თავი 6

342 18 5
                                    

შუგა წინ მიდის ისე ,რომ ჩემს ხელს არ უშვებს.

-რას ვაკეთბთ?

-წამოდი მენდე.

-კარგი მაგრამ რომელი საათია არ გამოგვიჭირონ.

-ნუ ნერვიულობ, ამბობს და ტუჩზე მკოცნის.

მოტოციკლთან მივედით თუ არა, ჯიმინი და სოფს მოვკარი თვალი.

-თვალებს ვერ ვუჯერებ თქვენ აქ რა გინდათ?


-ვიცი, რომ ძალიან ცუდად იყავი, მასწავლებლის გამო, ამბობს სოფი,

ამიტომ ჩვენ სამმა გადავწყვიტრთ ჩვენ, ერთად სადმე განმარტოებით წავსულიყავით, ამიტომ ჯიმინს ერთი დაჩა აქვს, სადაც ზაფხულობით ისვენებენ ხოლმე, ეხლა იქ არავინ არ არის, დაა გადავწყვიტეთ ყველა ერთად წავსულიყავით.

შუგა ჩემკენ იხრება და ხელებს მხვევს წელზე,

-მზად ხარ წავიდეთ?

-რათქმაუნდა, მინდა.

-კარგი, მედა პეპეტი მოტოციკლთით წამოვალთ თქვენ კი მანქანით გაგვიძეხით.

სოფი და ჯიმინმა მანქანა დაქოქეს და წავიდნენ.

-არც ისე შორია მაგრამ იქ ცოტა ცივა ამიტომ ჩემი ქურთუკი ჩაიცვი, სანამ გზაში ვიქნებით, ქურთუკს იხდის და მოცმაში მეხმარება.

მისვლას დიდი ხანი არ დაჭირვებია, ჯიმინი და სოფი უკვე მისულები იყვნენ.

შუგა მოტოციკლს სახლთან აჩერებს და წამში ჩამოვდივარ მოტოციკლიდან.

-ღმერთო ჩემო მართალია სიბნელე  მაგარმ აქაურობა ძალიან ლამაზია და მშვიდი, ძალიან მომწოსნ აქაურობა შუგა..

-ძალიან კარგი.

ირგვლივ სიჩუმე იყო, თუმცა ბაყაყების და ჭრიჭინის ხმამაინც ისმოდა, 

-შემოსვლას არ აპირებთ, -ამბობს სოფი და კარებიდან გამოდის,

-ჯიმინმა ბუხარი უკვე დაანთო, ამიტომ სითბოა, 

სახლი ძალიან მყუდრო იყო, ირგვლივ ფოტო სურათბი ეკიდა სადაც ირმის თავს მოვკარი თვალი რომელიც კედელზე ეკიდა

უგრძნობიWhere stories live. Discover now