სოფიმ სახლამდე მიმაცილა, აღარ ვფიქრობდი მომხდარზე ახლა დამშვიდება მჭირდებოდა, ვიცი რომ, შუგას რთული ხასიათებიაქვს, თანაც მალე სასამართლო იქნება დარწმუნებული ვარ ამას ასე არ დატოვებს...
სააძინებლელში ავედი და კარებიჩავკეტე, საბანში გავეხვიე. საშინლად მქონდა გონება არეულიდა ვერაფერს საღად ვერ აღვიქვამდი,
თხუთმეტი წუთის შემდეგ ფანჯრის რაფაზე მსუბუქი კაკუნი გავიგონე, ფანჯრისაკენ წავედი და გავაღე, შუგა შიგნით შმოვუშვი. მაშინვე ხელი ჩავავლე და ჩურჩულით ვითხარი,
-დედა მის ოთახშია,
შუგამ ფანჯარა ნაზად მიხურა
-თავს როგორ გრძნობ?- თითი ნაზად დამისვა წვრილ ნაკაწრზე შუბლთან და თვალები ბრაზით აენთო.
- კარგად ვარ, ჯიმინმა დროზე მომისწრო , არვიცი საიდან ქონდა ამხელა ბოღმა ჩემთან ძალიან მეგობრულად იყო , სინამდვილეში კი თავისი სურვილების ახდენა სურდა
შუგას თვალებში გაშმაგება მოჩანდა
-მორჩა ყველაფერი აქ მთავრდება.
შენს დაკარგვას ვერ გადავიტან,- იდგა და ოთახს აშკარად ნაწყენი თვალით აკვირდებოდა.
-ამ საქმეს მემივხედავ. მაგ ნაბიჭვარს მე ვაზღვევინებ
ვანახებ როგორ უნდა შუგას გოგოზე ხელის დაკარება. გაჩენის დღეს ვაწყევლინებ გპირდები.
-არ გაბედო და არ ჩაერიო, ჯიმინმა საკმარისად მოსთხოვა პასუხი, თუ გიყვარვარ ამ საქმეში არ ჩაერიო. მალე სასამართლო იქნება და ისეთი რამე რომ მოხდეს, პროცეს კიდევ უფრო გაართულებს,
ახლა კი მის თვალებშიისეთი დაძაბულობა შევნიშნე რომელიც აქამდე არასოდეს მინახავს.
-შენ ჩემი ხარ, პეპეტი და დღეს რომ რამე ცუდი მომხდარიყო?
მე მას მივუახლოვდი და ხელები მკლავებ ქვეშ შევუცურე,ვერ დავუშვებდი რომ, შუგას რამე ემოქმედა, დარწმუნებულივარ ცოცხალს არ დატოვებს, რაც ორივეს ცხოვრებას დაანგრევს.
-მაგრამ არ მოხდა,- ვუთხარი მშვიდად
დამპირდი ,რომ, რაცარუნდა მოხდეს არ მომატყუებ, დამპირდი რომ ჩემს ზურგს უკან არაფერს იზამ, თუნდაც გულწრფელად გჯეროდეს, რომ ამ ყველაფერს ჩემი გულისთვის აკეთებ.
ამ სიტყვებს სიჩუმე მოჰყვა.
როგორც იქნა ძალიან უხალისოდ მაგრამ მაინც თქვა,
- ასეთ რამეზე თვალის დახუჭვა ძალიან გამიჭირდება მაგრამ ვეცდები
-უნდა გამიგო ასე რატომ ვიქცევი...
ღრმად და მძიმედ ამოიხვნეშა მეკი ვიგრძენი როგორ მოდუნდა მისი კუნთები,
-ერთადერთი რამ ვიცი დაზუსტებით, თქვა და მისი თვალები შემომანათა,- რომ შენი გულისთვის ყველაფერს გავაკეთებ. თუნდაც, ამის გამო საკუთარი თავის წინააღმდეგ წასვლა მომიწიოს.რაც არ უნდა მოხდეს, ყველაფერზე ვარ წამსვლელი,შენთვის დავთმობ ყველაფერ, შენ სიყვარულზე მეტი მე მაინც არაფერი გამაჩნია.
არ ვიცოდი რა პასუხი გამეცა. ნებისმიერი სიტყვა უაზროდ გაიჟღერდა.მხოლოდ ის მოვახერხე, რომ მისი სახე ხელებს შორის მომექცია და ამ მტკიცე და დაძაბულ ტუჩებში მეკოცნა.
ნელ-ნელა შუგა ჩემს მოძრაობას აჰყვა და მე შევიგრძენი მისი ტუჩების სასიამოვნო სიახლოვე და მაგრად მივეკარი. არ მინდოდა გაბრაზებულიყო. მინდოდა,რომ ჩემი ნდობა ჰქონოდა ისევე, როგორც მე ვენდობოდი მას.
-პეპეტი,- თქვა მან ჩემი სახელი იმ მომენტში, როცა ჩვენი ტუჩები ერთმანეთს მიედო.
ამ მომენტში მე უკან დავიხიე . შუგა ისე მიყურებდა, თითქოს სურდა გაეგო, თუ რა მსურდა მისგან.
თავს ვერ ვიკავებდი. ამ მომენტში კისერზე ხელი ნელ-ნელა მოვხვიე, ჩემკენ მოვიზიდე და მორიგი კოცნისთვის მოვემზადე. ამჯერად ამჯერად უფრო ძლიერად და ვნებიანად მაკოცა. ხელებით მთელს სხეულზე მეფერებოდა, მისი შხებისგან კანი მითრთოდა.
