ÇETE [M&M] TAMAMLANDI

~1.7~

"Neden burada olduğunu sormalı mıyım? "

Dedi yanıma otururken. Hayır anlamında başımı salladım.

"Peki. O zaman nasılsın? "

"İyi... "

"Anlaşıldı kötüsün peki sebep? "Tam ağzımı açmışken o konuşmaya devam etti. " Martinus sanırım "tekrar başını salladı. " Başka kim olabilir ki? "

Bende başımı salladım.

"Ne yaptı"

Verecek bir cevabım yoktu... Ne diyebilirdim ki.

"Hey asi seni böyle görmek beni üzüyor"

Dedi koluma hafifçe vurarak. Yüzünden hala buruk bir gülümseme okunuyordu.

Yaralıydı... Çok yaralı...

"Biliyormusun? " Diye sözlerine devam etti. "Siyahta beyazın zıttıdır. Ama beyazın yanına en çok o yakışır... "
Dedikten sonra ayağa kalktı. İskeleden yavaş yavaş inip motoruna bindi. Hızla uzaklaştı.

Siyahta beyazın zıttıdır...Ama beyazın yanına en çok o yakışır...

Son cümlesi beynimde dolaşırken ne söylemeye çalıştığını anlamadım...

"Patron! "

Arkamı dönmemle Can'ın kokru dolu bakışlarıyla karşılaştım.

"Donacaksın " Derken ceketini omuzlarıma koydu. Kolumdan tutarak beni kaldırdı.

Birlikte arabaya doğru yürürken. Telefonum susmak bilmiyordu.

Martinus: İrem lütfen güzelim bir kere dinle beni ne olursun?

Gönderilen: Martinus
Mesaj: Bitti Martinus bitti sen bitirdin.

×Martinus Engellendi×

"İyimisin patron? "

Başımı salladım. "Seni böyle görmek beni üzüyor"

Seni böyle görmek beni üzüyor...

Marcus Gunnarsen...

Telefonumu tekrar elime aldım.

Gönderilen: Marcus Gunnarsen
Mesaj: Beyazda bazen siyahın içinde kayboluyor be en iyisi ayrı durmaları...

Saniyeler sonra gelen mesajın benim attığım bir mesajla ilgisi yoktu aslında...

Marcus Gunnarsen:Her insan bir şansı hak eder...

Ne alaka diye sormadım. O soruyordu bana aslında ŞANS İSTİYORUM LÜTFEN ŞANS VERİR MİSİN? diye...

Sadece ekrana baktım...

İzledim...

Elim tuşlara gittiğinde ben mesajı yazamadan birden arabanın önünü siyah bir motor kesmişti.

"Martinus"

Dedim mırıldanarak.

"Can sakın inme arabadan"

"Martinus patron ne olucak? "

Dedi Can kapıyı açarken.

"Hayır! Arabayı sür"

Martinus Can arabayı sürene kadar kapımı açmış kolumu tutmuştu bile.

Ben diretirken beni kurtaracak bir ışık bekliyordum.
Eylem Arıyor...

Martinus göz ucuyla telefona baktı.

"Açmam gerekiyor"

Dedim. Telefonu alıp yeşil tuşa kaydırdım.

"Alo... "

Birkaç saniye karşı tarafı dinledim.

"Hemen Geliyoruz! "

Martinus ne olmuş der gibi bakışlar attı bana ben Can'a döndüm.

"Sür arabayı Can. Ayaz... Ayaz siteyi yerle bir etmiş. "

Devam edecek...