Korkuyla yerimden sıçradım uyuya kalmıştım ne yani şimdi ben yatağıma yatıp neler olabileceğini düşünürken uyuya mı kalmıştım?Saate baktım çok tan sabah oluyordu bile onu görme onunla karşılaşma,yüzleşme fırsatını kaçırmıştım.Telefonumu aldim ve ondan gelen mesajlara girdim.
Dün
Bilinmeyen:Ne oldu korktun mu?Gelemedin halbuki seni çok güzel sürprizlerle bekliyordum.
Bilinmeyen:Hadi ama seni daha cesur sanmıştım.Neden gelmedin?
Bilinmeyen:Basına bisey gelemsinden korkuyorum sonucta sana zarar vermek isteyen benim ve sana benden başka kimsenin zarar vermesini istemem.Umarim hayatında işkence çekerken atacağın çığlıkları ilk ben duyarım.
Bilinmeyen:Cevap vericek misin artık?
Bilinmeyen:Ne halin varsa gör umarım birisi seni öldürüp benim elimden kurtarmıştır başka türlü hic doğmamayı isteyeceksin çünkü.
Bilinmeyen:Senin ailen yok mu? bari sen yokken onlara zarar veriyim.
Bilinmeyen:Aa... şu arkadaşların onları gerçekten seviyor musun?Hadi bir test yapalım mesela bir tanesi ortadan kaybolsun ve benim yanimda olsun ven ona acı cektiriyormusum sende beni ariyormussun ama bulduğunda çoktan arkadaşın ölmüş bu hikayeyi sevdim.
Bu mesajı okumamla yerimden fırladım ve teker teker kızların odasına girdim herkes odasındaydı son olarak Luna'nin odasının kapısını açmamla gözümden bir damla yaş aktı o-o... yoktu ağlayarak hızla diğer kızları uyandırdım Luna'nın nerde olduğunu sordum kimse bilmiyordu hep beraber aramaya çıktık hiçbir yerde yoktu artik ağlaya ağlaya gözümde yaş kalmamıştı beni eve gönderdiler kapı çaldı kapıya gidecek bir halim bile kalmamıştı.Angel benimle evde kalmıştı kapıyı o açtı ve
"Lunaaaa!!" Demesiyle yerimden sıçradım ve koşarak kapıya gittim onu karşımda görünce hemen sarıldım ve ağlamaya başladım cok korkmuştum.O benim kardeşimdi ve eğer ona bisey olsaydi sanırım vampirlerin ölmesi için yapılan su kalbine kazık sokma işini kendi kendime yapacaktım.Luna hala ne olduğunu anlayamamıştı.
Yavaş yavaş içeri geçti bu arada ben hala ona kuala gibi sarılıyorum.Biraz bekledi ve sonunda "Marceline ne oldu?Ve diğer kizlar nerede?" Diğer kizlar demişken onlara haber vermeyi unuttum onlari zorla dışarıya gönderip Luna'yi aramasını söylemiştim. Hemen telefonumu cebimden çıkarıp Victoria 'yi aradım ve Luna'nin geldiğini soyledim "tamam geliyoruz"diyip kapattı.Luna artik ona cevap vermediğim icin tekrar sorusunu sordu sabırsızlıkla "Artık biri bana neler olduğunu anlatacak mı?" Dedi.Onlara boyle bir mesaj geldiğini söylemeyecektim hemen bi seyler uydurdum ve "Kotu bir rüya gördüm sizi kontrol etmek icin odalarımıza girdim herkes odasindayken sen yoktun bende çok korktum ağlamaya başladım ve kızları seni araması icin dışarıya gönderdim telefonunu da evde bırakmışsın asil sen nerdeydin?"
Luna beni şaşkınlıkla dinleyip "Yani bir ekmek almaya gittim diye evi ayağa kaldırdın öyle mi?" Dedi ekmek almaya mı gitmişti?Ben cidden manyaklastim ama o mesajdan sonra kim boyle yapmazdı ki sakin bir tonla "Malesef biraz öyle oldu" dedim ve bana sarılıp beni sakinleştirmeye çalıştı her an ağlayabilecek durumdaydım ve ağlamaktan nefret ediyorum.
