Gül sen her halime sende ölsemde
Bilki ölmüşüm sana yüreğim bir sende
Ne kalışım baki ne gidişim çare düşmüşsün gönlüme
Yanlızlığıma ne öpüşün ne sevişin uzaktan çare
Yokluğun titretirken varlığın umut işte
Kala kaldım yüreğinin ortasında sanki bir asır
Taştan duvarlar ördüm tek başıma yosun tutmuş gönlüme
Ne sevginde dem vurdu ne gönlüne sahip oldu
Yanlızca sevgi bildi sevginde sevdikce yeşerdi
Bir mum gibi kendinde kendini sevdirdi
Ne faydası vardıki sevmene sevgine yüz çevirdi
Oysa hep seni sevdi yavaş yavaş mum gibi eridi bitti
Bazen gülerdi aklına gelince o afili sözlerin birde gülüşün
Açardı kollarını sarardı varlığına ah o yokluğuna varmış gibi
Dokunurdu tenine öperdi dudaklarına varmışcasına
Koklardı kokunu içine çeke çeke saatler geçsede
Sarardı sarmalardı aklının almadığı gözlerinin bakmadığı gözlerine
Açardı gözlerini hepsi bir hayal gülümserdi yokluğuna
Gülümseten sendin sensizlikte seni severken
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın dilinde Şiir
PoetryAșk șiirleri kimi tatlı kimi hüzünlü kimi acı her așkta birgün biter iyi kötü ve çirkin kimi așktan nefret eder kimi așka inanmaz kimi așka taparcasına așkta körolur gider
