Benign(COMPLETED)

Part-17 (Z and U)

အရင္ႏုႏုသို႔ကူးလူးေနေသာ ေနေရာင္ျခည္သည္ ညေနခင္းရဲ႕ အေငြ႔အသက္ကို ထင္႐ွားေပၚလြင္ေစသည္။ေတာင္တန္းညႇိဳ႕ညႇိဳ႕တို႔ထက္ ေရာင္ဝါတစ္ခ်ိဳ႕ျဖာက်ေနတာက နံနက္ေနေရာင္လို လတ္ဆတ္မေနပဲ လြမ္းေမာဖြယ္။

ေတးသြားခ်ိဳခ်ိဳသည္ အေဝးတစ္ေနရာက သိုသဲ့သဲ့ထြက္ေပၚေနေသာ ေတာင္က်ေရစီးသံၾကား မွာ ညင္သာစြာပ်ံ႕လြင့္ေနေသးသည္။

ငွက္္ငယ္ရဲ႕ လြမ္းေဆြးသီက်ဴးသံသဲ့သဲ့ဟာ အိပ္တန္းတက္ခ်ိန္ကိုႀကိဳဆိုဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ကာေန၏။

ေလညင္းႏုႏုရဲ႕ ေျပးလႊားက်ီစယ္မႈေတြ၊ ေနာက္ၿပီး ေဘးနားမွာ အေငးေမာခ်င္ဆံုးလူသားတစ္ဦး႐ွိေနေသာ အေျခေန။ အရာရာဟာလွသည္။ ေသြးသံရဲရဲေတြမွာ ေပ်ာ္ဝင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသည္းပြတ္ဟာ ၾကာပန္းၾကာဆစ္လို ႏြဲ႔ကာ ယိမ္းကာ တိမ္းၫြတ္သည္။

အနည္းငယ္ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာေနေသာ အက်ႌစကိုဆြဲကာ မတင္ႏိုင္ေသး။ အာရံုတစ္ခ်က္လြတ္သြားရင္ ရင္တစ္ခုလံုး ေလာင္ၿမိဳက္သြားမွာကိူေၾကာက္ရြံ႔ေနရသလိုမ်ိဳး။တေမ့တေမာေငးေနမိတာ။ေမ့ေမာေနတာေတာ့မဟုတ္ အလံုးစံုေသာ အသိစိတ္အာ႐ုဏ္တို႔ကို တစ္ဦးထဲဆီမွာပဲ အပ္ႏွင္းပစ္လိုက္တာ။

အလႈပ္အခတ္ အႂကြအရြ လက္ရာေျမာက္ပန္းခ်ီကာတစ္ခ်ပ္ထဲေရာက္ေနသလို၊ဒါမွမဟုတ္ ႐ုပ္လံုးႂကြလြန္းတဲ့ပန္းပု႐ုပ္ေလး သက္ဝင္လႈပ္႐ွားေနသလို။ အရာရာဟာ တီးခတ္ေနတဲ့လက္ေတြဆိီမွာပဲ။စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ ဝိညာဥ္ ေရာ ေနာက္ၿပီး ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးေရာ။

႐ွင္းလင္းကာေနေသာ ႏွာဖူးျပင္က်ယ္က်ယ္။ သာမာန္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသြင္အျပင္မွာ ခမ္းနားျခင္း၊ ႏူးညံ႔ျခင္း၊ထည္ဝါျခင္းေတြေပါင္းစပ္ပါဝင္ထားသည္။ေနာက္ၿပီး သူပိုင္တဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြေရာ။

ဒီအမ်ိဳးသားကို သူပိုင္သည္။
ဒီအမ်ိဳးသားဟာ သူပိုင္ေသာအမ်ိဳးသားျဖစ္သည္။
ဒီအမ်ိဳးသားဟာ အဖိုးထိုက္ေသာ ဟင့္အင္း ႏိႈင္းခိုင္းရက္စရာ အဖိုးခမ႐ွိေလာက္တဲ့ထိ ထိုက္တန္ေသာ လူသား။
ေမး႐ိုးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းခ်ိဳခ်ိဳေတြကိုေနရာခ်ေပးမိေလတိုင္း ၊ ထိုအမ်ိဳးသားရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းအစံုက သူ႔အမည္နာမကို ေရရြတ္ေလတိုင္း....ထိုထိုေသာ အခ်ိန္တိုင္းမွာ.
အရာရာဟာ ထိုအမ်ိဳးသားျဖစ္သည္။