RUHSUZLAR ÇETESİ(Düzenlenecek)

5.BÖLÜM:KAVGA

Araldan
††††††††††††††††††††††††††††††

Sinirle bardan dışarı çıktım. Aslında Sılaya kızmak istemedim. Sadece başkalarının içinde benle öyle konuşmamaları lazım. Hele de yabancı birinin yanında.

Yoksa onları nasıl korurum. İnsanların bana saygılı davranması için sözümün dinlenmesi lazım . Onlar bile dinlemezse beni kim dinler .

Gökyüzünü izlerken karşımdaki hareketlilikle başımı indirdim. Bu Cemreydi.

" Şey daha demin yaşanan olay benim varlığım yüzündense eğer gerçekten çok özür dilerim. Yani sizin aranız benim onlarla arkadaş olmam ve sizle aynı ortamda bulunmam yüzünden bozulucaksa onlarla arkadaşlığımı bitirebilirim nede olsa siz bir aile gibisiniz bense daha bir iki gün önce tanıştıkları bir kız. Öylede olsa ben onları kardeşim gibi sevdim "

Cemre konuşuyordu ama ben onun gözlerine dalmıştım insanı büyüleyen mistik bir havası var... Bana ne lan kızın gözünden. Cemre bana saf saf bakarken konuşmaya başladım " ilk önce sen nasıl tek nefeste konuştun öyle. Ve senin varlığın yüzünden değil . Sadece yada sadecesi yok sen bilmen gerekeni bildin tamamı arkadaşlığınızıda bozmanıza gerek yok bize zararın olmadığı sürece" dedim tek kaşımı kaldırarak.

Ben ondan konuşmasını beklerken boynundaki ellerle ne yapacağımı bilemedim . Ona sarılmayı düşünsemde sonra kendime geldim . Neden sarılıyım kız benim neyim ki. Boynumdaki ağırlık gidince dikkatimi karşımdaki parıldayan gözlere verdim.

Gülümseyerek " ımmm şey ben gidiyorum o zaman tekrar teşekkür ederim" deyip gitti.

Yanımdan gitti ama aklımdan gitmedi. Ne diyorum lan ben anasını satıyım.

Cemreden

Veeee yine alarmı bir gün . Hayatımın monotonluğuna bir kez daha isyan ederek kalkıyorum.

Neyse moralimizi bozmuyoruz ve kalkıp hazırlanıyoruz.

Telefonu elime alıp Nükleer başlıklı kız - pişman değilim
Açtım .

Banyoya girip rutin işlerimi yaptım. Dolabımdan mavi kot short ve beyaz yarım askısız tshirt giydim .

Çantamı da alıp evden çıktım. Dolmuşa binmek için yürümeye başlamıştım ki dibimde başı kopmuş horoz gibi öten kornayla durmak zorunda kaldım.

Kafamı çevirdim birde ne göreyim aral ve çetesi arabanın üstünde halay çekiyor.

Ve kimse kanmadı. Eylül gil gelmişti . Ruhsuzlar çetesi bu dediklerimi öğrense acaba beni ne tür işkencelerle öldürürler. Neyse ben niye onları düşünüyorum özelllikle de Aralı . Boş ver cemre hem sana ne ondan Allah Allah sanki askerden bekleyen anasıyım.

Sıla nın ısrarlı kornasıyla onlara doğru yürüdüm.

Yanlarına varınca hafif kızgın bir sesle konuşmaya başladım "Sıla herkes bizim gibi bu saate uyanmıyor gece çalışıp bu saate uyuyan insanlar var onlarıda düşünmek lazım sence "