My hated mate ✎

12: my hated mate

Aiden

Met een harde klap valt de deur van het kantoor dicht. Mijn vader is woedend. Kennelijk is het niet de bedoeling dat je als alpha gevechten op school mag ontketenen.

Mijn vader zit achter het bureau met een kwade blik. "Hoe kun je dingen zo uit de hand laten lopen!? Ik dacht dat je de mensen in toom kon houden!" Hij slaat boos met zijn vuist op de tafel.

"Vader.. ik-" "Nee! Ik wil er niks van horen!" Hij is rood aangelopen en één blik op zijn ogen doet me weerhouden van mezelf verdedigen.

"Ik ben je vader én de oud alpha. IK kan er voor kiezen om je titel als alpha weg te trekken, voor als lang als ik leef. Dit is nu de zoveelste keer dat je de fout in gaat! En we weten allemaal donders goed door wie dit allemaal komt!" Gespannen haal ik een hand door mijn haar.

Mijn moeder pakt mijn arm vast. "Alsjeblieft Aiden, dit is je laatste kans. De pack is niet sterk en andere packs én vijanden weten dat. We kunnen ons niet nog meer fouten veroorloven." Ik zucht diep.

"Oké goed dan. Vanaf nu beloof ik de pack voor te laten gaan. Ik zal jullie én de pack niet weer teleurstellen." Ik kijk mijn ouders gespannen aan hopend dat ze me nog een kans geven.

Mijn vader kijkt me strak aan. "Oké nog één kans dan." Ik zucht van opluchting. Mijn vader maakt een gebaar dat ik weg kan. Zo snel als ik kan ren ik het kantoor uit.

Britney zit buiten het kantoor op me te wachten. Ze springt tegen me op en begint me te zoenen. Ik druk haar ruw weg. "Wat heb jij nou!?" Krijst ze. Ik rol inwendig met mijn ogen. "Ik heb andere dingen te doen Britney." Zucht ik.

"Niks gaat boven je mate!" Ze kijkt me met een pruillipje aan. "De pack gaat boven alles." Zeg ik hard. Ze mag dan knap zijn, ze kan me ook behoorlijk op mijn zenuwen werken. Vooral op momenten zoals deze. Als mijn ouders me bezig zien met Britney word ik zeker weten ontdaan van mijn alpha titel, aangezien ze mijn mate haten.

Tranen vormen zich in haar ogen. Vreemd genoeg doet het me vrij weinig. "Kom op Britney we moeten wachten tot de tijden rustiger zijn, dan kunnen we weer doen wat we willen." Ze snuift verontwaardigt. "Oké dan maar niet met andere meisjes rotzooien!" Ze kijkt me streng aan. Ik knik.

Ze kijkt tevreden en geeft me nog snel een zoen. Natuurlijk komt net op dat moment mijn moeder naar buiten. Ze kijkt snel weg. Sinds Britney mijn mate blijkt te zijn gedraagt ze zich anders, vreemd.

Ik verbreek de kus snel. Britney kijkt zenuwachtig naar mijn moeder. De spanning tussen hun is er altijd al geweest, maar word met de dag erger.

Mijn moeder trekt me aan mijn arm mee naar de woonkamer. We gaan op de bank zitten, en ze kijkt me ernstig aan.

"Lieverd je weet hoe ik over Britney denk." Begint ze. "Ze is jouw mate maar ik mag haar gewoonweg niet." Ik sluit mijn ogen uit frustratie. Waarom kan nooit iets goed gaan?!

Mijn moeder pakt mijn handen vast. "En jij en ik weten heel goed dat ze geen goede luna gaat zijn." Ik open mijn ogen en trek mijn handen los. "Ze is mijn mate, en ze word mijn luna."

Mijn moeder schud haar hoofd. "Het spijt me zoon maar ik kan haar niet tot luna benoemen." Ik knars met mijn tanden. "We hebben een luna nodig!"

"Ik weet het Aiden en dat is waarom ik een andere luna zal kiezen." Mijn mond valt langzaam open bij mijn moeders woorden. Hoe durft ze een gewoon meisje tot luna te benoemen, MIJN mate zou luna moeten zijn.

Ik voel hoe mijn ogen langzaam zwart worden. "Behalve als ze bewijst dat ze een goede luna voor deze pack kan zijn." Ik voel mijn woede veranderen in hoop. Hoop voor een goede afloop voor mij en mijn mate.

Mijn moeder staat op. "Maar als ze laat zien dat ze een slechte luna is zal ik mijn titel geven aan iemand die wel goed is voor de pack. En iemand die goed is voor jou." Met die woorden loopt ze weg.

Nu maar hopen dat Britney voor één keer iets goed doet.

Hallo mensen!
Weer een nieuw hoofdstukie, ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!
Zijn jullie al een beetje benieuwd hoe dit verhaal gaat lopen?
Ik in iedergeval wel!
Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!