Beauty And The Beast [Book 2]

Κεφάλαιο 13

Δέχτηκε την πρόταση του Σάιρους... Ήταν πλέον διαταγή ότι αν κάποιος βρικόλακας σκότωνε λύκο η τιμωρία του θα ήταν θάνατος... αλλά φυσικά το ίδιο ίσχυε και για τους λύκους φυσικά.
Ήταν καιρός να ζήσουν ειρηνικά αυτά τα δυο είδη.... Η έχθρα τους κρατούσε πολλά χρόνια.
«Ντέρεκ άσε με» φώναξε η Κάιλι.
«Ανάγκασε με»
«Ξέρεις ότι μπορώ» του είπε απειλητικά.
«Δεν θα το κανεις... σε ξέρω»
«Δοκίμασε με» του είπε και εκείνος την φίλησε...
Δεν αντιστάθηκε... Της είχε λείψει το φιλί του... Τόσοι μήνες που ήταν χωριά.. και τόσος καιρός που απλά μιλούσαν σαν καλοί φίλοι... της έλειπε..  Την είχε στην αγκαλιά του και την οδήγησε στο δωμάτιο.
«Μου ελειψε» της είπε και άρχισε ξανά να την φιλάει.
«Και εμένα»

«Ντέρεκ» ακούστηκε η φωνή της Φρέια το επόμενο πρωί.
«Σηκώθηκε σιγά σιγά από το κρεβάτι για να μην ξυπνήσει την Κάιλι και βγήκε από το δωμάτιο.
«Σε ξύπνησα;» Ρώτησε όταν τον είδε και εκείνος της έκανε νόημα να κάνει ησυχία.
«Τι είναι;» Ρώτησε απορημένη.
«Κοιμάται μέσα η Κάιλι» είπε χαμηλόφωνα.
«Ρε κάθαρμα... ποτε ήρθε και δεν την καταλάβαμε;»
«Λείπατε όταν ήρθαμε για αυτό την έφερα εδω»
«Χαίρομαι που τα ξανά βρήκατε εσείς οι δυο»
«Ναι και εγώ... αλλά εσυ τι με ήθελες;»
«Τηλεφώνησε ο Σάιρους... η Σελίν θέλει να σε δει»
«Ακόμα και εκεί που είναι δεν θα με αφήσει ήσυχη ποτε»
«Πήγαινε να δεις τι θέλει να τελειώνουμε»
«Καλά πάω τώρα... αν ξυπνήσει η Κάιλι πες της ότι δεν θα αργήσω» είπε και αφού ξανά μπήκε στο δωμάτιο και ντύθηκε βιαστικά έφυγε για το σπίτι του Σάιρους.
«Τι γίνεται;» Είπε όταν τον είδε.
«Έλα μέσα» του είπε ο Σάιρους και έδωσαν τα χέρια.
«Τι θέλει;»
«Δεν ξέρω... είπε ότι θέλει να μιλήσει μόνο σε εσένα» είπε και τον κατέβασε στο υπόγειο όπου ήταν κλεισμένη.
Τον άφησε εκεί και μετά ανέβηκε ξανά πάνω. Ο Ντέρεκ άνοιξε την πόρτα είδε την σκιά της στο σκοτάδι που πλησίαζε.. Ήρθε και στάθηκε ακριβώς μπροστά του μόνο που δεν μπορούσε να τον αγγίξει.
«Δεν περίμενα να έρθεις» του είπε.
«Είμαι απλά περίεργος»
«Μην ανησυχείς... η πριγκίπισσα σου δεν κινδυνεύει πλέον από εμένα... φρόντισε ο αδερφός μου για αυτό»
«Και καλά έκανε... δεν είχες κανέναν λόγο να την πειράξεις»
«Σε πήρε από εμένα»
«Όχι Σελίν... εσυ ήσουν αυτή που με άφησες... δεν με είχες για να με πάρει κάποια από εσένα»
«Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς... σ αγαπούσα και σ αγαπάω ακόμα»
«Εμένα όμως μου πέρασε... κατάλαβε το... δεν υπάρχει μέλλον για εμάς... και όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο πιο γρήγορα θα βγεις και από εδώ μέσα»
«Δεν θα βγω... Ο Σάιρους θα με αφήσει εδώ ακόμα και αν του πω ότι δεν θα ξανά πλησιάσω την μικρή»
«Δεν έχεις λόγο να την πλησιάσεις»
«Και όμως έχω... μου έχει πάρει ότι αγαπούσα... ο αδερφός μου πάντα είχε στραμμένη την προσοχή του πάνω μου... πάντα εμένα προστάτευε αλλά τώρα προστατεύει εκείνη... και εσυ... εσυ αγαπούσες εμένα και τώρα σε έχει εκείνη»
«Έχω πάψει να σε αγαπάω εδώ και πολλά χρόνια Σελίν... λυπάμαι»
«Λυπάσαι; Πάω στοίχημα ότι χαίρεσαι που είμαι εδώ»
«Χαίρομαι που δεν θα πειράξεις κανέναν... τώρα αν δεν θες κάτι άλλο πρέπει να φύγω»
«Στο καλό»

——————

«Ντέρεκ;» Φώναξε η Κάιλι όταν ξύπνησε αλλά δεν πήρε απάντηση... έψαξε την μπλούζα της αλλά δεν την βρήκε και φόρεσε μια δίκη στην οποία χωρούσε άλλος ένας σίγουρα και κατέβηκε στο σαλόνι.
«Φρέια; Που είναι  Ντέρεκ;»
«Ο κόσμος λέει και μια καλημέρα»
«Καλημέρα»
«Έλα μην ντρέπεσαι... ο Πίτερ με τον Τζέικ λείπουν μόνο εγώ και η Ρεμπέκα είμαστε εδώ»
«Εσυ κοιμήθηκες εδώ;» Ρώτησε η Ρεμπέκα όταν την είδε με την μπλούζα του Ντέρεκ.
«Εεε ναι»απάντησε εκείνη.
«Ο Ντέρεκ θα έρθει σε λίγο» είπε η Φρέια και τότε εκείνος  μπήκε στο σπίτι.
«Ουυυ... αυτό είναι δικό μου;» Την ρώτησε όταν την είδε.
«Δεν έβρισκα την δίκη μου και πήρα το δικό σου αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι δικό σου για πολύ ακόμα» του είπε.
«Κράτησε το... έτσι και αλλιώς σου πάει» της είπε και την φίλησε.
«Εεε παιδιά είμαστε και εμείς εδώ» είπε η Φρέια και γέλασαν.
«Πάω να αλλάξω»
«Θα φύγεις;»
«Ναι έχω και ένα σπίτι»
«Εδώ είναι το σπίτι σου... σπίτι σου θα είναι πάντα όπου είμαι εγώ»
«Καλά αγάπη μου άσε με τώρα γιατί στο σπίτι έχω και μια θεία που τώρα τελευταία δεν ενημερώνω όταν βγαίνω»
«Ξανά πες αυτό που είπες»
«Για την θεία μου;»
«Όχι το αγάπη μου» είπε και την φίλησε ξανά.
«Ρε παιδιά λέμε» είπε ξανά η Φρέια.
«Εγώ έφυγα» είπε και αφού πήρε ένα κουλουράκι από το πιάτο που κρατούσε πήγε να ντυθεί και γύρισε στο σπίτι της στο οποίο την περίμενε μια μεγάλη έκπληξη.