Sürtüklerin Prensi

-2-

Ayaklarıma bakarak dolaplarımıza yakın bir şekilde yürüyordum. Ta ki bi kol benim yürümeme engel olana kadar.

Kafamı kaldırıp baktığımda daha demin bana bakan çocuk olduğunu gördüm.

Birden bire beni bile şaşırtan bi tepki verip "Pardon da napıyosun acaba?!" diye çıkıştım sinirle. Ne yapacaktı acaba diye telaşlı beklerken birden sırıtmaya başladı. "Ne sırıtıyosun ya?" diye sorduğumda bu sefer tebessümü geçip kahkaha attı.

Aslında fena çocuk değildi. Aman ne saçmalıyosam.. Gülmeyi kestiğinde çarpık bir sırırmayla "Eğer ben olmasaydım kafanı kıracaktın." dedi. Şaşkınca ona bakıp "Ne saçmalıyosun?" diye geçmeye çalıştığımda birinin dolabının açık bir şekilde durduğunu gördüm. Biraz mahçup olmuştum açıkçası. Ama biraz çok değil yani. "Neyse ya şey teşekkür ederim." diyip geçmeye çalıştığımda beni durdurup "Nereye hemen böyle daha tanışmadık." dedi. Tam o sırada zil çaldı. Herkes koşturup sınıflarına giderken onun kolu beni durdurup gitmeme engel oluyordu. Sinirlenip "Aa yeter be." diye bağırdığımda yanımızdaki dolap hızla kapandı. Fazlasıyla tırsmıştım ve bir daha gideceğim yere yalnız gitme fikrini defalarca kez düşünecekim. Hemen karşımızda bir oğlan ve bir kız duruyordu. Kız "Aytaç yalvarırım yanlış anladın." diyip ağlarken isminin Aytaç olduğunu öğrendiğim aşırı derecedeki vahşi ve yakışıklı bir çekicilikte olan oğlan bana daha doğrusu bize bakıp "Burdan hemen defolun!" diye bağırdı. Şaşkınca ona bakıp kalırken kolumu tutan ismini bile bilmediğim oğlan tırsmış olcak ki hemen burdan uzaklaştı. Ben de gitmek için hareketlenirken bir yandan da onları dinliyordum. "Sana inanmıyorum ve seni dinlemeyeceğim bitti tamam mı bitti!" diye bağırıyordu ben aileme karşı geldim Allah da beni taş yaptı diye ortalığı yıkan oğlan. Yok canım etkilenmedim ki ben ondan yok yok size öyle geldi.

Selaam :)

Umarım beğenirsiniz..

Sevgiler...