Berceste

Bölüm 2

Küçük çaresiz bir bebeğin annesinin kokusunu almadığı zamandaki dışa ufak ama içinde büyük olan haykırışlar vardı içimde.

Bende annemden ayrıydım. Hem de aylardır. Sadece dokunuyordum sesini bakışını özlemiştim. O hastane yataklarında öylece , çaresizce yatması canımı sıkıyordu. Bir şey yapamıyordum. Yapabildiğim tek şey şu an kasa da müşterilere bakmak.

"Başka bir şey varmıydı teyze?"

"Olsa alırım herhalde kızım. Geç sen onları."

Sabır Allahım ne ters insanlar herkes agresif.

Müşteriye aldığı ürünleri verdim. Bugün haftalığımı alıyordum ama bana birşey kalmıyordu tabiki çünkü hepsini babam alıp yiyordu. Kendi paramla kendime bir çöp bile almadım.

"Arya çıkabilirsin!"

"Teşekkürler efendim. İyi akşamlar."

"Paran kutudaki zarfta iyi tatiller."

"Saolunn!" Deyip kutudaki parayı aldım ve çıktım.

Yol kenarında otobüs bekliyordum ki dün akşam yağan yağmur yüzünden yol kenarında biriken suların üstünden araba geçmesi ile üstüm başım su oldu.

"Lan!! Yavaş sürseniz ölürsünüz demi!! Fren niye var o arabada?!!" Diye arkasından bağırdım. Sırılsıklamdım. Rezillik!! Araba geri geri geldi ve camını açtı.

"Kızım gene mi sen!!"

Önüme baktığımda dünkü adamdı.

"Yok artık!!"

"Gerçekten yok artık!!"

"Sen niye heryerde benim önüme çıkıyorsun ya?!"

"Asıl sen çıkıyorsun benim önüme birde su fışkırttırıyorsun bana ya ?!!"

"Yanlışıkla oldu herhalde!!"

"Özür diler insan ya!"

"Ben özür dilemem ama seni gidiceğin yere kadar bırakırım."

"Hadi ya oldu canım sana niye güvenecekmişim bay süper kahraman!!?"

"Kamer!!" Diye tısladı.

"Bincekmisin artık ?!"

"Otobüsüm gelicek."

"Bu halde otobüste sıçanlar gibi rezillik ben olsam binerdim ama neyse gidiyim madem."

Doğru söylüyordu ıslaktım yani paçalardan su akıyordu insanlara ayıp olurdu.

"Dur dur gelicem tamam!" Deyip durdum ve arabanın kapısını açtım. Altıma saygı değer süper kahraman olan Kamer beyimizin koltuğu ıslanmasın diye elimde tuttuğum şalı örttüm. Kemerimi bağladıktan sonra yolu tarif ettim.

"Gene tehlikeli yerlerdesin."

"Senin yanındayken evet."

"Fazla inatçısın."

"Teşekkürler."

Arabada bu kadar konuşmuştuk. Evin önüne geldiğimizde durdum.

"Teşekkür ederim ne kadar üstümü sırılsıklam etsende."

"Ne demek."

Arabadan indim ve dikkatli adımlarla anahtarı deliğe sokarken babam açtı ve bana değişik şekilde baktı.

"Lan ne bu halin!!"

"Araba su sıçrattı baba."

"Kimdi seni bırakan!! Sürtüklük mü yapıyorsun lan sen!!?" Deyip saçımdan tuttuğu gibi eve soktu. Kapıyı ittirdi ama kapanmadı.