My hated mate ✎

11: my hated mate

Hazel

Ik word wakker door een streepje zonlicht dat op mijn ogen valt.  Ik probeer overeind te komen wat helaas grandioos mislukt. Mijn schouders branden en mijn hoofd doet pijn.

Het kost me minstens tien minuten om fatsoenlijk overeind te zitten. Ik pak mijn telefoon van mijn nachtkastje. Mijn telefoon heeft het zwaar te voortduren gehad, er zitten een paar flinke barsten in maar gelukkig doet hij het nog.

Meteen wanneer ik op het aan knopje druk zie ik dat ik een aantal gemiste oproepen heb. Een paar van Claire en heel veel van Sam. Ik heb ook tientallen berichtjes.

Sam: het spijt me zo. 19. 04

Sam: stuur alsjeblieft iets. 19. 36

Sam: vertel me dat alles goed gaat. 19. 45

Sam: ik zal alles doen om het goed te maken. 20. 14

Sam: alsjeblieft ik zal alles uitleggen. 20. 52

Sam: het spijt me zo. 20. 59

Sam: ik beloof je dat ik je nooit meer zoiets aandoe. 21. 22

Sam: alsjeblieft Hazel geef me nog een kans. 22.08

Claire: alles goed Haze? 19. 00

Claire: ging je date goed?😏 19.02

Claire: zullen we morgen afspreken? Ik moet nog dingen regelen voordat ik terug kan naar het packhuis. 19. 54

Claire: dan kan ik je eindelijk redden van Britney 🤮🥳. 20. 00

Claire: ik maak me zorgen Hazel, bel me terug wanneer je dit ziet. 21. 00

Claire: heb ik iets verkeerd gedaan? 21. 47

Claire: Hazel ik maak me nu echt zorgen. 22. 33

Meteen begin ik Claire te bellen. Even ben ik bang dat ik de voicemail krijg, maar ze neem net op het laatste moment op.

"Godzijdank bel je me eindelijk terug! Je hebt me echt heel erg bezorgt gemaakt!" Roept Claire door de telefoon.
"Wat is er in hemelsnaam gebeurt? Of lag je te slapen? O sorry als ik je aan het lastigvallen was!" Ik zucht diep in de hoop dat Claire ophoud met praten, en dat doet ze ook.

"Het spijt me zo dat ik je berichtjes niet heb gelezen Claire, ik wou je echt niet bezorgt maken!" Ik hoop maar dat Claire niet boos op me is.

"Geen probleem er moet toch iemand bezorgt om je zijn. Maar nu wil ik toch echt weten wat er allemaal is gebeurd!"

Ik zucht diep en vertel haar het hele verhaal. Claire heeft de hele tijd stilletjes geluisterd. "En dat is dus waarom ik je telefoontjes en berichtjes niet heb kunnen beantwoorden." Ik wacht gespannen op Claires reactie.

"Wat een klootzakken! Ik zal ze allemaal vermoorden, langzaam en pijnlijk! En ik laat jou nooit meer alleen over straat gaan!" Ik schrik door Claires woedende toon.

"Het komt allemaal goed Claire, ik word zo door Brandon naar school gebracht dus ik denk dat ik wel veilig ben." Ik hoor Claire zuchten. "Oké oké als je maar niet weer alleen over straat loopt in het mensengebied!" Ik lach. "Nee nee juf Claire. Ik zie je zo op school!" Snel hang ik op voordat ik nog een tirade met veiligheidsinstructies naar mijn hoofd geslingerd krijg.

Heel even blijf ik voor me uit staren tot ik eindelijk de moed vind om de dekens van me af te slaan. Gelukkig doen mijn benen of voeten niet pijn dus kan ik gewoon lopen. Ik loop naar de badkamer en pak een paracetamol.