Runaway

What happens next

P.O.V. Sharon

‘Omg Sharon, gaat het?’ roept Naomi terwijl ze eraan komt rennen. Op het moment dat ik wil zeggen dat m’n knie en enkel niet helemaal in orde zijn wordt het zwart voor m’n ogen. ‘Sharon, Sharon, Sharon!’ roept Cas tegen me. Op dat moment val ik weg.

P.O.V. Cas (de trainer)

‘Sharon, Sharon, Sharon!’ roep ik tegen Sharon als ze op de grond ligt en haar ogen dicht doet. Na een paar minuutjes komen er jongens van de voetbalvereniging aangelopen met een EHBO-kit. ‘Hé, jongens hier heen. Ze heeft hulp nodig.’ Zegt Naomi tegen de jongens als ze hun ziet aankomen. Wanneer ze zien dat Sharon op de grond ligt en niet meer beweegt trekken ze een sprintje naar ons toen. ‘Wat is er gebeurd, en hoe lang is ze al buiten bewustzijn? Tim bel 112, nu!’ vraagt een van de jongens, diegene met blond haar tegen diegene met bruin haar. ‘Ik weet niet wat er precies gebeurd is, maar ze werd getackeld door haar tegenstander toen ze de bal wou passen. En ik denk dat ze ongeveer 3 tot 6 minuten buiten bewustzijn is.’ Zeg ik tegen de jongen die vroeg wat er was. ‘De ambulance komt er aan, ze zijn er waarschijnlijk binnen 5 minuten.’ Zegt de jongen die Tim heet. ‘Okay, dank je Tim. Wil je even de brancard achter de dug-out vandaan halen. Dan kunnen we haar van het veld halen en naar de weg brengen, om op de ambulance te wachten. O ja ik ben trouwens Rijk.’ Zegt de jongen die dus Rijk blijkt te heten. Tim rent snel naar de dug-out en komt meteen weer terug met een brancardachtig iets. . ‘Op drie tillen we haar er op. Okay?’ vraag ik. ‘1, 2,3’ telt Rijk af. Op drie tillen we haar met z’n drieën zo zachtjes mogelijk op, om op het brancardachtige ding te leggen.  Wanneer we haar recht leggen op de brancard, zie ik dat haar been raar gedraaid. ‘Rijk, heb jij een EHBO-cursus gehad?’ vraag ik. ‘Ja, hoezo?’ ‘Nou, ik heb het niet gedaan, maar volgens mij hoort een been er niet zo onder te liggen.’ Zeg ik terug. ‘Tja, dat klopt. Ik denk dat haar knie uit de kom is of nog erger.’ Zegt Rijk. Fuck denk ik bij mezelf. Sharon is één van de beste spelers, laten we beste speler zeggen, van het team, we kunnen haar eigenlijk niet aan de kant gebruiken. ‘Volgens mij is de ambulance er.’ Mengt Naomi zich in het gesprek. Op dat moment rennen er broeders met een echte brancard het veld op. Gelukkig hebben ze meteen door waar ze heen moeten. ‘Cas, mag ik met Sharon mee in de ambulance?’ vraagt Naomi. ‘Ik weet niet of dat wel mag Naomi…’ zeg ik terug. ‘Okay, wie gaat er mee of gaat ze alleen naar het ziekenhuis?’ vraagt een broeder van de ambulance. ‘Hoeveel mogen er mee?’ vraagt Naomi meteen. Ze is ook echt zo’n persoon die zegt wat ze denkt, zelf vind ik dat wel leuk. ‘2.’ Zegt hij terug. ‘Okay, Naomi, jij en ik gaan mee.’ Zeg ik. Op dat moment denk ik dus echt niet aan de wedstrijd.

P.O.V. Sharon

Op een gegeven moment hoor ik stemmen. Ah fuck, m’n knie. Wat heb ik gedaan. En waarom heb ik m’n ogen dicht. Langzaam doe ik m’n ogen open. ‘Heey, Sharon. Ik dacht al hoelang gaat het nog duren.’ Zegt Cas. Hé, wat…? ‘Wat is er gebeurd?’ vraag ik. ‘Weet je het niet meer? Je was aan het voetballen. Op een gegeven moment werd je getackeld door de tegenstander. Weet je het echt niet meer?’ ‘Nee, maar waar ben ik dan, want dit is niet echt een voetbalveld of zo iets.’ ‘Je bent in het ziekenhuis. Ze gaan straks een foto van je knie en enkel maken. O ja, Naomi was ook mee, maar die was even naar de wc. Ik denk dat ze weg kwijt is geraakt.’ Zachtjes leunt hij op m’n bed, waar ik op lig. Per ongeluk komt hij tegen m’n knie aan, als hij z’n arm neerlegt. ‘aah, fuck’ kreun ik zacht. ‘Oh my god, sorry, sorry, sorry. Gaat het? Het spijt me zo.’ zegt hij lief. Opeens gaat er een schok door m’n lichaam. Het lijken wel vlinders.  Nee Sharon, je mag hem niet leuk vinden, hij is zesentwintig en jij bent 18. ‘Ja, het gaat wel.’ Antwoordt ik. ‘Sharon Doorenbos.’ Zegt een dokter als hij de wachtkamer in komt lopen. ‘Ik ben Sharon.’ zeg ik, volgens mij komt het er nogal droog uit gezien alle wachtenden moeten lachen. Langzaam probeer ik het bed uit te komen. ‘Wacht maar ik rol je er wel heen.’ Fluistert Cas in m’n oor.

----------------------------[Heey, hier ben ik weer. Ik ga proberen elke maandag om de twee weken te posten :). Hiernaast zie je een plaatje van Dylan O'brien, zo ziet Cas er uit in dit verhaal. Het duurt nog wel een hoofdstukje of 5/6 voordat One Direction en 5SOS er in voorkomen, anders heb je geen lekker begin van het verhaal. Het korter gekund maar dan moest ik groter hoofdstukken schrijven en ik heb voor gekozen om kleinere te schrijven. Ik zou het super vinden als je vote of een comment achterlaat, maar voel je alsjeblieft niet verplicht. Maar als er een fout in het verhaal zit of als er iets anders is, feel free to talk to me :). Love you lots, remember your fav loves you and wants you to be happy. Xx. Don't forget that bye.]