უგრძნობი

თავი 5

ზღვის სანაპიროზე ვსეირნობდით, არ მინდოდა შუგასთვის დამეძალებინა რამის მოყოლა, 

-გამოდის რომ, მამაშენმა და შენმა ძმამ არაფერი იციან? იმის შესახებ რომ დედაშენი ეხლა სხვა კაცთანაა?

-მამაჩემს გონია რომ, მის დაქალებთან ერთად არის სამოგზაუროდ

-ერთადერთი ვარ ვინც იცის?-ამ კითხვის დასმის შემდეგ შუგას ჩაეცინა

-კი

-კარგი შევეშვათ ამ თემაზე საუბარს , მომშივდა თან ძალიან, სახლიდან ისე წამოვედი არაფერი მიჭამია , 

-კარგი მოვიტან რამეს, დამელოდე

-კარგი

შუგას დალოდებამდე, მის მოცემულ დიდ მოსასხამს ძირს ვაფენ და იქ ვჯდები, 

ტელეფონზე სამი გამოტოვებული ზარი სოფისგან, როგორი მოუთმენელია

შორიდან შუგას მოვკარი თვალი, რომელსაც ჰამბურგერი და კოლა მოქნონდა,

-ისე მშია საჭმლის დანახვისას თავბრუს ხვევა ვიგრძენი.

-ცოტა მოშორებით იყო მაღაზია, ამიტომაც დამაგვიანდა.

-არაუშავს, ძალიან გემრიელიაა, ვამბობდა კოლას ვაყოლებ

შუგა ზედას იხდის და ისე წვება ზეწარზე, ის ისეთი დაკუნთული და სიმპათიურია, მუცელში სიამომვნების პეპლები დამიფრინავდნენ,

მის გვერდით წამოვწექი და ლაპარაკი დავიწყე, თუმცა შემაყწუვეტინა,

მკოცნიდა , და მეც სიამოვნებით ვინაბებოდი, ნელნელა საროჭკის ღილებს მიხსნიდა, და ჩემს მუცელზე მის ხელს ათამაშბდა,

ხელი კაბისკენ წაიღო, ნელნელა ქვემოთ , უხერხულად ვიგრძენი თავი, თავი ვეღარ მოვთოკე და მისი შეჩერება ვცადე.

-გეყოფა გაჩერდი.

-რატომ?

-ჩვენ ხომ ქუჩაში ვართ.

-აქ ხომ, არავინ არარის. თქვა გაღიმებული სახით, და ჩემს კოცნას განაგრძობდა.

ხელი ისევ ქვემოთ წაიღო,თუმცა ისევ ვაჩერებ,ჯერ არ ვარ მზად ამისთვის.