast. "Nee vast niet." Mompelt hij waarna hij de keuken verlaat.

Ik zucht diep. Dingen moeten ook altijd ingewikkeld zijn..

Ik weet het het hoofdstuk is iets korter dan normaal.
Maar ik ben in ieder geval weer bezig met schrijven.!
Ik had even een soort van vakantie genomen, en ga nu weer verder.
Dus ik hoop dat jullie het leuk vonden, en tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!