Kapı çaldı kapıya koştum ve diğer kizlar da gelmişti herkes yerine oturdu ve Luna ya bakıp "nerdeydin sen?" Dediler.Luna da aşırı sakince sanki hiç bir şey olmamış gibi "Ekmek almaya gittim ekmek önemli" dedi.Hepimiz şaşkındık ben hala ağlama kodundan çıkamamıştım.Sonra hepimiz birbirimizin yüzüne baktık ve birlikte kahkaha atip güldük neye güldügumüzü kimse bilmiyordu.Sonra Victoria yavaşça kalkıp artik "kahvaltı yapalim" dedi.Gercekten açtım ve Victoria kahvaltıyı hazırlayama kadar telefonla oynamaya karar verdim.Telefonum o Luna nın elindeydi ve bir şey okuyordu okurken kaşları çatıldı.Umarım o kişiyle olan mesajlari okumuyordur yanina gittim kafasını bana çevirdi sonra telefona sonra tekrar bana baktı sanırım Mesajlari görmemiş diyecekken birden "NEDEN SANA BU SEKILDE MESAJLAR ATTIGINI BIZE VEYA BANA SOYLEMIYORSUN!!" Diye bağırdı herkes bize baktı.Ben gercekten ne diyeceğimi bilemiyorum. "SANA BISEY SORDUM MARCELINE!" dedi ben kafami yere eğdim ne diyebilirdim ki elini çenemin altina koyup kafami kaldırmami sağladı ve "Otur ve soyle" dedi ses tonunda artik bi sakınlık vardi digerleride Luna nın bağırmasıyla şok olmuştu cunku sesini kolay kolay yükselten biri değildi hatta nerdeyse hiç yükseltmezdi.Digerleride sakince yanımıza gelip oturduktan sonra gözler bana döndü "B-ben ne diyeceğimi bilmiyorum...Size söylemedim çünkü bunu tek başıma halledebileceğimi düşündüm ve sizi üzmek ıstemiyorum her seyi bırakıp bir an da benimle ilgilenmek zorunda kalıyorsunuz ve nerdeyse bu sorunların kaynağı benim.Ozur dilerim." Dedim hepsi beni dinledikten sonra yanıma geldiler ve toplu bir şekilde sarıldık.Onlari gercekten seviyordum.
Victoria bizi masaya çağırdı ve hepimiz kahvaltı yaptık. Sonra herkes farklı koltuklara dağılmıştı bende telefonla oynuyordum.Birden mesaj geldi mesaj sesi ile hepsi bana döndü bende "kimden geldiğini bilmiyorum" dedim.Kizlar yanıma gelmişti. Mesaj kutusuna tıkladım ve kuzenim Jane mesaj atmıştı mesajın üstüne bastım ve
Jane:Kuzen selam hafta sonu icin size geliyorum beni havaalanından alır mısın?
Ne?!Jane bize mi geliyordu ben vampirim ve evde bir insanla mi kalıcam ve benim vampir oldugumu anlarsa gözlerim kırmızı renk soluk tenliyim ve sivri dişler ne yapicam şimdi? Kızlara baktım ve yavaş yavaş yelerine geçip "Çağır gelsin" dediler.Bende telefonuma dönerek
Ben:Tamam kuzen ne zaman geliyorsun?
Jane:Yarın 12:30 ta havaalanına beni almaya gelebilirsin.
Ben: Tamamdır kuzen.
Içten içe gelmesini istemiyordum kim bilir ne kadar kalıcak ya yemek yerken kan içtiğimi yada az pişmiş üstünde hala kan olan bir bifteği fark ederse offf... hepsi sorun. Yarın onu almaya giderken lens takip makyaj yapacaktım bu sayede normal bir insan gibi görünebilirim ama yarin hemde öğlen güneşten nasil kaçacaktım? Sanırım isim zor. Ama arabadan çıkmazdım arabam benim icin siyah filtreliydi zaten o arabaya gelirdi bu fikri sevdim. Yarın onu almaya gidecektim nerdeyse bütün gün boyunca yattık.Ve akşam olduğunda tekrar odalarımıza dağıldık.Ama ben uyuyamiyordum.
Sonra birden camımın önünden gölge geçti.
Ne? Tamam ben bir vampirim korkmamak gerekiyor kalktım ve cama gittim sesli bir şekilde "korkulacak bir şey yok" dedim.Camı kapatacakken arkamdan bir el omzu tuttu ve "Belki de vardır." Dedi ağzıma bir pamuk parçası kapanmasıyla heryer karardı ve sonsuz karanlık.
Uuuuuuuuuuuuuuu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
WAMPIRE GIRL
Vampire..." O-onun gözleri kırmızıydı ve sivri dişleri ile bana gülümsüyordu üstüme gelmeye devam etti aramızdaki boşluğu hızla kapatıp boynuma eğildi ve hastanede kocaman bir çığlık yankılandı.".... -Marceline
