Mucize ✓TAMAMLANDI✓

32

***

"B-bir şey demedim..."

Doktor içeriden çıkıp yanımıza geldi,

"Atıldı yalnız... hafızasını kaybetmiş."

"NASIL YA!? HEPSİNİ Mİ EN AZINDAN SON SAHNE KALSAYDI! AH NE DİYORUM BEN..."

Doktor "Geçmiş olsun tekrardan" diyerek uzaklaştı, hayır sanki daha önce geçmiş olsun dedi de...
O değilde,bizim Ali'yle sevgili olduğumuzu çete bilmezken şimdi daha kötüsü Ali de bilmiyor...bu cümleye kendim bile gülmüşken psikolojimin iyi olmadığını düşünüp gülmeme bir son verdim,Ali'nin yanına tekrar girmek istediğim de annesi ile babasının girmiş olduğunu gördüm... umarım sorun çıkmazdı.
Annesi daha yeni yeni iyileşmişken babası hâla aynı baba'ydı.

Bir dakika sürmeden Ali'nin yüksek sesle DEFOLUN dediğini duydum, ardından annesi ile babası çıktı odadan...
Herkes duymuştu,ve herkes susmuştu...
Düşünmeden içeriye daldım.

"Ali..."

"Yaprak sinirliyim sonra konuşalım."

"Hayır şimdi konuşalım."

Diyip yanındaki koltuğa oturdum.

"Peki,Neden burdayım? Neyim var? Sen neden burdasın? Demin bana neden sevgilim dedin?"

"Vuruldun...benim yüzümden... hafızanı kaybettin,ve evet sevgilim dedim çünkü sevgiliyiz."

"N-ne?"

"Sakın bayılma! Bu kadar şaşıralacak ne var anlamadım ki,hem daha yeni sevgili olmuştuk...vuruldun...iyi misin?"

"İyiyim...kim yaptı!?"

"Şey...Ada."

"O kim?"

"Ah doğru onu da bilmiyorsun, şimdi o benim eski sevgilim...beni terketmişti. Bu kadar geriye gitmiş olamazsın adını bilmesen de eski sevgilimi biliyor olman gerek."

"Biliyorum..."

"Ali özür Dilerim...ben olmasaydım,o gün yanına gelip senle sevgili olmasaydım belki de sen bu hâlde olmayacaktın."

"nasıl yani...sen mi teklif ettin?"

"Şey...evet"

"Ahah Allah'ım hiç bir şey hatırlamasam da olur bunu hatırlamak istiyorum lütfen."

"Şimdi gülüyorsun ama o zaman ağladın Ali."

"B-Ben hâlâ inanamıyorum..."

"İnan..." Dedim tüm içtenliğimle,

"Yaprak..."

"Efendim..."

"Sana inanmam için sevgili olduğumuzu kanıtlasan diyorum."

"Yani..."

"Yani...anla işte kızım."