Sana [ Sequel ]

KABANATA DALAWAMPU'T WALO

A/N: Sorry for wrong grammars and Typographical Errors.
-
KABANATA DALAWAMPU'T WALO - DESPEDIDA

3 weeks..

Napag pasyahan ko na, na bukas na ako uuwi sa pilipinas dahil akala ko'y magiging masaya ako dito sa italy ngunit may kulang pa rin pala kahit anong saya ang gawin ko. I miss mama and papa, and especially, stella and shaimer. Miss ko na sila at nasasabik akong makita ko silang muli.  Miss ko na 'yong mga kalokohan ni stella eh, 'yong corny jokes niya, 'yong pang aasar niya sa akin, at 'yong boses niyang boses ipis. 

Mabuti na lamang at pumayag ang CEO na umuwi na ako sa pilipinas bukas dahil alam kong naiintindihan niya ang sitwasyon ko. Mamimiss ko 'tong italy, mamimiss ko ang mga tauhan ko rito.. Pero babalik din ako dito, SOON.

As of now, narito kami sa isang bar na kung saan walang strangers ang narito. Puro staffs, photographers and celebrities ang naririto sa bar dahil ako ang nag imbita sa kanila. Pa-despedida ko syempre bago ako umalis, bago kami umalis ni daddy lucas.

" I will miss you, foreina. " sambit sa akin ni sir giovanni. Close pa rin kami at hindi nag bago ang pakiki tungo ko sa kanya ngunit mula nang sabihin sa akin ni sir giovanni ang nararamdaman niya para sa akin, nakakaramdam na siya ng pag ka ilang sa aming dalawa.

I smiled " I will miss you too, sir giovanni " 

Nag sasayawan kami rito at nag iinuman dahil gano'n naman kadalasan ang papel sa pag pupunta ng bar eh.

Tuluyan ko ng sinara ang aking puso para kay trouver dahil masyado ng masakit ang nararamdaman ko para sa kanya noon kaya't napag pasiyahan kong isara na ang sarili ko para sa kanya. Hindi naging madali para sa akin ang mag desisyon dahil kahit masakit, kinakaya ko. Pero siya? ang bilis hindi 'ba? may bago na siya agad, madali niya lang akong pinalitan.

Naiiyak na naman ako kaya't humingi pa ako ng isang shot ng alcoholic drink sa isang waiter.

" What happened? Iniisip mo pa rin ba siya hanggang ngayon? " iritang tanong sa akin ni sir gio.

" Yeah! I wish I were a little girl again because skinned knees are easier to fix than a broken heart. " sambit ko kasabay ng pag tulo ng aking mga luha.

agad namang pinunsan ni sir giovanni ang mga luha ko sa aking mga mata.

  "Every time your heart is broken, a doorway cracks open to a world full of new beginnings, new opportunities." Sambit sa akin ni sir giovanni at niyakap niya ako.

" Thank you, s-sir. " tanging mga salita na lumabas sa aking bibig para sabihin sa kanya.

Nang dumating sa akin ang alak, agad ko itong nilagok at kahit na anong lasa ay wala akong malasahan. Siguro dahil masyado ko ng iniisip si trouver. Sinarado ko ang puso ko para sa kanya, pero mahal ko pa siya. Tama ba 'to?

Nang tuluyan na akong malasing sa kakainom ng alak, agad akong nag punta sa dance floor para sumayaw at mag saya dahil bukas na ang balik ko sa pilipinas. Sinusulit ko na ang pag kakaton na 'to

Habang nasa kalagitnaan ako ng pag sasayaw, may humatak sa aking kamay. Mahigpit ang pag kakahatak niya sa akin kaya't halos makaladkad na ako papunta sa sasakyan niya. Hindi ko kayang imulat ang aking mga mata dahil sobra na akong tinamaan ng espiritu ng alak. Ni hindi man lang nag sasalita 'yong humatak sa akin kaya't hindi na lang din ako nag salita. Hinatid niya ako sa loob ng condo ko at inihiga ako sa kama. Hinatak ko siya dahilan ng pag patong niya sa akin, pinipilit kong imulat ang aking mga mata dahil gusto ko ng makita ang taong walang pakundangang hatakin ako sa kalagitnaan ng aking pag sasayaw.

Nang imulat ko ang aking mga mata, halos manlaki ang mga mata ko at naitulak ko siya kaya't bumangon ako. Hindi ako nag kakamali, siya si Trouver ang lalaking nanakit sa akin.

" Why are you here! " sigaw ko kahit hilong hilo na ang buong paligid ko. 

Hindi niya ako pinansin at kumuha siya ng basang bimpo para ipunas ito sa akin.

" Hey! What are you doing? we're not in a relationship! kaya 'wag ka ng umasta pang tayo pa! ulol! " Sigaw ko at tinapon ko ang bimpong basa sa sahig.

" Kilala mo ba talaga kung sino 'yong nasa harap mo ngayon? " aniya.

" Oo! si trouver. Tanga ka pala eh! " sambit ko at humiga na ako sa kama ko dahil hilong hilo na ang buong paligid ko.

" Really? Siya pa rin talaga? " halos mapahinto ako dahil sa boses na narinig ko, ang buong akala ko ay si trouver ito pero nag kakamali ako, he's sir giovanni romano, ang manager ko.

Napatayo ako at niyakap ko siya dahil sobrang nahihiya ako sa ginawa ko, minura ko siya, pinag dabugan at sinigawan. Ang laking kahihiyan ang ginawa ko sa kanya. Kasalanan ito ng taragyang alak!

" I'm s-sorry sir. " Pag hingi ko ng paumanhin sa kanya at ikinalas ko na ang pag yakap ko sa kanya.

Nakita ko ang bakas ng mga luha niya

" Sige, tatanggapin ko na. Sorry foreina kung umasa ako sa'yo. Inaamin ko 'yong pag amin ko sa'yo no'n, tapos sinabi mong hanggang manager lang talaga ang tingin mo sa akin, hindi ko 'yon tinaggap! mahirap tanggapin kasi nga umaasa ako na magiging akin ka. Pero hindi pala. I'm sorry, foreina. From now on, kalilimutan ko na ang feelings ko para sa'yo. " Sambit niya sa akin na ikinabigla ng aking puso, nasasaktan ako kahit alam kong hindi ko siya mahal at nasasaktan ako dahil nasaktan ko ang kagaya niya na deserve dapat mahalin ng isang babaeng kagaya ko.

" Humihingi ako ng paumanhin sa inyo sir, alam ko kung gaano ka ngayon nasasaktan dahil naiintindihan kong mahal niyo ako at hindi ko kayang ibalik sa'yo ang gaya ng pag mamahal na ibinibigay mo para sa akin. Alam ko sir na makakaya niyo 'yan dahil bukas na ang alis ko, alam kong magiging madali na lang na kalimutan mo ang feelings mo para sa akin. "

Ngumiti siya ngunit ramdam ko ang pait sa kanyang mga mata at maging sa kanyang pag ngiti.

" You deserve someone better, sir giovanni. " Sambit ko at ngumiti sa kanya.

" T-thank you, thankyou foreina. " Wika niya at sunod sunod ng bumuhos ang kanyang mga luha at umalis na siya ng hindi man lang nag paalam sa akin. I don't even know kung mahal ko pa talaga si trouver pero sinisigurado ko na kahit sinarado ko na ang puso ko para sa kanya, I'm still into him.

*******************