Role Play - 21.

615 43 12
                                    

¦ jungkook

Günlerdir sadece düşünüyordum.
Taehyung, sanki tamamen hayatımdan çıkmış gibiydi. Mesajları bırak, ki telefon numarası bile artık onun değildi; yetmezmiş gibi, okula da gelmiyordu.

Eğer gerçekten bana yazdığı o ilk günlerde, okulda beni her gördüğünde gözünü alamayan, resmen beni gözleriyle yiyen Taehyung'un o olduğunu anlamayacağımı sandıysa, bu cidden saçmaydı.

O kadar belli ediyordu ki, kör olmak gerekirdi bunu fark etmemek için.

Havanın soğuk olmasını umursamadan, ince formam ile oturduğum bahçe bankından kalkarak binaya doğru yürümeye başladım.

Okulun binasına adım atar atmaz, kendimden emin bir şekilde okul müdürünün yanına çıkmaya başladım merdivenlerden.

Tam kapıyı tıklatıcakken, müdür yardımcısı Kim Seokjin'in sesini duydum, Jeongguk, müdür şuan müsait değil.” derken yanıma gelmeye başlamıştı bile.

Şimdi sormazsam olmazdı ama, kafayı yemek üzereydim artık.

Ama söyleyeceklerim önemli!”

Dedim ve o daha bana ulaşmadan kapıdan hızla içeri daldım. Kapıyı kapatıp başımı kaldırdığım sırada müdür ve karşısında ki koltukta oturan orta yaşlı insanlardan biraz daha yaşlı olduğu saçlarında ki beyazlılardan belli olan adamın gözleri beni bulmuştu.

Gerginlikle, elimi enseme çıkardım. Jeongguk, ne oldu?” müdürün konuşması ile karşısında ki adam daha da şaşırmıştı. Tam ben vebal verecekken adam konuşmaya başlamıştı. Jeongguk sen misin?” gözlerim şaşkınlıkla aralanırken sorusu ile affalamış gibiydim. Evet efendim.” sorumu sormama izin vermeden, müdür Kim Namjoon konuşmaya başlamıştı bile.

Jeongguk okulun en başarılı öğrencilerinden biri. Kendisi hem akademik alanında başarılı, hem de okulumuzu spor alanında temsil eden en önemli öğrencilerimizden.” müdürün kısaca gülümseyerek beni övmesinin ardından, adını bilmediğim yaşlı adam genişçe gülümsemişti.

Gerçekten de, Taehyung'un dediği kadar varsın.”

Dedikleriyle donakalırken, hızla kapı açılmış içeri Seokjin hyung dalmıştı. Bu ne böyle, bugün kimsenin kapıyı tıklatmama gibi bir yemini mi var?” Namjoon hyung gülerek konuştuğu sıra, Seokjin hyung hızla önünde eğildi ve bir kaç defa özür diledi.

Anında sinirli ve ateş saçan bakışları beni bulurken gözlerimi kaçırmıştım. Ne? Ne diye öyle bakıyor o da? Korkutucu bu tanrım!

Üzgünüm, efendim. Sadece bir öğrencimiz müsait olmadığını bile bile odaya dalı da,  ”
Bakışlarım yere inerken, Seokjin Hyungun iğneleyici bakışlarını üzerimde hissediyordum.

➳ ❥ʀᴏʟᴇ ᴘʟᴀʏ - ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ ❁Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin