Ah bu ben,ah!
Ne çok sitemim var kendime
Ne çok ağladım,ne çok yıprattım kendimi
Koca bir yalnızlık büyüdü bedenimde
Şu küçük dünyamda bileklerime yıldız battı.
Sular altında özgürlüğüne kavuştu zihnim
Kalbimdeki kanadı yaralı kuşların kanatları battı kalbime
Döküldüler gözlerimden hayal kırıklıkları
Yine de bu dünyamda sever miydin beni
Bilemezdim ki asla
Uzaktan izlerdim onu,en çok çiçekleri severdi o
Ancak o herkes gibi değildi dimdik,canlı duran çicekleri değil yıpranmış çiçekleri alırdı
Ah ruhu güzel adam
Ne çok büyüttüm kalbimde seni
Bir gün seni takip etmiştim uçurumun kenarına gidip ağlamıştın,elindeki ölü çiçekleri uçurumdan atmıştın
özgürlüğüne kavuşturmuştun
Sahi beni de bir gün
Kavuşturur muydun özgürlüğüme
Ben senden gelecek esarete bile razıyım ya
Bakma sen bana
Bak sen bana
Bir kere görsen beni
Sana bileğimdeki yıldızları verirdim
Sana sonsuz yıldız verirdim
her yıldızda bir hayalim olurdu benim,gerçekleşmeyen
Hayalimde bile güzelsin sen
Şiir seversin sen,çok seversin
Ben ise şiir gibi bir adamı severim
Seni.
Ah kalbi mezar adam
Kaç umudunu gömdün oraya
Kaç sevdiğini
Bilmezsin benim varlığımı
Yanı başındayım oysaki
-vera
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denize Atılmış Mektuplar
Ficção Adolescentedüşüncelerime düştüm,boğuldum. Ah sevgilim ne çok isterdim elindeki ölü çiçekler olmayı Bilirim herşeyden çok seversin ölü çiçekleri Kalbindeki mezara dikersin onları Bir gün beni de Sever misin ölü çiçekler gibi -vera
