My hated mate ✎

20: my hated mate

Britney

Ik werk nog snel even mijn make up bij voordat ik naar Aiden toe loop. Hij zit in de woonkamer in een zetel afwezig naar één of ander televisie programma te kijken.

Ik pak de afstandsbediening en zet de tv uit. Aiden kijkt meteen op. Lichtelijk geiriteerd kijkt hij me aan. Ik ga zijlings op zijn schoot zitten en kijk hem met mijn liefste glimlach aan.

"Ik zat eens te denken liefje." Begin ik. "Over onze bruiloft." Mijn vingers maken zich en weg over zijn borst naar zijn scherpe kaaklijn.

"Wat dan?" Vraagt hij lichtelijk ongeduldig. Ik zoen hem kort. "Ik denk dat we zo snel mogelijk moeten trouwen." Hij kijkt me aan met een blik die ik niet kan plaatsen.

Dan fronst hij zijn wenkbrauwen. "Waarom dan?"

Ik kijk hem zoet aan. "Wel het is duidelijk dat Hazel een oogje op je heeft. Ik wil gewoon dat ze weet dat jij van mij bent. En bovendien word het de pack dan duidelijk dat ik hun luna ben." Mijn vingers vinden zich een weg door zijn zachte haar.

Hij kijkt weg. "Ik weet het niet." Zucht hij. Ik zucht ook. Waarom kan hij nou niet gewoon meewerken?

"Lieverd kijk me aan." Beveel ik hem. Hij kijkt me geiriteerd aan. Alpha's houden er niet van om rond beveelt te worden, maar hij moet er maar aan wennen. Ik ben de baas.

"Ik heb alles al gepland we hoeven alleen nog maar een datum te prikken." Probeer ik hem over te halen. Hij kijkt me verbaasd aan.

"Wouden we dat niet samen doen dan?" Hij klinkt geiriteerd maar ik negeer dat. "Nou is de bruiloft niet iets wat de vrouw hoort te regelen? En bovendien heb jij dan iets meer rust aan je hoofd."

Hij schud zijn hoofd waardoor ik op mijn kiezen bijt. "Ik denk dat we moeten wachten tot je nicht terug is-" "Nee!" Onderbreek ik hem. "Zij maakt alles alleen maar moeilijker."

Hij kijkt me niet begrijpelijk aan. "Ik bedoel dat we haar juist duidelijk moeten maken dat wij bij elkaar horen. Ik bedoel wij zijn gewoon perfect voor elkaar. Ik beloof dat ik daarna zal ophouden met zeuren." Ik hem haast smeken.

Hij denkt kort na. "Oké dan wat jij wilt."

Blij omhels ik hem en geef hem een zoen. Ik spring van zijn schoot af en loop de woonkamer uit.

Een gemene grijns ontstaan op mijn gezicht.

Mijn plannetje heeft gewerkt.

Brandon

We rennen nu al een paar uur rond en zijn nu bij een splitsing aangekomen. Het lijkt erop dat we ons moeten opsplitsen.

De ene kant is rogue gebied en de andere kant hoort bij mensen gebied.

We veranderen allemaal terug.

"Ik denk dat we ons moeten opsplitsen." Zegt Dave vastbesloten. Ik knik en de rest lijkt het er ook mee eens te zijn.

"Ik denk dat het het beste is als ik Dave en Sam het rogue gebied in gaan. En Claire en Selina het mensen gebied." Zeg ik. Ik wil mijn mate niet in de steek laten maar het rogue gebied is te gevaarlijk.

Selina kijkt verdrietig. "Wat waarom?" Vraagt ze.

"Het rogue gebied is erg gevaarlijk. Dave en ik weten hoe we moeten vechten, en Sam kent de rogues. In het mensengebied is het gevaar meestal niet groot. En bovendien ben jij een mens Selina." Probeer ik haar uit te leggen.

"Oké dan maar doe voorzichtig." Mompelt Claire. Ik loop op haar af en knuffel haar. "We zien elkaar straks hier weer. Het komt allemaal goed." Fluister ik in haar oor.

Ze glimlacht kort en draait zich dan om naar Selina. Selina en Dave knuffelen elkaar intens. Selina vind het duidelijk eng. Sam staat bij de ingang van het rogue gebied.

We zeggen de meiden gedag en veranderen weer in onze wolf vorm.

Nu maar hopen dat we geen gevaar tegen komen.

Claire

Selina en ik lopen nu al een tijdje door het bos. We proberen tekenen te vinden van leven. Misschien een kampvuur of spullen die aanduiden dat Hazel hier is langs geweest.

Helaas hebben we nog niks kunnen vinden. Geen enkel spoor dat hier überhaupt iemand is langs geweest.

Selina zucht van vermoeidheid. Ik kijk haar bemoedigend aan. We hadden besloten te stoppen bij de grens van het bos en daar ons kamp op te zetten.

Als het goed is komen de jongens dan zo snel mogelijk naar ons toe.

In gedachten bij mijn mate loop ik over de bladeren. Op een gegeven moment hebben we geen keuze dan dwars door de bosjes te gaan.

Plotseling klinkt er een hard geluid.

Ineens gaat er een scherpe pijn door mijn voet. Ik schreeuw het it van de pijn.

Ik ben in een val gestapt.

Selina schrikt zich wezenloos en rent naar de klem.

Wanneer ik naar mijn voet kijk geef ik over. Het lijkt alsof mijn voet volledig is doorgezaagd.

Zwarte vlekken dansen voor mijn ogen.

Shit.

Hey allemaal.
Daar ben ik weer! Eindelijk is de toetsweek over🥵
Daarom was ik even niet actief!
Ik hoof dat ik dit boek sowieso in de vakantie kan hebben afgesloten.
Maar ik kan niks beloven!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden!
Tot het volgende hoofdstuk!

Groetjes mij!