მისი თითები ჩემი ჯემპრის ღილებს შეეხო. ჯერ ერთი გახსნა , მერე მეორე ,მესამე,მეოთხე. მერე ოდნავ ზევით ასწია და ცერა თითით მუცელზე გამეთამაშა,სუნთქვა გამიჭირდა.
შუგამ ქურდულად გამიღიმა და ყურადღება ოდნავ ზევით ,ჩემი კისრისკენ გადაიტანა.ახლა ყელზე გადავიდა ნაზი კოცნით.
იკან გადამხარა და ჩემს ბალიშზე მიმაწვინა .
სხეულით მომეკრა და ახლა მისი შეხება ყველგან ვიგრძენი, მუხლით ფეხზე მაწვებოდა , მისი კოცნა კი უფრო გრძნობიარე ხდებოდა. თითებით ზურგზე მომხვია და თავისკენ მიმიზიდა, მეც უფრო მაგრად შემოვხვიე თითები.
-პეპეტი?
მე კარებისკენ გავიხედე და წამოვიყვირე.
იქ დედაჩემი იდგა. თვალებით ოთახს ათვალიერებდა და რაღაცის შემჩნევას ცდილობდა.
-აქ რას აკეთებ?- დავიყვირე მე
პასუხი არ გაუცია. ისევ ჩემი საძინებლის ყოველ კუთხე- კუნჭულს აკვირდებოდა.
არ ვიცოდი ,სად წავიდა შუგა და და რამდენად ხვდებოდა დედაჩმი მის აქ ყოფნას , მაგრამ როგორც კი სახელურის ხმა გაიგონა მაშინვე გაუჩინარდა.რამოდენი წამიც და მაშინვე მაშინვე დაინახავდა
-ვნერვიულობდი, დღეს რამე მოხდა?
-ყველაფერი კარგადაა, შგიძლია გახვიდე ძლიან მეძინება
-კარგი, თურამე დაგჭირდა შგიძლია მითხრა.
***
დილა ადრეან გავიღვიძე, საშინლად მოშიებული ვიყავი, ტელეფონზე სოფის სამი გამოტოვებული ზარი მქონდა, მისი ნომერი ავკრიფე.
-როგორ არის ჩემი დატანჯული?
-არ მკითხო შუგა ძლივს დავამშვიდე
-კარგი აღარიფიქრო მაგაზეე, სახლში ნუ ჩაიკეტები. გამოგივლი და სადმე წავიდეთ
-მართალიხარ...
-კარგი საღმოს ექვსეგამოგივლით ბიჭებსაც ვეტყვი
-კარგი^^.
***
დრო მალე გავიდა სასწრაფოთ ამოვძებნე გარდერობში კაბადა მალევე გავემზადე უკვე ექვსი საათი გამხდარიყო რომ უკვე სოფის მოეწერა
-მოვედით მალე გამოდი.
გარეთ გასვლისთანავე შუგას თვალებით ვეძებდი, თუმცა ჯიინისადა სოფის გარდა არავინ იყო.
-ძალიან კარგად გამოიყურები
-შენც,- შუგა სად არის?
-რაღაც საქმე ჰქონდა და ვერ წამოვიდა, შეიძლება მოგვიანებით მოვიდეს არ ვიცით
-კარგი წავედით
ბარში მალევე მივედით,
ცარიელი მაგიდა მალევე ვნახეთ და ჩამოვჯექით.
-რას მიირთმევ?
-კოლას, ალკოჰოლის დალევის ხასიათზე არ ვარ
-კარგი.
ერთი კოლა და ორი მოჰიტო თუ შეიძლება.
საუბარში გაბმულები ვიყავით როდესაც მარსის მოვკარი თვალი
-ამათ ვის ვხედავ. მომღიმარი სახით თქვა
-თუმცა როგორც ჩანს შუგა არარის
-რამოხდა გწყინა?
-არა ისედაც ვიცი რომ თქვენორი ნაჩხუბრები ხართ...
-როგორც ჩანს არ გაგიგია რომ შევრიგდით. დასანანია მან შენთან ყველაფერი დაამთავრა
მარსიმ ჯერ ქვემოთ დაიხედა შემდეგ დანანებით ჩაილაპარაკა...
-ნეტავ შემეძლოს იმის თქმა, რომ მეც დავამთავრე მასთან
-ტეხავს ცალმხრივი სიყვარული,- მშვიდად მივუგე მე.
მისი უკმაყოფილო გაღიმება ახლა უფრო მტკიცეთი შეიცვალა.
-დიდად ნუ ენდობი შუგას, მას მხოლოდ გასართობად სჭირდები...
-ის შეიცვალა,- ვუთხარი მომღიმარი ხმით,
-მას ვენდობი ჩემს თავზე მეტად, ამიტომ მეც ერთ რჩევას მოგცემ ბოღმას ნუ აყვები, რადგან შუგა ჩემია და ჩემი იქნება....
****************
"იცოდე, ერთ დღესაც შენი ტკივილი შენს ძალად გადაიქცევა".
მოკლეედ როგორც იქნა დავწერე <3 ძალიან დამაგვიანდა...
იმედია მოგეეწონებათ თუ წიკითხავთ დამიკომენტარეთ ძალიან გთხოვთ <3 მიყვარხართ ყველანი
YOU ARE READING
უგრძნობი
Roman d'amourისტორია ახალგარზდა წყვილზე, რომლებიც განსხვავებული სამყაროდან არიან. პეპეტი განათლებული და საკმაოდ შეძლებული ოჯახიდანაა , შუგა კი იმპულსური, რისკის და საშიშროებების მოყვარული მეამბიხე ბიჭი. რომელიხლც გარეულია დაუსრულებელ ქუჩის ჩხუბებსა და არალეგალურ...
